Netgedichten

netgedicht (nr. 10.360):

Meneer de directeur

Meneer de directeur,

Je was achter glas één alomvattend oog.
We waren bang, we dongen naar je gunst.
Wonderen grepen plaats.

Een kantje haring op de stoep of tante
die aanbelde in ‘t aak'lig zwart en zowaar
een handreiking deed. Jouw werk!

Op het laatst huisde je aan het eind
van de gang en schrok op als ik klopte.
Je vouwde de krant dicht en luisterde.

Maar nu gaat mijn vriend met pensioen
en prompt wordt hem de keel gesnoerd.
Wie laat de dood groeien?

Ze zeggen hier dat de directeur overleden is
maar ik vertrouw die mensen niet.
Volgens mij vertrok je met de noorderzon

en raakte vast in winterslaap. Zo is het toch?
Word wakker, wakker, alstublieft.

3 februari 2002 Zondag Sexagesima
ZONNELEEN De episoden van Amos 653 februari 2002