Dat er boten omslaan en mensen verdrinken, dat mag niet, dat er mensen in propvolle vervoermiddelen gestouwd worden, dat kan niet. Dat mensen vluchten en ons kleine landje met hun ( wie weet hoe lang) komst uitbreiden, ook dat mag niet, maar het moet wel. We zijn moreel verplicht om mensen toe te laten in ons land, we zijn tevens financieel…

luid schettert de muziek vol midden-oosten klanken treinen rijden niet omdat er angst is blijven hangen verdwaald in eigen stad niemand die mij richting geeft vroeger ben ik toch ook heel vaak hier geweest de straat is rijkelijk bekleed met donkere gewaden maar er is geen mens die het nederlands nog spreekt geen vluchteling te zien…

Ben je vluchteling of ben je gelukzoeker dat is de vraag Hamlet dacht aan zelfmoord alleen daarom was het 'to be or not to be' als je aan mij vraagt of ik gelukzoeker ben dan zeg ik ja als je aan mij vraagt of ik wil zijn of niet zijn zeg ik wil er zijn 'er' is een plaats die tegen de dood is grammatica van het…

Durft een mens te leven, in het zuivere moment? Heb ik echt genoeg, aan dit genot, aan deze pijn? Zonder iets anders te willen. Zonder elders te willen zijn? Durft een mens te leven, in het moment van nu? Durf ik voelen zonder verzet? Aanvaarden wat is? Zonder steeds te denken, aan wat ik in mis? Durft een mens toe te geven, dat mooi…

‘Europa’ is geweldig als het ‘past’, Maar niet bij grote vluchtelingenstromen. Verplichtingen zijn er om na te komen, Al worden ze ervaren als een last. Dan zie je hoe ‘Europa’ zich verzet, ‘Europa’ komt dan héél dicht bij het bed.…

Waarom zou de duivel niet nestelen tussen vluchtelingen? al hoor je zijn sissen niet en blazen tegen de wind in hij weet niets van grenslijnen evenmin obstakels omdat hij evenzo onzichtbaar isssss...…

is alle hoop vervlogen, zoals een diner dat je mist door een bedachte file, is hoop het aangebrand eten dat ik opdien als ik niet wil koken? steeds knagen die zeurende gedachten ze zeggen dat ik iets moet doen, figuurzagen in de vluchtelingenstroom, ze met lijmtangen bijeenhouden, ze omarmen als mijn kind treinen laten stoppen, ze inladen…

dit is een gedicht dit is niet voor kinderen dit is de zware regenbui van vandaag terwijl we schuilden helemaal in rookwolken onfortuinlijke fietsers vol in de regen zagen we voorbijfietsen we hadden het over vluchtelingen ook over heel vroeger net schuilend voor de regen met onze dodelijke sigaretten lachten we…

ik vermag mijn hand te nemen om te letteren met wat woorden, ze te rijgen naar ontbinding of blijvend rakend op het scherm dat de wereld herkent in het vluchtig scheppen van een god en altaar spinsels uit het vergankelijk vlees dat met beelden is geschapen - want buiten mij staat alles stil en beweeg ik voort op het huilen van soldaten…

Wat zie je als je me in de ogen kijkt? Is het mijn angst voor oorlog en onheil of zie je je eigen angst voor mij? Wat denk je als je me in de ogen kijkt? Voel je mijn nood aan een veilig onderdak of hoop je dat ik je deur voorbij zal gaan? Hopen we niet allebei dat deze hel zo vlug mogelijk voorbij zal zijn en dat vluchten niet meer…

je ziet de helikopters boven de bloemen van Syria en ze gooien er iets uit met groeten van de president zwarte objecten vallen en dalen en dalen en komen neer ontploffen op huizen en in straten iedereen snelt toe om de doden weg te halen dat zijn de mensen die er nog zijn ze hadden ook vast weg gewild maar nu eerst de mensen uit…

"Zeg leden van de Staten Generaal Ik weiger om hier voor Piet Snot te zitten Terwijl u denkt: 'Ja boeien!', of gaat pitten Ik vraag het voor de allerlaatste maal Uw koning zegt dat niemand hier vertrekt Voordat ik weet wie of er heeft gelekt!"…

Hij die naar Hongarije is gevlucht Is daar niet welkom en dat zal hij weten. Hij steekt naar het hem toegegooide eten Zijn hongerige handen in de lucht. Wie niet goed vangen kan is dus de klos, Hongaren zijn – zo lijkt het – van God los.…

Moord´vrienden´ zelfdoding vindt z´n vriend in maatschappelijke medeplichtigheid en z´n vijand in moralistisch geneuzel! moordvrienden…

depressie kan verworden tot sluipmoordenaar zij dringt ongevraagd binnen in schijnbare veiligheid waar wijkplaats zou zijn het benauwende net wordt aangetrokken rond resten levensblijheid duister groeit tot morbide zwart, verstikkend is de ademnood angst gruwt met golven hoeveel kan een mens verdragen vóor hij het zegel verbreekt…

Met verbijstering zie ik het nieuws, met ontzetting dan: wat er gebeurd, met walging de plaatselijke politie brood uitdelen, neen, niet GEVEN, het wordt als VRETEN naar de mensen gegooid, zo hard en zo ver mogelijk. Mensonterende toestanden, te walgelijk voor woorden. Hoe ver moet je gezonken zijn, om mensen zo te behandelen. Want…

kalverstraat/hoek spui zij staat stil, kijkt naar het schikken van bloemen rustig herfstgevoel kruipt langs bladeren omhoog plaatst zich tussen zonnebloem, hortensia als schaduw van een laat zomerse dag een vent, een zwerver op afstand kijkt zij kijkt verlegen weg zijn tekst blijft hangen in het stadsgewoel aandachtig, charmant, intelligent…

Rugzak zwaar, verkeer een gevaar Voor Engels een klapper, aardrijkskunde een schrift Die leraar wiskunde lijkt wel geschift Spierpijn van het fietsen, na een zomervakantie chillen, lekker nietsen Dyslexie, dyscalculie, ADD Een nieuwe school, het valt niet mee Maar....de herfstvakantie is over.....zoveel weken Dan is deze "landingsperiode" verstreken…

stel je vader pleegt zelfmoord terwijl hij het eigenlijk makkelijk had en de geschiedenis kent van miljoenen die alles deden om te overleven in ondenkbare toestanden de hemel schreeuwt om de dood in zandstormen de hemel huilt bij een begrafenis men is onderweg naar nergens voor een betere toekomst bedenkt mijn vader hier...…

De kou stroomt weer binnen door de gaten die de dood in het leven heeft geschoten Je weet dat door die gaten ook warmte naar binnen kan Maar soms ben je de kunst van het leven gewoon kwijt…