Midzomernacht, de zwoelste nacht: geliefden liggen, ontkleed in maneschijn en rozengeur; ze dansen een minnedans, de levensdans Lichamen verlangen, naken, raken; monden zoenen, kussen halzen, oren; fluisteren ondeugend lieve stoute woordjes Handen kroelen, strelen, voelen; tongen likken plagend, tintelend verstijven tepels, zinderend kippenvel…

de dood op een haar na benaderen en daar op dat opperste moment vrede mee kunnen hebben dit is bij het bedrijven der liefde voor even een gegeven... maar ook de zindelijkheid benaderen tot op het scherpst van 'de schede'…

Ge denkt nu zeker dat ik in de lente Mijn tijd verdoe met ski's op wintersport O neen! Zie hoe d'inflatie stijgt met rente 'k Verwijl thans in de put op 't Ganzenbord Daar zweeft zij voor mijn geestesoog, Diana Onverschrokken dalwaarts op de latten 'k Gooi dubbel zes om haar te zien en daarna Gaan wij ons in een après-ski bezatten…

Zij fluistert kleine woorden, zacht, soms uitdagend, met omfloerste stem, traag, licht klagend. Zij heeft warme vingers, die, hoewel ze nauwelijks raken, speels lijnen trekken, mijn huid doen otwaken.…

Jouw ogen vingeren huidvluchtig door de stille ruimte. Je raakt ontroert vervoert haar als een gevleugelde engel in een snuifje Jasmijn van winter tot lente in Mei. Een stiekem vleugje Parfum vlindert zinnenprikkelend doelvrij. Als in een droom vervaag je stervend op haar huid. Te luchtig in hunkering het moment voorbij...!…

Amaril, had ik haar uit uw tuitje, ‘k Wed, ik vleugelde het goodje, het guitje, Dat met zijn brand, met zijn boog, met zijn flitsen, Land tegen land overeinde kan hitsen En beroofde de listige stoker Van zijn trots, zijn geschut en zijn koker. Of en had ik maar een van die vonken Die daar laatst in uw kijkertjes blonken, ‘k Plantte ze boven…

Mijn neef Roland had een nicht, Maxime. Een talentloze kwek die op een boze dag uitglee in bad en haar nek brak (en dat is echt waar). Op weg naar de uitvaart gniffelden we wat. Roland vond dat ongepast. Niemand was er. Maxime liet niets na dan treurigheid en niemand die de treurigheid ontkennen kon. Ze was een jaar of 50. Neef…

Amor rosa lanzarota naranja sanguinea een mysterieuze donkere roos haar lippen diep bezonken rood kijkt met verleidelijke glimlach mij ondeugend aan ze weet dat ik weet dat in haar bloed de liefde woont een nachtvlinder heeft haar pêche melba huid teder gekust amor rosa lanzarota naranja sanguinea…

Vrouwe der Vanir, Freya, verleidster, Schoonste Schone: Ik bid U, zegen mijn bed, breng vlot orgastisch genot, laat mijn lijf lief sidderen langdurig met lust gekust. Schitter, oh Schat, schitter met uw sensueel seksjuweel!…

’t Was te Kostverloren Tussen ruisend zomerkoren Dat ik mijn onschuld ben verloren En zij haar maagdelijkheid…

louter invitatie het erotische werk dat menig mannelijke kijker in vervoering bracht met rode oortjes in het Museum d' Orsay het levenswerk van Gustave Gourbet betasten met begerige ogen... deze magneet ontlopen in dit museum dat is een onmogelijke opdracht de wijd open benen een uitnodigende buik lokkende borst en natuurlijk…

( fragment 69 ) dan eindelijk pagina 69 ' zij opende haar benen als een boek"... de lezer die hier paginalang reikhalzend naar heeft uitgekeken blijft warempel ietwat verbluft hangen aan de regel die voor even de dienst uitmaakt…

Schoon nimfelijn, ach kindje mijn, wat zoude ik al versieren* om naar mijn wensdeez’ ledentjenszo welgemaakt, te sieren. Met blinkend goud of paarlen zoudt gij voelen ras belasten uw halsje zoet, zo kraal als bloed* daarom niet beter paste. Ik zoude u kleên* met keursjes reen* van lichte verwen* blijtjes, die zouden staan geschilderd aan uw breedachtige…

Drie vlinders fladderen, dicht bij elkaar, Midden op zee, voorgoed van land verdwaald, Drie teedren op de woesten oceaan. Eén ging nog, twee desnoods: een vluchtend paar - Maar drie! Wat heeft het noodlot uitgehaald? Toch, zijn ook soms opeens niet over mij Drie teedre zaligheden bij elkaar, Terwijl in het gewone nauwlijks één Zich uit…

Een worp. De eerste steen en dan een stoot zuigt hij aan de achterspeen? Een natte neus gebaart van neen niet tegen 't zere paardebeen want dat is dood…

Dit is een bekentenis aan S, aan R, aan M van hem die dacht hun klus te klaren louter met zijn lummel. Wat wist die jonge pummel veel van zacht van tong-, van vingerstreel? Hoe dacht hij hen verder op te winden waar vond hij dat verdomde sexjuweel toch zeker met zijn juichend liefdesdeel? Hoe graag zou hij meer grijs dan groen zijn…

Met mijn flierend fluitje op jouw kleumend kluitje samen in het riet kwaakt een snode snaak zijn blagenlied. Ze zegt ik hoor je wel maar wil je niet je bent een guit, geen echte vent met dat voorvochtig duitje van een rooie cent. In het ruisen van het riet heeft hij om haar verdriet want wat helpt fluiten als het paard niet pissen wil en…

Ze wenkt en wekt mijn lust ik loer met grote ogen. Het liefdesgal eenmaal gespogen de natte dromen droog gesust het brandend bos mijn beest geblust vind ik een ogenblik gelogen rust wat druppels troost na digitale tantalust.…

In een zak gedwee geloken zaten ze getwee te stoken zodat hij bijna alle dagen bij vlagen ook de nachten wreed en zonder vragen boos en achteloos verkrachtte beet en mateloos bereed. Nu tomateloos en mat op de voorhand hen al zat en nooit meer op de doos bijt hij dof en van de lust bevrijd alleen nog in het duffe stof.…

Mag ik van onder tot boven jouw almaar ronder lichaam loven ja ook dat borst’lig vooronder waar binnen nog even het zich zacht roerend wonder vol prille belofte van leven ons eeuwig gelofte in een toekomst te geloven.…