Laat aan mijn nederlaag...
Laat aan mijn nederlaag geen twijfel over!
Niets liever wil ik dan verslagen zijn!
Een zegevierder was ik hier tot nu,
die leek wel nimmer moe van overwinnen
en steeds tot nieuwe kamp krachtvaardig en bereid...
Lag niet de wereld weerloos als een buit
voor deze jongen hoogheerlijke glimlach,
het stralend onbewogen masker voor
ondragelijke pijnen,
de ruggelingse martelbeten
van achterhandse afval en verraad?...
Mag ik, in onmacht neergelegd door wonden
voor in de borst, in erelijke strijd
ontwapend en ontmomd,
met deze dageraad van nieuwe horizonnen
nu eindelijk tot nooit behaalde morgenkracht
genezen?:
wat menskind kan alleen
van uit zijn eenzaamheid
de hemelen vermeestren?
of van zijn eigen eindloosheid
de donkre diepte
veroovren,
vóórdat hij eerst met zijn gelijke
van man tot man zich mat?
Strofen en andere verzen uit de nalatenschap van Andries de Hoghe
Schrijver: P.C. BoutensInzender: A.S., 17 januari 2020
Geplaatst in de categorie: vrijheid