ik moet je nu toch laten gaan al ben je een deel van mij mijn leven zal heel anders zijn ik laat je geest nu vrij ik heb teveel aan jou gedacht vergaf mezelf niet meer het afscheid komt nu naderbij dat is echt hartezeer ik ga nu verder zonder jou dat baart me best veel zorgen mijn levenscyclus zet zich voort de jouwe blijft verborgen…

waar in het duister de zoektocht naar mijzelf in verhoopte dromen ik verlies aan de nacht raakt mijn toekomst sterrengeruis fluistert de stilte intens verdriet tot die breekt in de val der wensen haar schicht voor eeuwig het leven laat gaan…

Het huis waar ik als kind zoveel beleefde, mijn thuis, heb ik vandaag voor 't laatst bezocht de kamer, waar door het eentonig tikken van de klok de stilte stiller leek en ik verscholen onder het bureau mijn droomverhalen speelde, kent de rust niet meer de zolder, waar de diepe kast mijn schuilplaats was, laat ik mijn angsten na…

als jij moet gaan waar dromen vervagen verlaat dit bestaan naar eeuwigheid toe laat jouw ziel onze harten bewaren het beeld van jouwzelf raakt ons verdriet tot waar de nacht het verleden huilt de toekomst heel zacht jouw ogen sluit…

Toen ik die blik zag, wist ik - het is voorbij, toen ik je woorden hoorde, - je houdt niet meer van mij. Toen je hele houding veranderde, wist ik - dit komt nooit meer, toen je stem zo boos klonk, - dit was echt de laatste keer. Toen je je omdraaide naar hem, wist ik - "wij" is voorgoed gedaan, toen je met hem wegliep, - ik zal nooit…

in sterlicht vergaan donkere nachten de schittering breekt het duister gevoel en schaduw verdwijnt in het licht der elfen jouw weg te gaan reikt naar een droom waar leven sluimert als een dag zonder eind onze liefde gegeven een eeuwigheid blijft…

hij scherpt zijn gedachten aan de randen van zijn geest woorden snijden dieper dan liefde is geweest twijfel in haar ogen aarzeling in zijn stem hij praat nog over “samen” zij denkt enkel nog aan hem…

Vaarwel lieve schat, ga nu maar gauw. Vaarwel lieve schat, vergeet niet dat ik van je hou. Ik weet dat je moet gaan, maar toch doet het pijn. Ik weet dat je moet gaan, maar ik zal er altijd voor je zijn.…

LA VIDA LOCA=het gekke leven Herinneringen gaan door mij heen Zomaar een avond, zomaar een ontmoeting In een Spaans cultureel centrum En nu: twee kinderen zonder hun vader Trots mag en kan hij zijn Lief, leuk, lachend op beide benen Gaan zij door naar hun toekomst Met mij, naast mij, voor mij uit Het is een gekke wereld, Bijzonder,…

Sinds jij weg bent.. Is het alsof ik in een tunnel leef.. Er moet een licht zijn.. Maar ik kan het niet zien.. Het is te ver weg.. Soms lijkt het alsof ik het kan zien.. Maar het is er nooit.. Ik mis je.. Ik hou van je.. Laat alsjeblieft het licht weer in mijn tunnel terugkomen..…

ik ken teveel talen en dus herinner ik me je niet mijn plebeïsch bereik mist woorden voor oogvocht en okselgeuren in de deuropening nemen haarverlies en dwangneurose toe vreemd sta ik in het gordijn van deze ontzielde morgen als een blinde heb ik leren spreken van dier tot dier ik leid net bestaan van een open autovenster op de…

Gekreukte lakens Kleren rondslingerend Aanzicht van vergane passie Wee geurend de nacht Smakend in voldaan Ochtend van afscheid Zwijgend vertellen ogen Kijkend vol teder genot Afscheid in een kus Nacht van eindeloos Smakend in zindering Voldaan in vergane passie...…

ik breek ontroerd mijn woorden ga liggen op het avondstrand je okselholte sluit haar rangen neemt bezit van mijn gezang bloemen omkransen de ijle wonde in tweestrijd ga ik heen…

Als de nacht zuchtzacht uit de aarde komt donkere leegte opstijgt uit koude klei het gezang mijner kind'ren verstomd denk dan nog eens aan mij Als de lente in jouw lichaam herleeft als vlijtige liesjes op een rij die jij gezwind en dartel water geeft denk dan nog eens aan mij Als de open haard gezelligheid dicteert het warme 'ons'-gevoel…

Ze kent de band van bij hem horen ze voelt de angst voor zonder hem ze sprak hem net, mist weer zijn stem maar roept: met hem ben ik verloren. Of beter nog: hij kan me binden maar ik wil door nu, zonder touw van zijn mijn man zijn, ik zijn vrouw van het alleen niet kunnen vinden Ze kent de pijn van elke morgen het lege huis, het lege bed…

Waar de kilte huist in zinder wacht ‘n tere Zwarte Vlinder tot hij, uit zijn cocon bevrijd, kan gaan zweven naar de stilte die vervloeit in d’ eeuwigheid en het Koolwitje buigt trillend haar vleugels in verslagen als door de wind gedragen zijn schaduw haar ontstijgt…

'k Mis je zo, je lach, je stem. 't Is zo stil, alsof 'k weer alleen ben. 'k Ben je kwijt, dacht dat 't nooit kon, maar ik ben je kwijt en nu, treur ik erom. 'k Ben je verloren, het kon toch niet, dat 't mij gebeurde, te vers voor verdriet. Ik zoek me verloren, roep je steeds weer, je kunt me niet horen, nooit meer?…

ik draag je naar het water geef je wangen kleur het zout doet pijn vervangen vernevelen tot geur ik draag je naar de bossen geef je longen lucht de zon doet jouw verlangen verpakken in een zucht ik draag je naar de bergen geef je lichaam rust de sneeuw zal langzaam smelten verdampen als je kust ik draag je naar de wolken geef je…

in de stille kamer onder strak gesteven lakens en een sprei van linnengeel je lichaam uitgeput je ogen vaalblauw langs de einder heen staren in de eeuwigheid zachtjes streel ik je gelaat heel even nog een laatste kus want afscheid nadert voorzichtig sluit ik je ogen nu mag je altijd slapen heerlijk dromen…

Al zal ik je nooit meer van mijn leven zien Je gezicht staat op mijn netvlies gebrand. Al zal ik je nooit meer van mijn leven horen Je stem zit voor altijd vast in mijn oren. Al zal ik nooit meer met je kunnen lachen Jouw gevoel voor humor heeft mij ook besmet. Al zal ik nooit meer met je kunnen delen Hoe je schouder aanvoelt zit vast in mijn…