Alle inzendingen over voeld

Maar een tijd terug Had ik dat alles opgegeven, Met de muur tegen de rug, Door de tijd verdreven, Het papier bleef leeg, En dat was precies hoe ik me voelde, De inkt kwam niet verder dan een vage veeg, Ik wist niet meer wat ik bedoelde, Maar nu heb ik hier toch weer een vol blad, En het voelt goed, Ik weet niet eens meer waar ik mee zat…

embryonaal gevouwen werd ik wakker warm gehouden door het witte dekbed versterkt door de kat in de schoot gelegen en de poes vond knieholten telefoonstekker uitgetrokken eerste beker koffie smaakt goddelijk zelfgemaakte tonijnsalade op wittebroodballade, tongstrelend wandeling in onverwacht zomers park trok mijn jas uit, stroopte mouwen…

ik aaide hem zacht voelde het hart keek in zijn ogen maar wist nooit wat hij dacht zijn wereld had ooit vrijheid planning en bestaan in iedere dag ervoor gaan door geur en kleur volgde hij seizoenen intuïtief in eten en het verzamelen van buit huid en vacht volledig aangepast zo ook het paargedrag met zorg voor de kleinen…

ik wist de verte dichterbij te halen zon te laten stralen op het stille strand we liepen hand in hand de wolken voorbij voelden ons onmetelijk vrij nog spoelden schaduwen aan die door het kuivend wit van golven werden verzwolgen de duinrand liet verrast zijn vlinders gaan zij dwarrelden al spelend achter ons aan we voelden…

er was iets aan de pijn dat er nooit echt mocht zijn het voelde niet eigen waar oorzaak gevolg een geruststellende logica was liep dit vreemde gevoel volledig uit de pas het stak en vrat in een zeurend herhalen en zo dat je ook in de slaap zijn prijs moest betalen rust en ontspanning gaven geen enkel soelaas met afleiding en drukte…

Toen was het de tijd Gebruiken werden gebroken Bezwaren aangedragen tegen voorgeschreven gevaren Het voelde vrij zo vlak voor de ontsnapping De plaats waar je heen ging kende je beter dan de plek die je zou verlaten Het bleef bij dromen over het stukje aarde dat de zomerregen dronk Vanwaar de muziek vredig zweefde in de wind En in het…

al voelde ik de pijn met zoveel woorden die ik zei met zoveel pijn bedek ik de pijn met zoveel pijn laat ik je los omdat je niet meer van me houdt dat je nu weg bent doet me veel pijn eenzaam en alleen loop ik rond in het park daar staat een jongen waar ik even troost bij zoek al voelde ik de pijn…

ik gaf haar een roos zij vouwde stralend het blad in verfraaien ik voelde de pijn van vervormen en kleur hoopte dat de bloem niet meer in leven zou zijn keek haar toen aan zag in de ogen mijn kleren hoe zou het mij dan vergaan als zij dat bij mij ook probeerde de spiegel antwoordde ontnuchterend snel ben ik de man die daar staat…

jij gaf mij de wereld met beide handen aan ik kon slechts staren liet schoonheid door mijn vingers gaan jouw zeegezicht met strand was mijn eindeloze strijden van water met het land in lieflijk glooien zag ik aan daalse kant de snelle stromen verwoestend over dijken komen jij lachte om de regen ik voelde nattigheid en keek…

je vloog een sierlijk trage vlucht draaide en kwam terug de nek iets uitgestoken ik voelde me een prooi in ogen zonder mededogen je schorre kreet beet me in schijnbaar achteloos negeren de nutteloosheid toe om in jouw wereld nog te existeren…

breek maar jongen alles wat ik heb je hebt me aangeraakt goedkoop besmet versierd met bier een stomme sigaret je kotste hier ik voelde me een slet ik heb geen nee gezegd maar jij kunt gaan het vuilnis heb ik weggezet met jou er achteraan…

ik ben in je wereld geweest voelde de trollen smidste de vuren ijzerde staal in hun apocalyptische grollen maar danste liever in sneeuw met de elfen zij smolten in raken tot water ik stroomde mee door donkere gewelven waar kobolden hun arbeid aflaten in schiften en kiften over goed en het duistere kwaad ik ben bij jou in…

ging langs hagen de kraag weer op stilzwijgend zwart herinnering betrad de paden waar zijn steen in ruste lag voelde hoe hij woelde in de donkere grond wist dat hij zijn rust nog steeds niet vond de bloemen uit mijn hart zijn nu voor samen en nooit meer apart…

stil draait de wereld glijdt langs me heen enkels zwikken knieën knikken want mijn wortels gaan echt niet mee jij zei nee waar ik ja had verwacht ging mee vertelde hoe dubbel dat voelde samen geraapt wat we hadden verloren woorden gezegd die we niet wilden horen ik stapte uit trapte naar kiezels die zich knarsend verweerden…

