Al wat ouder, wat meer mankerend, niet alles meer,
"zelf kunnen doen, helaas"
zijn daar de toestekende handen, telkens weer
bieden soelaas.
Een bureau moet worden "afgebroken" om plaats te maken
iets wat wij niet meer kunnen helaas,
kleinkind en schoonzoon bieden uitkomst,
staan klaar om te helpen, zonder relaas.…
ik was mijn handen
weer in onschuld
ook parelen mijn
tanden in de mond
hun lachend ongeduld
ik wil wel spreken
jou mijn zwarte piet
toesteken maar
je bent te lief om
dief met mij te zijn
ik was niet wit
wat zwart moet wezen
ik grijs in geld
om daar te zijner tijd
nog iets van op te steken
ik rook pecunia
altijd al…
Naïeve winden kunnen een kind niet bekeren
het zal haar eigen vlinders volgen
en zal je - zonder schroom - haar hand toesteken
een handreiking in de dorre aardwoestijn
in die stroom valt nog veel te leren.…
379
Bezig met laden