'k Zoek in deze stad je gezicht tussen stenen zwervend over pleinen achteroverleunend op een bank kijkend naar niets zeggend of haast zwijgend 'k zoek je gezicht in deze stad…

vurig likt de nacht dichte duisternis bloot dorstig en hunkerend naar schone handen violen klagen de modder aan die langs veel mouwen druipt duisterval laat zijn sporen na op blondgeverfde traptreden de snerende klanken glijden langs de leuningen naar beneden en eindigen in een weerspannige schoot er is geen weg terug al krijsen…

Dat wanneer je Door de bomen Het bos niet ziet Dat het bos dan Gewoon blijft staan Totdat je Een paar stapjes Naar achteren doet…

~~~ het staart me aan en daagt me uit de het die ze het liefst tweeledig schrijft gesuikerd aan de randen laat de bittere nasmaak zich pas later proeven helder is het serum dat van de waarheid overblijft ~~~…

Maar zie hoe oud en al een beetje dood de perelaar nog bloeit hij denkt er het zijne van zolang de zon maar op zijn knoken gloeit…

In de eeuwigdurende kringloop van ons bestaan klinken de stemmen van onze voorouders door die als seizoenen komen en gaan Zij gaven ons hun genen de kwade maar ook de goede om telkens weer te leven in hun spoor…

Zij kijken mij aan hoe diep zijn toch die ogen hoe warm die gloed ik zie opnieuw het bergdorp stof en stenen wilde lavendel granaatappelen vijgen en kweeperen vier kinderogen vol dromen een middag vol gloed wat een vuur ingetoomd hier woedt een lach in plaats van woorden die graagte dat trillen van de lucht…

de moede schreden uit een droeve herfst mijn thuis geworden zij dienen mij niet meer nu open ik een nieuwe dag op vleugels van vertrouwen nu vlieg ik weer mijn blindheid zet nu koers naar onbekende rijken een witte duif stijgt op naar hoorn des overvloeds en rijkdom van een volle zomer nu vlieg ik weer…

het stuitert tegen mijn oorschelp ziet geen kans binnen te dringen probeert dubbelhartig mijn nekvel maar vindt ook daar geen houvast je ellebogen doen zo hun best maar raken enkel de valse lucht die je uitademt van inspanning langzaam druip je af langs mijn ruggengraat waar je platvloers dooft als een nachtkaars het kwade daglicht…

Alleen, Helemaal alleen. Afwezig, Afwezig van iedereen, Eenzaam, Niemand die mij hoort, Verloren, Geen enkel woord…

Het is een vriend die je steunt ook al doe je iets verkeerd. Hij houdt zijn hand op je schouder als hij je corrigeert. Het is altijd helpend bedoeld met begrip en gevoel. Door een vriend word je zeker nooit in het openbaar geëxecuteerd.…

mijn ziel weerklinkt in de fluistering van donker verbonden aan kracht het gidst mij door de nacht het leidt mij in rechte sporen, houdt mij vast raakt mij aan het vindt zijn weg wanneer de maan zijn hemel oplicht vervult het mijn zinnen…

Op een dag zul jij ook maar een mens van vlees en bloed zijn. Op een dag ben jij ook niet meer zo ideaal. Op een dag heel plotseling sta je daar met lege handen. Op een dag dan ben je klaar. Op een dag dan sta je voor de spiegel Op die dag zie je een vreemde staan. En op die dag zul je vertwijfeld zeggen: “Waar is het nou…

Ik ken een holle weg ik zag er laatst de stilte zich welriekend in roze en wit verkleden er bloeit nu akkerwinde in…

Als ik thuiskom ben je blij, zodra je me ziet begroet je mij ze krijgen jou voor geen miljard want jij hebt liefde in je hart. Ik zie jou ook graag met je bruine ogen en je mooie haar en je draait maar met je kontje Heus, ik hou ook van jou mijn lieve hondje!…

Geniet nu altijd van je dromen waarin je gedachten vrij komen pluk de bloemen van de nacht er is altijd een ochtend die wacht. Ontwaak stralend, fris en uitgerust of een engel je heeft wakker gekust zet je raam zo ver mogelijk open zodat je dromen de dag in lopen.…

Je zit tegenover me een dubbeltje voor je gedachten je volgt mijn bewegingen ik je ogen geen idee wat je van me vindt stoer of aardig misschien wel drie keer niks Nee, daar kijk je te lief voor meestal word ik nerveus als iemand lang naar me kijkt nu helemaal niet, gek is dat af en toe kijk ik wel over je schouder naar buiten om mijn…

lieve moeder ik heb zopas gedood het aangeprezen leven ontnomen van mijn onwil het zomaar te ondergaan maar je mag mee, moeder in mijn vlucht naar de hemel in wateren van de lucht waar we samen en alleen in een heerlijke vergetelheid zullen wegzwemmen van elkaar, naar elkaar tot de atmosfeer ons met een smak tegen de aardkorst kust en…

Een uitgestoken hand is een hand die niet slaat, zo heb ik altijd geleerd maar soms in je leven gaat dat wel eens verkeerd Als je dat overkomt raakt dat je hart, dan doet dat best zeer Maar gedane zaken nemen nu eenmaal geen keer Dus de volgende hand pak ik direct weer aan en ik vertrouw dat echte Vriendschap wél kan blijven bestaan.…

Ongelopen wegen Werden bedekt door sporen, Ongehoorde woorden Werden opeens gehoord, Woestijn werd een bloem, Bloemen werden geplukt, De Zon werd gelezen als ZonDe. De Zon van de aarde schijnt, zonde van de aarde verdwijnt...…