3117 resultaten.
[ De tijd is vloeibaar ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 10 De tijd is vloeibaar
in het vliegtuig, we zweven --
steeds in het heden.…
MELANCHOLIA
poëzie
4.0 met 15 stemmen 2.936 Als men ten laatste heeft gevonden
Waar heel de ziel naar smacht,
Dan is ’t te laat, de dag verzwonden,
Reeds valt de nacht.
Als ’t kleed ons past, is het versleten,
Als men het boek kent, is het uit,
Als men het leven komt te weten,
Dan valt het scherm dat alles sluit.
-----------------------------------------
uit: Beelden en zangen (1876…
voor jou
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 95 zou het kunnen
in de tijd blijven wonen
de dagen
gewoon
hun gang laten gaan
en alleen maar
zijn
de geur van lavendel
van rozen
van meidoornhagen
doornen?
de zang van nachtegalen
het krassen van kraaien
krassen?
het koeren van duiven
gevolgd door de obligate balts
en het onvermijdelijk driftig paren
vanwaar zo opeens mijn droefenis…
'k Vraag niet, of mij de eindeloze vreugde wacht
poëzie
2.0 met 23 stemmen 2.667 'k Vraag niet, of mij de eindeloze vreugde wacht
Van een volmaakte dag,
Maar, of ik eenmaal in de stille nacht
Voor eeuwig slapen mag.
Mijn lusteloosheid
Schijnt bewusteloosheid,
Genoeg genot;
En eeuwig leven schijnt mij eeuw'ge rusteloosheid....
Leer Gij 't mij beter, God!…
De zeer oude zingt
gedicht
3.0 met 39 stemmen 16.467 er is niet meer bij weinig
noch is er minder
nog is onzeker wat er was
wat wordt wordt willoos
eerst als het is is het ernst
het herinnert zich heilloos
en blijft ijlings
alles van waarde is weerloos
wordt van aanraakbaarheid rijk
en aan alles gelijk
als het hart van de tijd
als het hart van de tijd…
En de tijd - voor C.M.
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 105 Bij dageraad lees ik
in slow motion
jouw poëzie
Een grote muur kruipt
in het duister tot boven
het geruis van esdoornbladeren
Nog voor de dageraad
ruisen de kabels van de lift
in de verte knarst een spoorlijn
Vogels ruisen met
opschietende vleugels voorbij
en de dag, ach de dag
Op het binnenplein
jammert een muzikant
een…
Wolken in een waterplas
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 141 Ze bouwden een barricade
een brak bouwseltje
zonder naam.
Niets om over te vallen
even zwaaien soms
met een theedoek-vlag.
De jaren gingen tellen
uit het donker rezen barrages
iconen van vijandigheid.
Op bittere grond beland
achter zwaktes verschanst
in onthechting thuisgeraakt.
Zou het kunnen?
het leven langzaam
achterwaarts…
Merel
gedicht
3.0 met 6 stemmen 2.891 op een dag zo licht en zo hoog
aan de hemel dat je denkt, er is
geen reden om binnen te blijven
en te gaan twijfelen, tekent
met een droge tik van de tijd
een ster in het venster de
helderst denkbare nacht
en een merel in het gras
een vogel voor de kat
plots zit er een barst in ons
geheugenverlies, het huis waarin
wij verloren gewoond waren…
De drie mogelijkheden van het menselijk denken
gedicht
2.0 met 37 stemmen 18.535 Op de fiets gaat alles wel langzaam
maar toch nog behoorlijk hard.
Wie heel goed luistert aan een stilstaand
horloge hoort een zacht tikken.
Waar blijft de tijd? Om daar over na
te denken hebben wij het zwerk.
---------------------------------------------
uit: Alles op de fiets (1979)…
Tussen morgenlicht en schemering
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 163 De landman heeft zijn dagelijks werk gedaan
de akkers rusten tot de morgen
ook deze dag werd plant en grond verzorgd
gegeven noodzaak en volkomen.…
Het komt nooit niet meer terug
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 48 spelende kinderen laten me denken
waar is die tijd, waar is mijn jeugd
kan ik nog een bloemetje schenken
zo voel ik liefde, zo voel ik deugd
de jaren vliegen en staan soms stil
ik denk dan aan plezier en pijn
mijn hart voelt oud, mijn woorden kil
waar is het leven vol zonneschijn
mijn groot verlangen is nooit vertrokken
bergen beklimmen…
Sterven
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 45 Merkwaardig dat ik maar niet wen
aan dat ik dood zal moeten gaan
en straks voorgoed er niet meer ben.
