Alle inzendingen van Abel Staring

Het rommelt. Wolken breken. Mens en beest slaan op de vlucht maar wij houden ons staande in twee strandstoelen zo lek als een mandje. Over de wateren donderend de stem en bliksemend de vinger die splijten kan in een punt des tijds. Ik bibber en ik bid. Gerardus wil weten wat ik doe. Ik zwijg in alle talen. Mijn schaamte is een schild een…

Met naam en toenaam vlogen wel honderd vogels in zijn regels rond. Toen zag hij honderd grassen naamloos mooi in bloei en stierf.…

Ontzagwekkend boven binnenstadsdaken een zwenkend eskader duiven: licht spat van ze af, zilverwit en geelgroen goud.…

Zij ligt verloren op een dodenakker aan de Waal. Zwart graniet en vrome woorden. Roomwit domineert de dijk. *18.7 = week 18, zevende dag = zaterdag 6 mei 2006…

Prominenten lopen door hun poortje naar hun passie. De vogels zwijgen gelukkig nog niet. Erfzonde: Zie daar! Mijn plaats onder de zon. Het weer is schraal de forsythia geel de maand wreed. Matses gebroken gaan rond. Deze vrijdag – egyptische duisternis vleugelslagen. Zij bestelden ter plekke. Verbeelding en…

De aarde verteert onze doden en alles loopt uit. Tweede Paasdag 2006…

Zij borgen weg maar verbeelding en liefde hielden in leven. Stille Zaterdag 2006…

Deze vrijdag – egyptische duisternis en vleugelslagen. 14 april 2006…

De koperwiek zwijgt. Wat valt er ook te zingen in een vreemd land? In de populier halverwege de lijster en ja, hij zingt. 24 maart…

vrijen dat het een lieve lust is met heimwee in de botten naar woestijnen waar gejaagde herten lafenis vinden…

Een stem zegt zonneklaar: haal neer je huis en bouw een boot! Ik vlecht van riet een vaartuig groot en dicht met pek de naden. Het water stijgt, ik vaar als inval- kracht als veerman zonder vracht verdronken oorden over en zie dat wat er drijft geen vissen zijn. In de vierde wake raak ik verstrikt in lange draden van verwrongen en verstomde…

we kusten wangen en wisten onze toon niet meer ik meldde het geluk van een drijvende ark met acht zielen ze wenste mij het beste ermee en ging heen tenger trots alleen 4 februari 2002 ZONNELEEN De episoden van Amos 66…

Meneer de directeur, Je was achter glas één alomvattend oog. We waren bang, we dongen naar je gunst. Wonderen grepen plaats. Een kantje haring op de stoep of tante die aanbelde in ‘t aak'lig zwart en zowaar een handreiking deed. Jouw werk! Op het laatst huisde je aan het eind van de gang en schrok op als ik klopte. Je vouwde de krant…

zeven dagen al wandel ik met de houtvester de duinen door en teken ik op de kaart percelen voor nieuwe dennenakkers maar ik verafschuw stammen in dichte gelederen waar eeuwig schemer hangt en zang van kindertotenlieder morgen ben ik weg 2 februari 2002 ZONNELEEN De episoden van Amos 64…

als scholiere liefelijk springerig een hinde nu een vrouw getroffen door het mateloze licht "ik wil de wind de golfslag samen met het witte licht vanavond over zee ik bel dolfijnen en wij spelen en verdwijnen" zij vergt dat ik haar stroeve nek masseer mijn hand maakt los en ik karteer verborgen samenhangen haar zwijgen sla ik op of is…

dat was vader zwoegend op het harmonium zingend met ingehouden stem en later in de Bavo het weergaloze orgel zo uitbundig soms dat het voorgestoelte trilde en ik trilde mee tot de stilte vulde het gebouw in zijn geheel en David op het orgelfront voor Saul en het kind tokkelde een lichte voorjaarsregen. 1 februari 2002 ZONNELEEN…

Antennedraden tegen het plafond dood als een pier de kristalontvanger ijsbloemen op het zolderraam - ik tel de tijd afkomstig van de toren en moeder maar soebatten op de drempel om een groet voor de nacht. Ik sla mijn ogen niet op ik sla met stomheid. Soms komt spijt een halve eeuw vertraagd. 31 januari 2002 ZONNELEEN De episoden…

Spaar ons in de hof waar winter heerst en moerbeitoppen zwijgen. Zo lang al weten wij van sluipende oorzaken wurgende herhalingen. Ons vlees en bloed zien wij met gesloten ogen voorbij de altijd open deur hinken. Wat zoekt het toch in het uitgesleten labyrinth onder de gedoofde luchter? Laat het vogeltje dat in de liguster…

