Signum

Het rommelt. Wolken breken. Mens en beest slaan op de vlucht
maar wij houden ons staande in twee strandstoelen
zo lek als een mandje.

Over de wateren donderend de stem en bliksemend de vinger
die splijten kan in een punt des tijds.
Ik bibber en ik bid.

Gerardus wil weten wat ik doe. Ik zwijg in alle talen.
Mijn schaamte is een schild een pantserplaat
impasse.

Eindelijk verschijnt het licht
in zevenvoud
subliem.


donderdag 7 februari 2002
ZONNELEEN De episoden van Amos 69

onweer schaamte regenboog

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 4 stemmen 2.083