Poëzie

1767 - 1840

poëzie (nr. 4.951):

Aan de eenvoudigheid

Breng mij, zachte Eenvoudigheid,
Waar de stulp uw schreden beidt,
Die de wijnstok half omvangt;
Daar de bloeitak over hangt.

Leid mij tot uw klein gezin,
Als een trouwe jonger, in;
Doe mij, luistrend naar uw mond,
Waarheids echte leerling kond.

Dat mijn oor geen woest geschal
Boven eedle zang gevall',
Noch mijn oog een bont vertoon,
Meer dan oudheids zedig schoon.

Waag ik eens de lier te slaan,
Spoort mij plicht tot handlen aan;
Schone Nimf! ontsta mij niet,
Tooi mijn Leven en mijn Lied.