biografie: P.C. Boutens
1870 - 1943
Boutens, Pieter Cornelis [Middelburg 1870- Den Haag 1943]
Zijn ouders waren streng protestants.
Godsdienstige verwikkelingen in zijn omgeving vervreemdden hem al in zijn jeugdjaren van het geloof. Zijn zwakke gezondheid leidde tot vereenzaming.
Op 18-jarige leeftijd vertaalde hij Plato’s Symposion: zijn uitgangspunt voor zijn eigen opvattingen over liefde en erotiek. Hij studeerde tegen de wens van zijn vader klassieke letteren en heeft meerdere jaren als leraar gefunctioneerd, waarna hij ambteloos burger werd.
Zijn debuut Verzen (1898) laat aansluiting zien bij het ‘sensitivisme' van Gorter.
Het hoogtepunt van beeldkracht en lyriek is Stemmen (1907).
In het gedicht Beatrijs (1908) gaf hij een moderne versie van het middeleeuwse verhaal over de kloosterzuster die in de wereld terugkeert vanwege haar liefde voor een ridder. Boutens' versie speelt zich af op het ritme van de natuur in een typisch Hollands landschap. Door het ontbreken van het zondemotief heeft het gedicht niet de tragische spanning van het origineel. Het boeit vooral door de romantische lieflijkheid en de lyrische betovering. De Beatrijs werd Boutens' populairste gedicht, vaak herdrukt en veelvuldig voorgedragen.
Met Carmina (1912) beginnen de gedichten waarin vele lezers te veel ‘geest' en te weinig ‘gevoel' lazen.
Boutens' levensleer gaat berusten op een eclectisch platonisme. De schoonheid is voor hem het deel van de uitverkorene, die er door de liefde heen geleid wordt. Eros is daarbij zowel leidsman als eeuwig doel. Parallel met deze ideeënleer lopen zijn opvattingen over de homofiele liefde, die de macht heeft kunstenaars te bezielen, zoals Plato zelf en Sappho. Boven christelijke opvattingen over zonde en schuld voelt Boutens zich als dichterlijke uitverkorene verheven.
In latere bundels (vooral Zomerwolken, 1922) treft men een meer christelijk georiënteerde religiositeit aan. Zijn laatste bundel, Tusschenspelen (1942), getuigt opnieuw van zintuiglijkheid en maakt gebruik van concrete beelden.
Naast werk van Plato en Sappho heeft Boutens ook Griekse tragedieschrijvers vertaald, en van Homerus de Odyssee en een deel van de Ilias.
Enkele werken:
Praeludiën (1902)
Spel van Platoons leven (1908)
Vergeten liedjes (1909)
Lente-maan (1916)
Strophen uit de nalatenschap van Andries de Hoghe (1919)
Sonnetten (1920)
Oud-Perzische kwatrijnen (1930)
Bezonnen verzen (1931)
Honderd Hollandsche kwatrijnen (1932)
Inzendingen van deze schrijver
86 resultaten.MIJN BLEKE DENKEN
poëzie
3.7 met 3 stemmen 
1.933 Mijn bleke denken dwaalt tot u door diepe nachten
Als moede schapen naar haar eindelijke stal;
Zij maken wit de nacht met schemerblanke vachten,
Weidend de duisternis van het welig donkere dal.
Ik troost wel iedere dag met zon en zachte praten
In eigen weide en kooi haar stomme droefenis, ...
SPREEK OVER DIT LEED NIET
poëzie
4.6 met 5 stemmen 1.695 Spreek over dit leed niet, geef het geen naam.
Hoe zou het leven in de helle glans
Van uwer ziele goedheid? Als eens mans
Oud en verkommerd lijf zal 't zonder faam
Sterven, als een die na lang, donker trekken
Hief tot uw licht zijn brekende ogen wond,
En in het land van uw geluk maar ...
Invocatio amoris
poëzie
4.0 met 10 stemmen 2.333 Die de blinden blinde smaden,
Daar uw glans hun schemer dooft
Waar de kroon van uw genaden
Weerlicht om één sterflijk hoofd:
Door de duizenden verloornen
Aangebeden noch vermoed:
God die enkel uw verkoornen
Loven voor het hoogste goed...
