Lof der duisternis
Ik heb de dag van heden doorgebracht
zoals hij voor een oude vrouw kan wezen:
wat gewerkt, wat gewandeld, wat gelezen,
en over vele dingen nagedacht.
En verder heb ik met schaamte erkend
dat ik te snel naar de pen heb gegrepen:
had ik mijn oordeel wat fijner geslepen,
ik had mijn medemensen niet gekrenkt.
Nu is na de avond de nacht gekomen:
'k lig in het duister, in het warme bed;
als een plant, in een perk in d' aard gezet,
voel ik in de stilte mij opgenomen,
verwonderlijk bevredigd, zalig vrij. -
Het leven heb ik achter mij gelaten:
voorbij de dag, de dooltocht door zijn straten -
't leven der mensen trok aan mij voorbij.
Buiten vieren miljoenen sterren feest,
daar straalt door heel de nacht hun groot geflonker;
maar binnen heerst het gezegende donker,
dat ook de wonden van het hart geneest. -
Inzender: adm, 20 januari 2012
Geplaatst in de categorie: tijd