12 resultaten.
ik taalde niet naar talen
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 125 ik taalde niet naar talen
van sprokkelhout of spreeuw
moest het spreken
weer van ver halen
van voor deze eeuw
het lukte na poetsen
groene lagen onzorgvuldigheid
verdwenen het koper kwam
te voorschijn
onder de humus
van het dagelijks gebruik
lagen woorden
van niet ouder dan vier jaarringen
verbaasd te blinken…
Be-TEKEN-is
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 111 onder de vlierstruik van de oude woordhut
luierden letters in het mulle zand
overmoed en fierheid, hielden ze in stand
omarmd door het woord dat de meester had benut
het teken in ziel en vaandel gegrift
zachte avondwind blies het verweerd signaal uiteen
erf geëffend met wat sprokkelhout zonder grafsteen
vergeelde foto in een album van schoolschrift…
muren van weleer
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 287 ja, het is vaak lopen op sprokkelhout
eer ik het klinket nader, nabij de hoek
diep achter in de verwilderde tuin
het hangt al jaren scheef
aangedaan door de tand des tijds
juist daar ervaar ik de pracht
van het komen en gaan
van gaan en komen
ik ben daar zacht
soms in dromen
ook als ik met het heden ben begaan
zoals nu
hier sta…
Winterkoninkje
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 114 Kleine guit van het sprokkelhout
Vogeltje dat niet zo van kou houdt
Altijd fier met de staart omhoog
En zingend naar alle kanten toe bewoog
Bekend om zijn opvallende wenkbrauwstreep
Zijn harde trillende zang die menigeen aangreep
Zo’n klein vogeltje met zo’n prachtig geluid
Krachtig zijn territorium aan concurrenten uitduidt
Frivole nestenbouwer…
De dertiger
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 700 Leve vuur en sprokkelhout
Al breekt een storm de bomen af
het diepste donker raakt je niet
Als duiven op het dak vergaan
sterft binnen slechts
de volksmuziek
Wees bang wanneer het lichter wordt
- In daglicht zien ze wie je bent:
een bang, verlegen, aardig mens
Gebroken,
maar nog niet kapot…
Fado aan de Lima
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 23 Bij de brug onder de Tuin
der Dichters zit ik te kauwen
op de wereld zoals ze is
Ik zie de mensen gaan
jong, moe of roekeloos
de beschermheilige tartend
die aan de binnenspiegel bungelt
Laat in de avond lopen ze in de berm
met bagage of sprokkelhout
op hun hoofd, kruizen om hun nek
op de schouders van hun ziel
en als hangers in de kledingkast…
talent dicht elcke dag
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 476 syne natuur getrouwe
nooddruftig op alle daeghen
woorden zinnen vaerzen
draeghen sorgh voor den staet
ener innerlijcken springvloed
tapschgewijsch volgt ontlasting
door uitstoot soms spuwing
uit het vaeck onttande gat in 't hoofd
van grijschgroene letterbrij
een krijsch het was een hele heisch
den Heere en syne Moeder zijn geloofd
met sprokkelhout…
in de hof
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 431 eieren gingen aan struif
geel tegen de muur
witvis uit de sloot bakten we
op sprokkelhout en proefden we
weggekropen onder de rabarber
rood werden we van kroten
en oranje van wortelcaroteen
we braken komkommers open
en meloenen slurpten we leeg
miss blanche lachte lief
naar roy rogers in het nachthutje
achter in de komkommerhof
en daar…
Eertijds
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 501 Witvis
uit de sloot bakten we op sprokkelhout en proefden we
weggekropen onder de rabarber. Rood werden we van kroten
en oranje van wortelcaroteen. We braken komkommers open
en meloenen slurpten we leeg.…
Harsgeur
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 1.199 Mezen tjilpen nog tussen sprokkelhout
en glippen de klokketoren binnen.
Je bent voor een ander licht gezwicht.
We verbijten tranen, onze klieren weigeren.
Engelen zaten op een wolk naast jouw bed.
en wenkten je naar een hemel van hars.
Misschien kerfde ik te vaak in de bast.
Ik geloof het vandaag. Morgen een vraag.…
Prille liefde in de knop geknakt
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 439 De stilte is nu ijselijk en koud
En mijn hart begon al te ontdooien
Want een noorderling, een rooie
Die vrouwen zoekt zoals een arme sprokkelhout,
heeft ‘t onlangs ingelegd in zuringzout
Zodat ie ‘t straks weg kan gooien?…
De thuiskomst van de jagers
gedicht
2.0 met 17 stemmen 4.812 Die zal als ’n zwaluw door de avond scheren,
de koude wind door van z’n eigen vlucht,
en met tranen in z’n oogjes kijken naar
de bevroren molen met die adembenemend witte deken
op het dak, de vrouw en, elders, de kar
met sprokkelhout, de snoeiende boer, de introverte kerken,
de oppermachtige bergwand, vaarten en daken,
het werk bij ’t vuur.…