Door de kleurgebroken bogen
Van de tranen die g...
De hoge zon
poëzie
3.8 met 14 stemmen 3.614 De hoge Zon heeft heden schoon bevonden
De bleke Herfst. Dalend tot waar zij zat,
Heeft hij uit nevelsluier teer ontwonden
Haar tengre lijf, van tranen en nachtdauw nat.
En diep in 't bos, waar fijne doodverblonde
Blâren bevloeren 't wildomstamde pad,
Ruisen in dans hun lichtverliefde ron...
OKTOBER
poëzie
4.5 met 6 stemmen 2.939 Getij van Westerstorm en stille wolkendagen,
Van zondoorvloeide nevel, mistvergulde dauw, -
Alleen de blijdschap van een god kan lachend dragen
De zijden weelde van uw weemoeds kleurge rouw.
Geen mens doorproeft zo zoet als de eerste rode kersen
Der lenten in wier eeuwigheid hij had geloofd,
...
Laatste zomerdag
poëzie
4.5 met 8 stemmen 2.226 Al de gouden middaguren
Van de zonnen die verzonken,
Stralen door dit blankdoorblonken
Blindend dak van blauwe muren
Op de stervensstille lach
Van de laatste zomerdag.
In de dalen van de duinen
Huivren wondre schemeringen
Om de helderheid der dingen;
En geen aêm vleugt langs de kruinen;
...
Gij zijt het midden maar van dit gedicht
poëzie
4.0 met 5 stemmen 1.129 Gij zijt het midden maar van dit gedicht:
Een zelfvolmaakt, goddelijk gaaf fragment,
Maar in de tijd zonder begin of end
Met al wat al-schoon door dit donker licht:
Diep uit verledens sproke vreemd-bekend,
Rijmend naar U, rijst mens- na mensgezicht;
Vanwaar der toekomst meer luideloos ...
Herdenken
poëzie
3.3 met 24 stemmen 3.676 Nimmer zal de ziel vergeten
Schone wereld waar zij leerde
Wat gemis niet had geweten
Dat zij de eeuwen lang begeerde:
O te lachen, o te wenen,
Zich in lach en tranen geven,
Tot te lachen of te wenen
Wordt der lichte ziel om 't even:
O te wenen, o te lachen
Tot de neevlen zijn doorschen...
Eindeloos
poëzie
3.7 met 21 stemmen 3.752 Wij die onze eenzaamheid
Droegen als goden,
Wij kunnen minnen
Eindeloos. . .
Zie welk een huis ons
Verlangen gebouwd heeft:
Landen en zeeën
Plaveien zijn vloeren,
Zonlicht en maanschijn
Zoldren de kameren,
Achter de sterren
Wijken de tinnen -
Wij kunnen minnen
Eindeloos. . .
Lief,...
De ziel spreekt
poëzie
4.0 met 3 stemmen 2.164 Lijd getroost; want ik zal klaren,
Eer uw tranen zijn vervuld,
Tot de lach die al uw jaren
In zijn éne luister hult.
Laat door venstren van uw ogen
Open steeds in lach of leed,
Tot mij binnen dit bewogen
Licht van God, dat leven heet:
Als de zon de morgenregen
...
Liefdes uur
poëzie
4.4 met 18 stemmen 2.442 Hoe laat is 't aan de tijd?
Het is de blanke dageraad.
De diepe wei waar nog geen maaier gaat
staat van bedauwde bloemen wit en geel.
De zilvren stroom leidt als een zuivre straat
weg in het nevellicht azuur;
en morgens zingend hart, de leeuwrik, slaat
uit zijn verdwaasde keel
wijsheid die ...
Lethe
poëzie
3.6 met 10 stemmen 4.118 ‘Hoe over 't brandend blind bazalt
Vind ik de weg naar Lethe? -
O alles te vergeten
Eer de avond valt!