Want ik negeer onaangedaan
hoe lang ik al niet heb bestaan.…
Je arm hing zwaar aan je schouder
gedicht
3.0 met 7 stemmen 6.124 je arm hing zwaar aan je schouder,
je haar bloeide over je huid
slaap en pijn wandelden samen
over ons laatste besluit.
je blik en je diep zwijgen
rinkelen nog na in mijn adem;
wij zijn het woord vooruit,
wij hebben het woord verraden
-----------------------------------------------------
uit: Voor wie ik liefheb wil ik heten,…
Als de avond spreekt
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 37 Stilte verschijnt
aan de blauwe avondhemel
de natuur in rust
Hoe laatste restanten van een dag nog even
aan mijn huid blijven kleven op hetzelfde moment neemt
avond langzaam de overhand in mij waarin er een prille stilte vestigt
Uitdagend zorgt het daarbij horend licht- en schaduwspel voor mooie verstrooiing.
Na de vroege opkomst en menig…
Uitvaart.
poëzie
2.0 met 2 stemmen 1.630 Wij dragen hem uit: zijn tijd is daar.
Breng aàn uw kransen
Van schone gedachten
En daden; laat glansen
Wat ge onder hem wrocht als hulde op zijn baar;
Zacht roeme
Uw mond zijne weldaân; elk woord zij een bloeme
Voor 't dode Jaar.
De middernacht laat hoog in de lucht
Zijn sterren branden
Bij de uitvaart des doden;
Onzichtbre…
Gebaren
gedicht
3.0 met 20 stemmen 10.565 Dat mijn overgrootvader op straat als groet
even de rand van zijn hoge hoed beroerde
en elke avond op de trap de kaarsvlam
met zijn hand tegen tocht behoedde
terwijl zijn vrouw zo elegant haar lange
rokken ruisend over de treden tilde.
En hoe wij dag na dag met vergelijkbare
onachtzaamheid de gordijnen sluiten, een
bladzij van een boek omslaan…
het afgelopen jaar is boek geworden
gedicht
3.0 met 15 stemmen 6.197 het afgelopen jaar is boek geworden
en trommelt een bekende klank
op mijn beslagen ruit;
de dagen gaan vrij-uit
want ik was mank.
jij en het jaar en ik zijn boek geworden.
----------------------------------------------------------
uit: Voor wie ik liefheb wil ik heten (1966)…
OP MIJN SCHILDERIJ
poëzie
3.0 met 10 stemmen 4.841 toen Govert Flinck mij uitschilderde in het jaar 1653
Ik sluit vandaag een ring van zesmaal ellef jaren,
en zie mijn hoofd besneeuwd en tel mijn grijze haren
ook zonder glazen oog in deze schilderij.
En nog ontvonkt mijn hart in lust tot poëzij,
terwijl ik Lucifer zijn treurrol leer volspelen
en met de bliksem sla op hemelse tonelen,
ten…
Wat niet meer zou gebeuren
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 103 Het eelt van haar geschiedenis
heeft zich in slakkengang van hoofd
naar achterzijde verschoven.
Langs de kromming van haar rug
kleven op dunne huid eilandjes
van onbereikbare verhalen.
De zon zakt in de kruinen
van de bomen en alles
wat niet meer zou gebeuren.…
Tijd
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 61 hoe ouder je wordt
hoe meer je beseft
dat tijd tijdelijk is
gisteren wordt vandaag
en daarna morgen
vervlogen jaren
worden momenten
die belangrijk waren
gebruik je toegemeten tijd
om je daden te testen
op belangrijkheid
neem de tijd
om naar jezelf
en naar anderen
te luisteren
wanneer je voor een ander
al was het maar één moment…
Van een oud-vrijertje
poëzie
3.0 met 24 stemmen 3.600 Jaapje, ben-je wel begoud,
Ben-je wel bezilverd, ventje?
’t Is maar jammer, ieder kent-je
Lang, voor 60 jaren oud!