Amos zingt verheugd de metten mee: taal uit stilte geboren hoorbaar nu in elke hoek en zijkapel. De tijd is rijp om zich te melden bij de abt maar dan verdonkeremaant de lector het hem bekende slot van het kapittel: “zij waren beiden naakt, de mens en zijn vrouw, en schaamden zich niet voor elkaar.” En in zijn oor komt hees…

Een uur lang hoorden zij geen getier van drijvers maar zagen zij glashelder de Karpaten met sneeuw bedekt. Zij liepen op hun dooie akkertje elk met een draagstang bestemd niet voor tichelstenen maar voor vijftig liter soep: met recht een pastorale. Onderwijl bracht Primo Levi zijn maat in Monowitz de taal van Dante bij met regels…

Ik blader Lilly’s album door en zie een gedrongen vrouw een kind een kind en nog een kind sloffend naar de douche. Vier maal hartgrondig vloeken en één letter dwarrelt uit het boek. Voortaan heet in de veertiende zang van David een dwaas hij die zegt: daar is een God. Eén letter minder - een wereld van verschil. Nobodaddy up…

Meneer Mendels zou ons voorlichten. Over de oorlog. Een schuchtere boekhouder van verschrikkingen schreef getallen met veel nullen op het bord terwijl de klas hunkerde naar de bel. Amos moest zo nodig op de valreep nog iets zeggen: "Is het niet zo dat de joden zelf geroepen hebben: Zijn bloed kome over ons en onze kinderen?" Mendels…

De boer haalde net aan de honderd, nu de hemel nog. Hij gaf de tienden, hij hield knechten en dienstboden en dankte met Maria Lichtmis de minder validen af. Liefde had hij voor “dienstknechten in de wijngaard des HEEREN die de bevinding des harten kennen”. Hij liet in Brussel hun geschriften binden in het allerfijnst velijn. Als…

Van Annaba in Berberije vloog hij naar Warmond, naar een gammele ark aan de Kaag. "Gelukkig bevind ik mij buiten de limes" zei hij plechtig en op de vensterbank knipoogde Azrael. Aandachtig keek hij in het Armentarium uren naar de uitgestalde zwaarden en morgensterren. Op schaal bouwde hij een evenhoge na, met een haakbus schoot hij eenden…

Voor twee euro “God bless you” verstrekt ze gedrukte ellende en voor twee jenever het verhaal van haar stranding. Sindsdien laat alles haar koud. Komt ze onder de trein dan komt ze onder de trein. Een stilte valt en ik begin in den blinde te brabbelen: “Maak ons weer bang voor de dood.” 23 januari 2002 Zonneleen 54 zie www.abelstaring.tk…

Onder mij zwenkt een schaduw flakkert een toorts en tiert de bootsman. Hij beperkt mijn keel met een ring hij houdt mij aan het lijntje hij scheept mij af met spiering. Eens schiet ik weg als een speer naar de pier en droog daar mijn veren in de avondwind. Vroeg in de morgen stijg ik op ik inspecteer de stranden en daal op het…

o die onmogelijke logistiek: honderden wagons organiseren een dienstregeling heel europa door tonnen en tonnen stro verzamelen overal waterreservoirs inbouwen drijvers en veeartsen aannemen en vergeet de medicijnen niet verbandmiddelen voedsel voer en halsoverkop moesten we in het oosten humane destructie- middelen installeren…

Vandaag moet ik aan Agnes denken. Die besloten wel en verzegelde fontein. Agnes met het lammetje. Ik heb al een minnaar, zei ze, zo mooi dat zelfs zon en maan hem bewonderen. Hoog boven haar groeve schittert zij nu in duizend steentjes uitgelegd: een hemels wezen. Van de weeromstuit doemt Dolores op met haar lange losse haren en…

hij ziet hoe prominenten door het prominentenpoortje bij hun kuipje en katharsis komen euer grab und leichenstein soll dem ängstlichen gewissen ein bequemes ruhekissen und der seelen ruhstatt sein en hij mag naamloos in de rij voetje voor voetje naar het loket schuifelen om daar te horen dat zijn passie helaas is uitverkocht…

nycticorax/nachtrave als alle auto’s zwijgen loop ik de velden in en schrik: een sprinkhaanvogel achter mij is tegendraads in dit seizoen van ver van over de rivier gekomen en waadt mijn dode hoeken in en uit doorlopend knikken hij en ik: wij staan op iemands rode lijst wij gaan de weg van alle vlees ------------------------------…