Ik weet dat dood en donker komen
Als dit schel daglicht is geblust,
Maar ik wil diepe klare rust,
En zonder dromen.
Voor wie als ik van kind tot knaap,
Van man tot grij...
THUISKOMST IN HOLLAND
poëzie
3.4 met 22 stemmen 3.257 O land van bergen, in wat drang naar vreugde
Mijn wilde stroom door uw valleien snelde:
Een diep stil water dat in 't Noorden welde,
Wie maar van ver zijn sneeuwen oorsprong heugde.
Daar werd ik heel van de aard, en uit me zelve
Waakte ik als uit een droom, een veelvereeuwde,
Toen bruis...
Morgen
gedicht
3.9 met 27 stemmen 13.238 Morgen moet gij zeker komen:
Morgen wordt een dag der dagen,
Morgen worden duizend vragen,
Schijn en schaduw weggenomen;
Morgen moet gij zeker komen!
Door de schemerijle wanden
Van het ondiep zomerduister
Tasten ogen, tasten handen
Naar de morgenlijke luister
Achter schemerijle wanden.
...
De dag lag bleek
poëzie
4.3 met 3 stemmen 1.670 De dag lag bleek neer op bleke sponde.
De wateren lagen blank onder blanke avond,
De lucht was stil van sprakeloze monden,
de wolken waren droef van ingehouden tranen.
De windevloot, de schepen van de luchtezee,
Lagen alle stil voor anker aan de kimmeree.
Daar was geen zonnemond de avond roo...
Avondwandeling
poëzie
4.1 met 14 stemmen 1.882 Wij hebben ons vandaag verlaat!
Pas bij de laatste brug
Waar 't voetpad tussen 't gras vergaat,
Daar keerden wij terug.
Achter ons dekt de witte damp
De schemerende landen.
Zó zijn wij thuis. Wij zien de lamp
In loveren warande ...
Wat gingen wij vanavond ver,
Het werd alleen tè laa...
Nocturne
poëzie
4.0 met 10 stemmen 3.106 En waart gij nimmer zelf gekomen,
En had geluk slechts kunnen zijn
Van teerst gemis de waterklare pijn
En tegen d' achtergrond der bonte dromen
Lichtschaduw van uw verre schijn,
Uw zon die nimmer boven kimmelijn
Rees uit oneindigheids verstilde stromen, -
Ik zie geen ander doel voor 't ee...
Waar tijd en eeuwigheid elkaar beroeren
poëzie
5.0 met 1 stemmen 1.976 LXIV
Waar tijd en eeuwigheid elkaar beroeren,
Worden de sterren in de nacht geboren,
Vuurbloemen die de rijzendranke roeren
Van donkre aardtochten naar Gods ooglicht boren.
En waar de heemlen van voor Hem vervloeren
Tot glazen glansbaan eindelozer koren,
Lijnen der stelslen weemlende co...
HART EN LAND
poëzie
4.2 met 5 stemmen 2.129 Mijn hart wou nergens tieren
En nergens vond het vree
Dan tussen uw rivieren
Nabij uw grote zee,
Mijns harten eigen groene land
Dat voor mij dood en leven bant.
De wind zong door de bomen
Tot in mijn stille huis
De stemmen uwer stromen,
Uw volle zeegeruis:
Daar brak mijn hart in...
Droom-Huis
poëzie
3.7 met 20 stemmen 3.939 Weet ook gij dat stille diepe huis?
Achter brede blinde poort
Kruisen eindeloze gangen en portalen
Waar men tijdeloze tijden kan verdwalen
Tussen echo's die men klaar vermoedt en nimmer hoort.
Weet ook gij dat stille diepe huis
Door welks schaduwige vree
Voet zo licht en onvermoeibaar stijgt...
NAMEN
poëzie
3.3 met 19 stemmen 5.716 Wat is u of mij een naam,
Werelds prijs of werelds blaam,
Als de ziel de dingen weet en mint
Dieper dan hun naam, mijn kind?
Elk ding krijgt zijn gouden naam
Eens in schoonheids vol verzaam
Als al schone dingen zijn
Zonneklaar en zonder schijn.
