Netgedichten

netgedicht (nr. 21.907):

PAARS

Grauwe flarden hangen in duister,
Weerkaatsen pulserend, wit licht.
’T glijdt af van de gele
Welving van haar truitje, buik,
Zwart leer, haar benen, gezicht.

Diepe klanken verkennen haar vormen,
Gevangen in geel, gedempt door zwart.
Haar buik, strak, een naakt membraan,
Wordt alleen openlijk betast.

Haar hals ontstijgt de warme gloed
Van haar borsten, vormt de koele trekken
Van haar gezicht; zwarte lijntjes accentueren
Het zwoele bruin van haar ogen,
Met scherp in haar vel gegrift.

De hete adem van haar ogen
Omklemt me, plant een lemmet
In mijn darmen, ze woelt en woelt,
Zuigt me naar binnen, en rijt zich
Open in mijn armen.