Netgedichten

netgedicht (nr. 5.892):

Pruillip

Zijn lendenen smeulden in de vrieskou
De koelcel van december
Moeder pookte het vuur op

In een knetterend licht van zuchten
Zwom het kikkervisje naar de overkant
Brak door het membraan
Versmolt tot vrucht
Een klompje van chromosomen en strengen
Een keten waarop mijn erfenis te lezen staat
Het woekert in dat lauw, rond bad

In de prille herfst wringt het zich
Door haar bekken
Schrikt zich een brulaap van de lucht
Of is het de grijns van de vroedvrouw
Die onbeschaamd zijn kruis keurt?

Geen wonder dat ik pruilde aan moeders verlichte borst
Laat me terug naar binnen