ik streelde met woorden je huid mijn vragen heel losjes toverden blosjes op het zachtst van je wangen je vertelde in zinnen hoe diep en hoe teder je me wilde beminnen jouw verlangen naar meer ik schreef wat je voelde jij lachte en bloosde omdat ik wist wat jij met je woorden bedoelde zo dichtbij ik en jij eerlijk en open van alle…

ik wandelde mijn schaduw voorbij hij leek niet op mij ik voelde het passeren liep sneller om hem uit te proberen verstrooide het licht, hij rende vliegensvlug uit zicht ging hem achterna liep de diepste sporen dacht zo te kunnen scoren hij belde aan, een nummer zonder naam mij liet hij niet binnen ik bleef staan, het licht…

je overgave was totaal ik voelde je vervloeien in het gloeien van je huid ik nam je lippen in een kus, we trilden van ontroering je draaide zonder woorden op je rug ogen in vervoering we kwamen na elkaar, voor samen was het huis te klein we kreunden zacht en rilden klaar in het genieten als een paar…

breek maar jongen alles wat ik heb je hebt me aangeraakt goedkoop besmet versierd met bier een stomme sigaret je kotste hier ik voelde me een slet ik heb geen nee gezegd maar jij kunt gaan de vuilniszakken heb ik weggezet en jij staat achteraan…

voelde het.... dacht nee ik niet. dat zijn anderen die je ziet voelde beter.... dacht ja ik wel en nu komt de rel. lieve mensen ik voelde het..... voelde beter.... en voelde goed.... ik ben homo.... oo wat een moed.…

Bij jou, voelde ik me vrouw Met jou, voelde ik me "ons" Helaas, je gaf me de bons.…

ik sloot mijn ogen in een zware donkere nacht ik voelde me alleen maar heel onverwacht voelde ik een warmte in me het kwam ergens vandaan het voelde goed ik ben toen opgestaan hij was er in dit moment van eenzaamheid hij legde de warmte van een deken om me heen in die eenzame tijd hij was er niet en toch was hij bij mij ik voelde het…

Het voelde verwarrend. Het voelde niet goed. Het voelde vreemd. Het voelde fijn om bij jouw te zijn. Jij en ik !…

wat voelde het vertrouwd toen die onzekerheid was verdwenen niet bang, niet benauwd niet bang om te worden afgewezen wat voelde het vrij zonder de greep van angst en pijn niet boos, alleen maar blij dat ik eindelijk mezelf weer kon zijn wat voelde het goed me niet meer alleen te hoeven voelen niet verlegen, juist met volle moed wetende…

Echt hem Hij voelde haar Zij voelde hem Hij kuste haar Zij kuste hem Als dat nou niet ... Wat dan? Nu dansen ze Vieren ze Vrijen ze Leven ze Leven ze! Hij door haar ... En zij door hem…

De vlinder streek neer op het blad dat wiegde lichtjes in de wind je voelde je weer als in de eerste lente je voelde je wiegen in de kribbe al heb je die nooit écht gehad.…

Ik voelde mij teleurgesteld En voelde mij ook bedrogen. Beste Sinterklaas, Misschien gelooft u mij niet, Maar door te roken worden uw longen zo zwart als Zwarte Piet.…

Ook al voelde ik me dun en koud of dik en warm voelde ik me suïcidaal, vraag niet hoe maar ik bleef in leven altijd met het uitzicht op de hereniging met Jos de Vries en God wat op aarde niet kon zijn kan daar wel zijn, eeuwig.…

Ze was er niet En toch weer wel Ze was er voor mij Ze was erbij MAXIMA Ik zag haar zingen Ik zag haar dansen Ik voelde haar traan Ik ervoer haar schoonheid MAXIMA Ik zag haar inzet Ik hoorde haar inzet Zo zuiver, zoet en zonnig MAXIMA Ik voelde geen kou meer Ik voelde warmte door merg en been Ik voelde volle Argentijnse…

Zo bedroefd was ik nog nooit Zo triest Zo ellendig voelde ik me nog nooit Zo naar Zo alleen voelde ik me nog niet eerder Zo eenzaam Zo in de kou liet hij me staan Zo heel alleen En al wat ik nu voel is Trieste eenzame ellendigheid…

Onbekommerd leek het leven tot die dag Dood je wist niet hoe het voelde Je wist niet wat het met je deed Maar nu, als je hen mist die je zo dierbaar waren Nu weet je wat pijn is Nu weet je pas wat je mist Maar ook wat je gehad hebt en er niet meer is Grijs en grauw vaker dan ooit Stil verdriet, met niemand te delen We zijn met zovelen en…