Met Arriva Arriveer je op tijd Vertrek je op tijd Maar ’t is nog even wachten ’n tijdje tot Arriva rijdt Paradijselijk rijdt Van Groningen naar Parijs…

Er leiden, vele wegen naar Rome, maar: er leiden ook vele- omwegen naar Rome……

Subtitel: Postzegel als 'belediging' Zo halverwege de 19de eeuw bepaalde de Verzender van een poststuk wie voor de Postzegel betaalt Inmiddels weten wij reeds voor jaren Hoe dat tegenwoordig gaat Het postbedrijf zelf, inmiddels com- mercieel, is die dit bepaalt Natuurlijk verdient iedereen een goed- belegde boterham Met de verkoop…

Van alle auto's in de regen die suizen langs mijn raam, koplampen aan, en die passeren door de bocht van de weg, hoop ik maar dat ze ergens heengaan en dat het telkens andere auto's zijn en niet een reeks die zonder reden telkens opnieuw wordt rondgezonden door steeds dezelfde onzichtbare gek ---------------------------------- uit: '…

De A zoveel, een bijna lege weg, rijden tot zelfs aan de einder een eind lijkt te komen. Rijden, verder weg, dan in je stoutste dromen. Landschap trekt voorbij een wei, een hek, een heg. Een auto zoeft voorbij. Jij kijkt naar links, zij kijkt naar rechts. Je ziet elkaar in een flits, hé, wat leuk dat ik je hier tref. En wat een leuke…

De Nijverheid ligt voor de brug, hoog, leeg, terug van weggeweest. Je zegt niet: hij is afgedaald. Daarvoor is de rivier te vlak. Hij is gewoon van zand verlost, een huis op weg naar huis, voorbij de brug de grachten door. Een fietser aarzelt op de brug of hij een inhaalpoging waagt, zich tussen bromfietsers laveert, snel wegschiet als hij…

Vandaag heb ik een brommer gekocht hij rijdt als een tiet Ik weet nog niet wat voor kleur ik hem ga geven. Ik wil een buitelbrommer een stuiterbrommer Een brommer die met lichte bewegingen stoepen op sluipt Knetterend tot vooraan het stoplicht kruipt Rookt! Jaagt! Druipt! soepel door de bochten danst En iedereen iedereen hoor je denken…

Een gele brug die lawaai moet dempen, lawaai dat richting centrum rukt... Een bleke kleur die óp moet beuren: een viaduct van roet en prut! Weer drukken motoren hun waanzin door. Je schaamt je voor je eigen adem. Vergeet de vlinders en de zwanen: hier gromt een stad - extreem en goor. Toch komen hier veel jonge mensen. Tempo: 'Constant…

Morgen ga ik uit. Ik ga dan in een auto, met veel haast. Zo'n ding dat steeds zo snel, langs 's Heren wegen raast. De laatste tijden voel ik, ik kom wat achteraan. Het gaat me veel te vlug, dus heb ik mijn ogen dicht gedaan. Het gaat wel altijd goed. Het ligt dus vast aan mij, o jee. Iets wat gebeurt van binnen, maar toch, ik moet wèl…

Leven kun je niet begrijpen, maar wel ervaren. Liefde kun je niet bezitten, maar wel degelijk verstaan. Ieder mens bezit gelijk. Strijden heeft geen zin. Alle mensen varen saamhorig, in goddelijke luchtkastelen. Laat ons, steeds opnieuw, met twee ogen open, uit vliegen gaan. Amen…

Bestijg de trein nooit zonder uw valies met dromen, dan vindt ge in elke stad behoorlijk onderkomen. Zit rustig en geduldig naast het open raam: gij zijt een reiziger en niemand kent uw naam. Zoek in 't verleden weer uw frisse kinderogen, kijk nonchalant en scherp, droomrig en opgetogen. Al wat ge groeien ziet op 't zwarte…

Er staat en locomotief op een zijspoor, tot in haar merg verroest, met distels overgroeid. Als het regent weent zij bruine tranen. Ik loop langs haar, raak haar aan, aai haar, zeg iets tegen haar, iets bemoedigends klim op de resten van een treeplank. In de verte slaat een klok. Misschien ben ik wel een prins. Je weet het nooit! Misschien…

De zee, de zee wie gaat er mee naar het land van de grijnzende zon? Ronden we de Kaap of varen we blind totdat we de Sirenen horen? Laten we koersen op de sterren Sirius lonkt 8,6 lichtjaren ver.…

De reiziger reist heen en weer Van Amsterdam naar Wormerveer En ook wel eens naar Krommenie Naar Beetsterzwaag en Middellie. Hij leest zijn krant in de coupé En neemt altijd zijn koffer mee Hij draagt een witte hoge boord En als hij zit zegt hij geen woord Hij praat nooit met een ander heer De reiziger reist heen en weer.…

Geen kop of staart meer te zien: een hoopje veren Geplet als deeg in een wafelijzer. Er is amper iets dat een weinig aan de dood doet denken, De naam oproept van een duif zo dun als een hostie. -------------------------- uit: 'Blind Vuur', 1995.…

geen grensgedichten zonder Schmuggelgeschichte bij de douane verbaasde gezichten een Bourtanger op de fiets die ze kwamen controleren elke week hij had niets aan te geven dan een baal stro achterop, ze doorzochten, vonden niets hadden niets door openden de slagboom lieten hem door jaren later kwam een douaneman de Bourtanger tegen…

stapvoets rijden met voor je een brede trekker kuilvoersnijder modder op de weg als die verreiker met rotorkopeg er op draait drijfmestinjecteur zwaait in volle glorie achter de kniktrekker dat is niet lekker kippers rijden met dondergeraas over de keien trage shovel is niet jofel langzaam genoeg achter de wentelploeg inhalen lukt…

vormde vroeger de grenze tussen Winschoten en Westerlee het veenriviertje verdween maar het laatste stuk van Winschoten tot de Pekel Aa staat met wat geluk op de kaart als trekvaart en dat daarna verbreed als haven dienst deed in combinatie met het bedrijventerrein dat ook Rensel heet misschien laat de Trekweg ons nog zien hoe…

is heden een wierde met vier boerenhofsteden het eerste begin van Blijham een steenhuis verplaatst naar hoge grond toen Dollardwater kwam aan het Oosteinde de weg naar Bellingwolde die een andere loop nam het oude tracé loopt nu dood het laatste stuk ervan is de oprit bij het huis van Ineke en Jan N969 de nieuwe weg een stukje verlegd…

Door winteravondmist zijn blauw beslagen De ruiten van de tram: spectrale kringen Vervloeien, of vervolgen en doordringen Elkaar naar stand van lantarens en wagen: Soms is 't, of reusacht'ge juwelen ringen Vlak achter 't glas in etalages lagen; Dan lossen ze op tot halo's, die vervagen Doorzichtig, wijd, in kleur'ge schemeringen. En…