Zo lang al, stil, o zo geduldig wachtte jij steeds maar weer op mij zei: lief ik hou van je reis met me mee naar verre landen maar diep van binnen wist je ze is nog niet zo vrij nog niet bij machte van zichzelf te houden gebrek aan zelfvertrouwen maakt haar vleugellam. Lief, wacht niet langer, je zou je vleugels branden wees sterk, wees…

Vroeg in de morgen, de zon staat aan de horizon een roze gloed verwarmt teder onze harten. Ik houd je stevig vast met beide handen mijn vastberaden blik; het doet jouw ogen branden het moet zo zijn, zeg ik jij mag door mij niet stranden. Heb veel van je geleerd mijn vriend, mijn trots, rots in de branding de zin van mijn bestaan maar…

blijven slapen lekker blijven slapen de hele avond de hele nacht de hele ochtend en draai je nog eens om waarom de middag ook niet diep onder de deken onder de maan onder de zon de wereld buiten en jij die mij nooit meer wil zien laat staan binnenkomen buiten met de wereld met de zon met de maan de hele middag avond nacht ochtend…

Wat was je altijd vrolijk Wat hadden we een pret Ik heb onder een dikke boom Een houten kruis gezet Want daar lig je begraven Met bloemen in een gat Door papa met een schep gemaakt Mijn ogen worden nat Ik zal je erg missen Mijn allerliefste dier Ik denk de hele dag aan jou Was jij nu maar weer hier…

driehonderdvijfenzestig dagen geleden ben jij uit ons midden weggegleden missen wij jouw grappen en grollen bij het uitserveren van Sacher en Berlinerbollen Jan je overstijgt ons en kijkt van boven op ons neer leef jij verder in vele harten, doet het gemis nog altijd zeer…

Wij zijn te hoop gegooid wij liggen bleek en bloot en onmiskenbaar dood langs smalle, stille wegen. Van wortels afgesneden, het loof dat leven was en stem van wind en regen is op de akkers stom gebleven. Wij zijn gerooid en afgelegd en nagekeken op gebreken. De grond die onze moeder was is dood gewicht gebleken. Wij liggen op een bietenvaalt…

nu je hier niet meer vertoeft en ik woorden niet meer vind om je te zeggen dat het kind in jou mij trof en ons bond en de brieven die je zond mij dierbaar waren wil ik laten weten, dat voor wie jij wilde heten je naam niet mag worden vergeten.…

tot in het diepst gevoeld tot aan het einde geweest zing ik in het donker een ode aan het begin van de ochtend met het slotakkoord zonder geluid zonder een woord zeg ik je vaarwel…

achter het montuur van huisloze wolken scharrelt mijn drift en treft de arme stratenaars liefdevol opeengepakt in het bos zonder groen het was gekapt tot en met de wortel hoe kansloos en toch bedaard staart de laatste zucht mij in het gelaat ……

wrede redenen verlangen te vervullen met onvervuld genot door handen te jong om echt lief te hebben zwerven in doorwaakte eenzame nachten als vervreemde gedachten in slapeloze dromen de tijd voorbij…

je trok strepen door mijn lucht ik zag het met ogen dicht heerlijk dobberend in vogelvlucht herkende ik jouw gezicht wanneer de tijd rijp is laat mij dan uit drijven gaan geleid door water gelijk een vis op eigen wijze deze weg inslaan zodat ik jouw gelaat weer vinden kan mij mag voegen bij al degenen die in mijn hart wonen maar allang…

in een stil klassiek moment met deuren die van binnen het slot hebben gevonden is de koele dood die jou zal raken in een plastic omhulsel in het rood aanwezig jij was een vriend, trouw en oprecht doch het sterven nestelt zich telkens in bij iedere geboorte waarvan het bloot wordt bedekt met de kille glans van de herfst niet meer naar…

zijden draaien half om hun as alsof zinnen waaien net als toen jij mij voor het eerst las onrustig geworden woorden zweven in de lijnen zeven nachten wachtend op de windstilte in het raam blijven mijn dromen zoeken naar jouw naam…

luister naar het wenen van mijn verlaten hart de bonzende slagen die mijn geest verwart jouw lippen gesloten mijn liefde gebroken je mooie ogen verdwenen mijn verdriet verschenen jouw vertrek was definitief mijn reactie nog wat naïef ik heb het nu begrepen als jouw liefdesteken…

de dood komt er aan de dood staat voor het raam, ik bel mijn kind en zeg kom snel; ze komt snel maar ze is te laat de dood is er al…

Het licht tilt op, laat gewichtloos zweven door haar eeuwigheid geen dag en geen nacht, alleen rust en stilte van ademloze heerlijkheid voel het zweven, hoog en laag regelend op eigen kracht langs glanzende planeten die stralend welkom heten fluisterend; je had het moeten weten je wil voert langs je eigen tijd nergens meer je aan…

Weeg de werkelijkheid op een gouden schaal, want stof is zwaarder dan de ziel, die ook vergaat. Er zijn geen uitzonderingen op de regel. Niets blijft zoals het is, maar stroomt ongestoord de einder tegemoet waar hoog de albatros geluidloos zweeft op wijdgespreide vlerken. Kijk niet achterom want wat je ziet is meer dan voor je ligt. Je had…

Ik wil dat je bij me blijft niet met stille trom vertrekt. Ga niet op reis met je koffers, stiekem gepakt, blijf bij me, ga niet op reis met je dromen bepakt. Ik vraag je blijf bij me tot het einde. Het komt snel genoeg. Ga niet op reis, immers niemand weet waar deze naar toe zal gaan. Blijf hier blijf naast me staan.…

Als leven lijden wordt En het lijden je leven gaat leiden Dan kan alleen het onvermijdelijke Je uit je lijden bevrijden…

oud mens het leven stalkt jou zoals een gedicht over liefde dat kan doen en de dood maar niet wil komen het tere in jouw stem is nu poreus evenals de scherpte van je geest jouw gezicht is als een opgezwollen doek met plooien waarin het zonlicht dat door de deuropening nederig buigt kan drijven, het drogen ervan is al verjaard wat is…