Daar vervalt het schone woord
Hem wie reed...
Een luttel aarde, een luttel hemel
poëzie
3.0 met 14 stemmen 3.743 Een luttel aarde, een luttel hemel
Heeft ziel als haar bezit gewonnen,
Een luttel aarde, een luttel hemel
Tot eigen heerlijkheid gelouterd
In uwer ogen spiegeling.
Maar weinig zuivre gouden woorden
Reeg ziel tot snoer en morgenbede,
Maar weinig zuivre gouden woorden,
Klinkklare sterren nee...
Avondwandeling
gedicht
3.7 met 85 stemmen 97.028 Wij hebben ons vandaag verlaat!
Pas bij de laatste brug
Waar 't voetpad tussen 't gras vergaat,
Daar keerden wij terug.
Achter ons dekt de witte damp
De schemerende landen.
Zó zijn wij thuis. Wij zien de lamp
In loveren warande. . .
Wat gingen wij vanavond ver
Het werd alle...
De maan is al boven de seringen
poëzie
4.0 met 15 stemmen 4.630 De maan is al boven de seringen;
De stralen hellen de kruinen langs...
De nachtegaal houdt zich stil van zingen
Tot de hof verlucht staat van haar glans.
Tot de donkere tuin als een ijle beker
Tintelt vol licht, dofgouden wijn,
En als slaapwandelaars onzeker
...
Mag ik...
poëzie
3.1 met 7 stemmen 3.179 Mag ik uit de wilde spelen
van dit wisslend licht en donker,
uit de wankle op- en neergang
der verbloeiende getijden
niets dan u en u alleen onthouden
in uw nimmermeer te grijpen
stralende onafhanklijkheid?...
Kan uw ijver niet gedogen
...
Waar tijd en eeuwigheid elkaar beroeren
poëzie
3.4 met 9 stemmen 2.548 Waar tijd en eeuwigheid elkaar beroeren,
Worden de sterren in de nacht geboren,
Vuurbloemen die de rijzendranke roeren
Van donkre aardtochten naar Gods ooglicht boren.
En waar de heemlen van voor Hem vervloeren
Tot glazen glansbaan eindelozer koren,
Lijnen der stelslen weemlende contouren
D...
NU GIJ VER WEG ZIJT
poëzie
4.0 met 2 stemmen 2.156 Nu gij ver weg zijt , komen al de nachten
Sluipen door schemerstraat, arm en gehavend,
En zij die vroeger zielsverblijde brachten,
Bedelen aan dichte deur in late avond.
En als ik stille paden wandel, lopen
Dagen mij na met uitgestoken handen,
Dat 'k voor mijn goud hun povere praal za...
Alleen
poëzie
3.6 met 23 stemmen 3.983 Ik was een stil en eenzaam kind,
Eenzaam als geen -
Gij zong voorbij als een stem in de wind:
Nu ben ik alleen, alleen.
Gij streek voorbij als een schone schijn -
Vanwaar? Waarheen?
Wat kan ik zonder u beter zijn
Dan alleen, alleen?
Alleen met de zee die ebt en vloedt
Op haar gezetten t...
Oude wijn
poëzie
3.3 met 15 stemmen 3.580 Oude wijn van vreugd gekelderd,
Die, mijn late lust en lied,
Daaglijks op mijn tafel heldert
In verkristallijnd verdriet -
In het goud, dat 'k had gedreven
Tot uw dronk aan jeugds festijn,
Heb ik aan mijn mond geheven
and're, zware, purpren wijn;
Maar de lange, stille jaren
Dat een go...
De wolken spieglen
poëzie
3.4 met 10 stemmen 3.017 De wolken spieglen in de zee.
Het is geen avond en geen nacht:
Geen schijn van zon of maan of ster
Vloeit door het hoge koele blauw
Achter het windloos vlotte zwerk:
Niets glanst in hemel of op aard
Dan enkel uw verklaard gezicht.
Het is geen a...
Meer van deze schrijver...
