Netgedichten

netgedicht (nr. 7.767):

Corvus Marinus

Onder mij zwenkt een schaduw
flakkert een toorts en tiert
de bootsman. Hij beperkt
mijn keel met een ring
hij houdt mij aan het lijntje
hij scheept mij af met spiering.

Eens schiet ik weg als een speer
naar de pier en droog daar
mijn veren in de avondwind.
Vroeg in de morgen stijg ik op
ik inspecteer de stranden
en daal op het hoge huis.

Ik hoor getijden van verre
en dichtbij - echter de bootsman
haalt mij met een ruk binnenboord

en wrikt de heilbot uit mijn strot.

22 januari 2002

Zonneleen 53