Gedichten

gedicht (nr. 105):

Traject

Daar zijn de dagelijkse namen weer
van de stations op vastgestelde tijden,
men leest ze en voelt dan vaag het oude zeer
dat men zich uit die sleur eens wou bevrijden.

Men kan als willekeurig reizend heer
aan krant en sigaret zijn aandacht wijden
en zich verblijden dat men meer en meer
in 't rechte spoor en op de rails blijft rijden.

Men denkt gezapig op die regelmaat
hoe alles aanvangt en wel overgaat:
het jonge vuur, het leven en het lijden.

Hoe irreëel zijn liefde, lust en haat
wanneer men deinend het traject verlaat
en naar de laatste halte zich voelt glijden.

----------------------
uit 'Traject' (1955)