Geen zin meer om me voor te laten liegen,
Te horen dat nu ‘alles anders’ gaat,
Dat men de stem des volks ineens verstaat,
Het afgelopen is met dat bedriegen.…

Daar in rottende bladeren ontwaakt
de slang die zich, staart in de bek, vermaakt,
die zo traag ademhaalt, dat hij geen kind
schrik aanjaagt; de dood in zijn slaap aanraakt…

Doe het toch maar
zet je hart open
zegt de soldaat
als hij de kittens…

Mijn haven
Wil jij de haven zijn
Waar ik mijn schip aanleg
Mijn vaste bodem…

Hebt gij nooit de starende ogen,
Uit de schaduw der vensterbogen
Onder ’t schitterend kronenlicht,
Op een maagd, wier lieflijk bloeien…