schrijf ik er nog eentje zet ik voor, mijn beste, links, rechts, een beentje en u doet mij een geste, door mij te lezen mocht ik hier wezen einde bericht net gedicht…

ik zou je willen vragen over het leven ik zou je willen vragen over jou over het hoe misschien begrijp ik dan beter het waarom het gaat niet over wat je aan kennis of materie hebt vergaard niet over status maar over hoe jij het leven in jou ervaart hoe je denkt en wat je innerlijk beweegt wat waren je…

ik wil nog één keer uitleggen het nut van gedichten maar tik tegen het whiskeyglas dat omvalt en in de bar wordt het onmiddellijk stil en wijst het publiek met de spotlight op mij gericht naar mij en even later loop ik buiten dronken en leg ik uit aan de sterren, schreeuw ik naar de sterren, die ik ook vraag om de juiste weg naar huis…

Hij draait bochten in een ijzerdraad die zo welhaast tot paperclip of artistiek hoogtepunt is geworden. Een hoogtepunt van een artiest die dankzij drank en drugs zijn eigen onvermogen is vergeten. In donker nat, bezeten door een geest die als wrat op zijn verleden zat, werpt hij zijn dromen met zijn kwasten in het zwarte gat,…

Een wijs man zei mij eens: Leef en laat leven. Om liefde te krijgen moet je liefde geven. Zo ben je samen en zo ben je alleen, wendingen in het leven vinden plaats, vaak meteen. Vul alles in zoals je zelf wil, ben ik degene die wijselijk mijn mond houd, of geef ik een gil? Kijk ik omhoog of omlaag? Dit vroeg ik hem en ik wilde een antwoord…

net nog voor het slapen gaan vlak voor een sluimerend bestaan stuur ik u, het is donker, uit het zicht nog even heel snel een gedicht er rijmt niets op twaalf ik lig hier op zaal F ik kijk om mij heen, zo moe maar mijn ogen doen er niet meer toe ik weet niet of ze luistert mijn mond fluistert zuster, goedenacht een licht gaat uit en wacht…

kom schaduwdans je zwoele woorden in warme zinnenlust ik zal zwijgen tot de laatste pas zuchten als je verdwijnt uit het gedimde licht en je daarna zoeken in de verdovende geur van de stille lentemaan…

De mensen zijn als glazen er vallen barsten in scherven knarsen onder onze schoenen scherpe kanten maken snijwonden bloed is niet te stelpen met hechtingen worden sommigen gered doodbloeden is aan de orde van de dag glaswerk wordt niet meer gelijmd er wordt nieuw gekocht…

Je duldde geen horizon geen weg uit ’t verdriet een glimlach of de zon je zag ze beiden niet je kwam bij me terug in emotieloos vragen het eten was bedorven de rugzak niet te dragen je kon niet tegen tegenslag jouw moeder was gestorven in een akelig zwart verleden je hield niet van ’t heden vond al mijn woorden laf de strijd werd…

Jouw brief aan de zomer draagt een bijzondere poststempel zwaluwen die een lied mijmeren voor een zomerkind geboren op 21 juni lente voelt zich gepasseerd je hebt een adres voor me waar de zon naar me lacht ik verlang naar de zomer de schemering daalt over het verhemelde oeverland wilde planten opgeschoten geuren in het aangerande…

trieste drieste ijzeren waterman roemloos gedoemd in een hopeloze zaak nimmer versagend zich kwijtend van zijn taak eeuwige scheppper in een eindeloos plan trieste drieste ijzeren waterman…

Het gras bij de buren is altijd groener behalve als je kleurenblind bent.…

ik zou zeggen leef het leven... om te beleven dat het leven, levendig is leef, om het levendige , levendig te houden... leef het leven.. omdat het leven prachtig is. ik zou zeggen.. overdenk je bedenkingen... om te bedenken of je bedenkingen je waardig zijn.. overdenk, of je waardigheden te bedenken zijn.. overdenk je bedenkingen.. ook…

ik zie de confrontatie al voor mij een holenmens en een wegwerpaansteker de uitvinder van het wiel en een Porsche Carrera verwondering in optima forma een oude dichter en de nieuwste flessenopener verwondering alom niet te filmen, zo stom…

in de violette dageraad lispelt een verschil gedroomd langs kussenspinsels en wat spuug dat uit mijn open mond een zachte wang bereikt lippenliedjes fluisteren nog, wanneer de slaap mijn hoofd verlaat teer en onbezoedeld spreekt de dag dat meer in monden ligt dan goud, nog voor ze oud is mijmert ze dat buiten, tussen eeuwig groen wat…

Op het brakke akkerland Liggen keien in het zand De groene schuur, het witte huis Niemand was hier ooit echt thuis De herinneringen zacht en zoet Maar niemand weet waarom en hoe Geroep vanuit het voorhuis Deze vriend ken je niet De fietsen staan al buiten Laten we gaan…

ik maak mijn broodjes klaar morgen moet ik weer aan de bak en, heel gericht schrijf ik hier nooit meer mijn gedicht net niet…

op zoek, naar een favoriet die is er niet vooringenomen een gaan en komen men komt er mee weg…

Krant van vandaag vol dood en overleven de buurman zegt zo is het leven geboorte kaartje Jelle is geboren berichtje over leven nieuws dat mij kan bekoren zomaar even laten we elkaar goed nieuws geven dat is een hele klus maar elke morgen loop ik naar de brievenbus en wacht ik op een bericht in de krant waar ik niet overheen…

vermoeid bestaan de plek angstig verlaten hij schrijft niet meer ten koste van een ander vreugde nog maar van korte duur geen sterveling kan de onrust wegnemen waar geen inspiratie is kan hij niet langer blijven het geluk sterft in zijn vingers zijn zachte handen geven hem geen rust hij schreef maar voor wie ….…