’t Hoedje schijnt-je wel te staan,
Of ge woudt uit vrijen gaan.
Wou-je ’t weeuwtje van hier naast,
’t Olijk weeuwtje licht behagen?
Maar ze is veel te jonk van dagen,
Baasje, ’t is uw dochter haast!
Grijs en bruin, wáár dat…
TIJDLOOS GEDICHT
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 38 Is de tijd te dichten?
Iets zinnigs over te zeggen?
Iets te schrijven wat beklijft?
Dat is nog maar de vraag!
Over tijd kan je wel denken
En maximaal overdenken
Neem daar de tijd voor
Dat is geen vraag, dat is een weet!!
Want wie de tijd neemt
Ademt de tijd
Leeft tijdloos!!!…
Gedachte aan zee, strand en duinen
netgedicht
3.0 met 57 stemmen 1.213 Witte vlinders incognito
dansen graag in de wind
ook vermomd op een oude fiets
wij rijden in gedachten terug
naar een moeiteloos voortbewegen
op meer dan luchtledige banden
in ons nog onbevreesd bestaan
naar huis was samen verder
terwijl de krekels tjirpten,
gelukkig zijn kostte geen moeite
bij een maagdelijk witte maan
de eerste…
Hangend of mooi staand
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 38 Veel kan ik beslist hebben
Van hartritmestoornissen
Een coma, tot zowel baan- als
Geliefdeverlies
'k Laat mij beslist niet
(zo heel snel) kennen, want
Tijd pauzeert echt niet
De klok immer door, daar
Een oude klok, ervaren
Hangend of mooi staand
Tikt met nooit tijd vergetend…
Geweest
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 38 Kijk, de bloem
met zijn kleurige bladeren.
in de wind
Het is er maar even
Zoals een steen
vallend naar de aarde
Als een rimpeling
in het water
Als een zuchtje wind
Kijk, daar gaan we
Wij lopen hand in hand
Heel even
Want de dag ging voorbij
Ik weet nog goed toen de zon ging dalen
Er was een nacht die ik nooit vergeet
Maar…
2024
snelsonnet
4.0 met 10 stemmen 137 Het jaar is nog niet goed op gang gekomen,
Die eerste week hangt tussen mal en dwaas,
We leven nu nog even in een waas,
Waarin we van iets hoopvols kunnen dromen.
Een jaar gewenst van liefde, licht en rede,
Van vrijheid, voorspoed en vooral veel VREDE!…
La durée
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 62 Bonjour ma chère,
't is inderdaad een feit
het pièce de résistance
zit in de uren- en minutendans
van de durée,
de innerlijke tijd
de zinnenprikkelende buitenkant
is tijd die slijt
verglijdt als brandend zand
dat glipt,
verdwijnt door onze hand
Voor M.W.…
oudjaarskater
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 31 als een uitgedragen jas
tot op de draad versleten
legt zich moegestreden
het oude jaar stil neer
niets en bijna niemand
treurt vandaag nog hem
zal wat hij deed en bracht
zich morgen herinneren
het oude jaar dood
laat het nieuwe leven
schreeuwt eenieder
met in volle handen
knallend vuurwerk
geen oog hebben zij
voor ver weg en dichtbij…
Oud en nieuw, onvoltooid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 78 De nacht wordt de dag.
Het oud wordt weer jong.
Een frons wordt een lach.
Een stap wordt een sprong.
Een jaar ouder is de tijd.
Een nieuw hoofdstuk in het boek.
De mens een stap voorwaarts schrijdt.
Een einde aan al het gezoek.
Maar waarom steeds weer voorwaarts kijken?
Sta eens stil en kijk weerom.
Laat wat eens was het heden verrijken…
HET OUD JAAR IS GEKIST
poëzie
3.0 met 14 stemmen 3.608 (01 01 1891)
Het oud jaar is gekist,
genageld en begraven;
en ‘t nieuwe, korts nadien,
kwam schielijk aan te draven.
Zo ‘t oude was, zo zal,
waarschijnlijk ‘t nieuwe zijn,
vervuld van koud en heet,
van liefkijkheid en pijn.
Een dingen wense ik u,
en mij en allen samen,
het oude jaar en ‘t nieuw
te doen, in…