hij zit wijs en grijs tussen de rijen boeken en keuvelt over het leven het geven en het nemen als de nestor die hij is vergeelde pagina's kijken mee over zijn gebogen schouders wanneer hij anekdotes oprakelt het stof deert hem niet zo onverschillig in de lucht vult hij minzaam de glazen met het vocht dat in het verleden zo liefdevol…

De vroege morgenstilte breekt en sluit. In die korte spanne slaat de specht.…

En zo verglijdt de tijd. Vrienden worden ouder. Lovers, die je nu maar mijdt, het bloed een beetje kouder. Als troost komt dan 't besef: de tijd heelt alle wonden. Dus met nog ietsje lef, worden we steeds gezonder.…

Gisteravond zag ik de grote beer Tussen alle andere sterren Schitteren deed hij niet meer Ik zag het al van verre Er zijn er ook zoveel die schijnen Volop hun aanwezigheid Zelfs de grootste sterren verdwijnen Meestal weer na korte tijd Echte sterren kunnen niet vergaan Zo zijn zij geboren Op grote hoogte blijven staan Stralen tot aan…

Het kralensnoer van mijn leven, laat ik door mijn handen gaan. Bij een glanzende kraal wacht ik even, en geef mijn herinneringen ruim baan. Er zijn ook doffe kralen, met scheuren en verdriet. In mijn hoofd gaat het malen, ik vind de oorzaak niet. Diamantjes zijn er ook af en toe. Dat maakt me toch tevreden. Ik vraag me af: waarom en waartoe…

Als de weilanden Langs mij voorbij gaan Opweg Naar mijn ouderlijk huis Laat de trein Mij terug denken aan het verleden Waar de kindertijd ongerust Haar weg baande naar het heden Kijk ik naar mijn toekomst Als een ver verlangen Waar de trein zal stoppen Op haar bestemming…

Hij leerde nooit hoe kwijt te raken wat mensen aan hem hingen, hij sleepte ballast van velen mee en het diepe spoor dat hij zo uitsleet werd de bedding van gieren en hyena's De namen die hij droeg hadden zijn witte lijf uitgeklaard, de klagende cadans had gat gemaakt en in het bekken van zijn verre draagzaamheid echoode de gal van kwalijke…

ter kimme, had gestegen moeten zijn doch het druilde, miezerend grauw maar ook een grijze dag kent schoonheid in nuances, schimmen schijnen werkelijkheid en een elfje danst in takken beneveld laat ze de zon weer zakken…

De oude boom beweegt door het wuiven van de wind mijn schoenen knarsen op de kiezels van het grind Een raam staart mij moedeloos aan terwijl ik de oude voordeur uitnodigend open zie staan Het verlaten tuintje glijbaan en een oude trog daar was de keuken de gehaktballen ruik ik nog Ik hoor het huis zuchten en aan de…

Waar je de tijd bent kwijtgeraakt Vind je hem weer: in de berm van de weg waar je langstrekt, alleen, met zijn tweeën in groepen, waar je je uitstrekt en uitrust… Hé kijk nou, dat was ik kwijt, weet je nog wel en nou hier in deze oude tuin, bij dit oude huis, waar de uitvinder van die zus-en-zoklok werd geboren, uitgerekend hier vind…

Oh zalige maand van vier keer zeven dagen, waar in het begin het einde mij al roept, waardoor de snelheid van de winter floept en Valentijnse rozen vele harten plagen, je hebt mijn plichten heerlijk ingekort, en als er aan mijn werk een uurtje schort, zeg ik mijn baas: 't Is nu februari: wie zeurt van langer tijd, verkoopt slechts larie.…

Terwijl de kaalgeschoren dagen huilen en honden door de tralies blaffen joelt de wind in onze holle ogen. Er zijn zo van die dingen een vogel in de hand het zingen van een zeilend kind het trillen van een lamp in kale huizen waar we sterven zullen een hond die aan een ketting rukt. We dromen zand in onze ogen. -------------------------…

de ontdekker van de hemel neemt geen vrede meer met de taal van nederaarde hij verstaat nog enkel engelen gezang als kabbelende beekjes de ogen immer zedig opwaarts waar hij manna heeft geproefd van gouden schalen voorzien met zilveren lepels en kelken nooit meer zonder water heeft hij de zijnen terug gezien ontdaan van al hun oude kwalen…

Je ogen zo blauw en zo groot, zo jong Je leven nog zo onbewogen Ik weet nog wat je toen zong ‘De wereld lag voor je voeten’ Je zei dat alles mogelijk was vandaag Met open armen wilde je alles begroeten Zenuwachtig plukte je nog aan je kraag Blonde krullen dansend op en neer Ik blijf naar je kijken, naar die foto van toen Maar die krullen…

Nog een keer wil Ik bij jou zijn Alvorens ik Verdwijn Als een kaarsje In het duister Uitgestorven in ‘t zacht gefluister Vlammetje teer en klein In z’n laatste tel verstikt Laatste momenten weggetikt Ik vlieg Op de flanken van de tijd Naar de mooie Eeuwigheid……

Ik klem het vast dat beeld van toen met beide handen en trek het naar me toe hou het vast voordat het wegglijdt in nevelen van vroeger vervlogen glimlach om dat woord dat nog ergens hangt en ik verbaas me hoe helder het nog klinkt…

De wereld, die wacht Op een verandering. Onze tijd, die lacht Om de sterveling, Die altijd verliest - Of al kiezend strijdt, Ofwel wachtend triest - Van de eenzaamheid. Onze tijd, die wacht Tot alles bevriest, Tot zelfs de wilskracht Van het lot verliest. -------------------------- Naar aanleiding van "Honderd Jaar Eenzaamheid…

morgen is van glas de toekomst transparant met een lichte weerspiegeling van het verleden je droomt voorzichtig over morgen borduurt voort op je ervaring van vandaag morgen is van glas beslagen van mijn adem herinnering van Dromen over morgen sijpelen als water uit je handen geen houvast, oneindig lijkt de val als je in de overbruggende…

laatst zag ik een vriendin van vroeger maar zoveel ouder dat ik even dacht het is haar moeder later toen ik thuiskwam en in de spiegel keek herkende ik mijn vader…

let wel het is teenkrommend de Halve Egmond over duin en strand als voorlaatste met grote haast aankomen groots in cadans op kilometerpunt 17 bij bananenstal ONZE HAP TEGEN HONGERKLAP met een in alle rust je banaan pellende mevrouw die lacht zet door blijf er voor gaan bent er bijna dat is pas echt krom om niet te zeggen bij…