Alle inzendingen over pauline

Ach, ook als ik jou zie slaat de angst me om het hart. Niet dat je niet mooi bent, zoals een kat die zichzelf spiegelend om mijn voeten draait, en haar zwarte vacht kieskeurig aan mijn handen aanbiedt. Of zoals een vrouw uit verre en warme landen haar rug met kleurig geweven patronen naar me toedraait, en over haar schouder naar me…

Dag Meer woorden weet ik niet.. Alleen dat jij niet meer komt is voor mij nu een zekerheid. Dag Mooier kan het niet, Weinig woorden zeggen veel, Geen mooier woord dan afscheid. Dag Voor de laatste keer, Tranen geven je alleen meer dorst, Ik heb mijn les geleerd…

geslepen ligt het te wachten al weken, op een bedje van plastic bubbels eerst moeten de ruiten schoon dan schroef ik ergens een oog in vis blauw garen uit een kistje en hang het voor het middelste raam stil hangt het daar de wolken te versplinteren de huizen aan de overkant vanochtend: onvoorspeld zonlicht breekt op mijn tapijt in…

in stilte zwijg ik,in alle talen mijn tong gekluisterd in mijn mond woorden gillen in mijn hoofd maar spreken zal ik niet alleen mijn ogen zijn te lezen lees ze, voor mij, alsjeblieft en zie wat ik je wil zeggen want spreken mag ik niet…

daar sta je dan, net zoals vroeger. net zo alleen, alleen dan anders. jaren gaan voorbij, of zijn het luttele seconden. Daar sta je dan, machteloos. Nog steeds alleen net zo verloren.…

gedroogde bloemen in je haar getuigen van een lang vervlogen tijd. je handen zijn getekend door de tijd een wirwar van vormen en lijnen: rivieren van een eeuw. Botten en vel zijn bijna een. De druk van het leven gestempeld op je lijf. Maar zoals altijd blijft het blauw van je ogen de jongheid van je geest veraden. Een lang vervlogen…

Zullen we nog een keer uit dansen gaan? ergens op een stille berg? vier voeten in eenzelfde ritme de liefde vierend in de nacht ergens bij een volle maan jouw lippen op de mijne schoenen in het natte gras.…

In de warme oceaan van de moederschoot groei ik langzaam groot tot ik sterk genoeg ben om me een weg te banen naar mijn eerste tranen. Beschermd door een schild van leer behoef ik geen eigen verweer, ver weg van het grote mensenleed van de wereld nog geen weet. Twee wezens in perfecte harmonie - een negenmaandse euforie - als een slapende…

‘MEER’ heet het nieuwste deel van onze krant, Een tweetal vrouwen stelt daar zonder schromen “Dat het verboden is om klaar te komen” En: “Hang dit naast uw bedje aan de wand.” De naam van dat katern verbaast mij zeer, Want "MINDER" dekt de lading echt veel meer.…

Luisterseance: handenwrijven, tongklakken -- en luid geschuifel.…

Waar achteloos het staan begint, rustend aan de achterzijde. De zelfkant lonkt mijn liefde vindt, een wederzijds beminnen vlijde. Stilzwijgend diep het fluisteren, op buikhoogte keerkant binnen. Borrelt zeer waar schijnbaar luisteren, mijn liefst verstaan beginnen. Vervliegt in adem ruimteloos. Zwermt armen ver vooruit. Hijgt nauwelijks…

Waterig trekt stilte langs tintelend slapen. IJl flankeren van rechts noch links. Haastig zwermt zich wat waar is en daar en hier steeds. Hijgt vooruit en duwt vlijend in argeloos passen.…

Rode aderen staan op handen, strelen kou. Dat lijf, ik wil niet anders dan dat zijn, het omsluiten, eindeloos tot hier.…

Verwonderd verfilm ik mijn vliezen, vlees ik mijn brood. Pezig hierna krimp ik in strekkende armen.…

Al pratend vinden we in cirkelgedachten -- wat we al wisten.…