De meeste lopers meer half dood dan levend maar nu een dode over de finish na 42 km en 195 meter op de Coolsingel in Rotterdam, in 010 De kwaal overwonnen, een kanker-kanjer en zijn vrienden, zijn collega’s onvervalst Rotterdams, aandoenlijk beperkt maar met een portie dagelijkse humor waar je de tranen je in de ogen vliegen maar bovenal…

De aarde was woest en ledig dus schiep God de Wereld en Hij zag dat het af was Maar de Hollanders dachten daar anders over dus polderden ze er op los en zagen dat het niet af was Toen lieten zij ontstaan: "de Nieuwe Wildernis" de Oostvaardersplassen Ik zag de film en vond hem mooi!…

de moordenaar staat voor z'n detective van vroeger die hem opsloot en eindelijk vrij kan hij zeggen en snauwen wat 'm dwars zat al die tijd in de bak with a gun de detective neemt zijn tijd en zegt iets relativerends elk moment weet hij kan zijn belager breken emotioneel en dat is dan ook weer opgelost…

het is laat en het vriest naar de film geweest waar we over napraatten nu weer terug in mijn huis denk ik nog aan die beelden en al die woorden beelden en woorden nu in het donker zien ze je niet een liedje op de radio een paar tranen hou je adem nu maar in en stik niet…

Draag mijn zekerheid richting toekomst lijdt bij het vuur wezenloos bloei snoei schrijf je eigen waarheid…

in het hart van dit regime pakt een tak m'n vlaamsegaai bij een fout in het spellen liegt het centrum bij vlagen verast waarom past er niets vergeef en streef om roem te verpesten geen vlag halfstok Hv waar blijf je? val binnen in dit spel der eerbiedt ze zien het zwijgen donder en bliksen is schijn der taal de wijze leren…

De honden,in het algemeen, de kleinen en de groten, behoren,zoals ik het zie, tot onze lotgenoten. In veel gevallen is hij daar, om ons steeds te bewaken, hoewel de volksmond duid`lijk zegt, ,,moet hem niet wakker maken. Toch wordt hij ook van ouds alom, voor zijnen trouw geprezen, dat geldt zowel voor herders, als voor de pekinezen.…

wie is toch die man met de zwarte hoed in een grijze auto die steeds voorbij rijdt is het die engerd uit mijn nachtmerries met extasypillen en klappertjespistool een wurgtouw van sisal in leren bonuskoffer ligt in de achterbak te wachten op drama…

er was eens een moedervlek ze brandde op het witte doek met twee knapzakjes vol talenten schijnwerpers streelden slaafs haar huid zo kleverig als vliegenstrip zelfs de presidentiële vlag ging uit maar ze kreeg de wind van onderen want achter de glamour in pilvorm zwierf een kind alleen door lege straten geen steen die daar je vriend is…

(voor Claudia Cardinale) Ik zie je in mijn dromen alsmaar weer uit die trein stappen in Once upon a time in the West, later zag ik je schitteren in Centennial, waar je als Indiaanse mijn puberhart in vuur en vlam zette. Inmiddels ben je een oude diva gelijk Sophia Loren, gerijpt en krachtdadig, niet meer bang om te falen, recht door zee…

Wanneer de eerste klanken door de kamer klinken voel ik reeds de ontroering door mijn lichaam gaan zie in een waas de jonge vader bij de platenspeler en zijn verwachtingsvol gezicht zoekend naar zijn geliefde die zich van haar brits opricht langzaam in trance zich naar het raam begeeft hij ziet haar schim vanachter het gordijn ze neuriën…

in het holst van de nacht breekt de ketting los voor de tijd die in sprongen verdwijnt alles beklijft geest boven lichaam adem in en uit meer is er niet nooit gelooft in realiteit daarentegen is nooit bewezen dat het schrift zichzelf verweeft in draden vol waanzin van deze dagelijkse routine waarin wij slaven zijn beland en alles gelooft…

Acht bijen in en uitgevlogen de honingkorf bleek soms versleten werd telkens opgeknapt zij heeft een groot vermogen: Mary Tudor om haar hals die tevens schitterde in Nederland zij was een roos: een ster, een parel die nu is afgeknapt maar niet vergeten Liz was een schoongeslepen diamant.…

Beweging zit er niet in: het zijn stills uit een movie; meestal stom, soms met geluid, kreten van vogels bijvoorbeeld, zelden een stem. Ze komen terug, steeds vaker: Er komen er ook wel bij. Duizenden plaatjes in een o zo zwaartillend hoofd. Je zit er maar mee op de achterste rij van je eigen theater. ------------------…

Wanneer namen begrippen worden tast de wijsheid in het donker verslagen door een stille kracht verlangend naar het wonder maar ooit komt er een moment waarop wij zullen weten wanneer dat moment ben ik nu alweer (vergeten)…

op de vlonder, tergend langzaam opende jij het vlindermes mijn ogen draaiden weg peilden de diepte van het harde water ik hoorde vezels schuren de boot dreef klotsend langszij jij lachte, je knokkelknieën bloot maar in jouw ogen dobberde de dood schurkend langs de kademuur verdween het beeld, de boot en jij…

in de avonduren verlangend naar de actie van het westen, want daar ligt voor mij een passie met in de hoofdrol clint eastwood die man speelt toch elke keer zo'n goede rol in western films dat ik zelf verlang naar die mooie tijden met van die cowboys met hun acties waar clint eastwood wordt geschilderd als de naamloze vreemdeling die de…

Ik kijk zelden Naar het witte doek Ik kijk bijna geen t.v. Ik lees het liefst Een goed boek En neem mijn fantasie In de verhalen mee Mijn helden Zijn de antihelden In verhalen over Weemoed en verlies Geen kampioen of zeerover Maar een simpel persoon Die ik verkies.…

Bij ontwaken na ‘n hazenslaap Stroomt ijswater in z‘n bewuste Een vernederende dood wacht Om de hoek In de dodencel wordt gevloekt als 'n lach klinkt in de executieruimte Dan weer een doodse stilte De zwijgende stoet door de gang In hun midden 'n slachtoffer van Slechte genen en opvoeding Geen mens die zichzelf maakt Achter glas…

De geketende leeuw loopt onrustig heen en weer in z'n stalen kooi, kijkt boos naar de toeschouwers buiten. O wat een prachtige film zou je er- van kunnen maken als je hem vrij- zou laten. Een gruwel documen- taire van jewelste, beste buiten- landse film of een gouden kalf, en die leeuw met bloed aan z'n tanden, maar daarna weer onrustig…