Alle inzendingen van Abel Staring

in het verre grauw bewegen drie dotten wit - zwanen grazen daar…

de moniale de doorschijnende onthechte elke nacht hoort zij nog getrippel op de trap…

op het hoge duin nu al uren loerend een vogelaar terdege verkent hij ons aller gevangenis…

hij neemt een loopje met mij op de rotonde - die vroege vogel…

Van twee latten een kruis maken en daar overheen zwaar rood papier plakken, dat viel niet mee. Maar het moest en zou Amos dit keer lukken de zon met zijn vlieger af te schermen. Tien seconden lang wist hij verterend vuur te temmen tot een haard die door de vlieger scheen. Maar toen sloeg uit zee een forse windvlaag hem de toom uit handen en werd…

Waar Rome eens barbaren weerde stroomde indertijd de Rijn in zee. Tussen Sint Olof en Sint Jan kon hier de hemel verduisterd worden door wolken gonzende insecten. Vijf uren had de langstaartige nieuwgeborene de tijd om vluchtvaardig te worden, te paren en te sterven. Na een overmaat van regen loopt het water nu de spuigaten uit en kun je…

Zij slaakte kreten, hief haar kleine armen: het hemellichaam hing weer klaar te pronk. Geen glimlach van een ongehoord erbarmen, een oor was het dat mij hier tegenblonk. Een rechteroor, zei ik, en dat het slonk, het oor van Schuilevink, maar huilt een kind, hoe zachtjes dat ook in een hoekje klonk, dan vond het absoluut gehoor bij deze vrind…

Achter mij het Huis ter Male, een mastodont waar rijkdom woont en macht vergadert. Voor mij slaan de golven om in regelmaat. Ik dommel weg en zie boven het helmgras iets bewegen – een vlinder, een libel of herrijzend oeveraas ? Wieken gaan razendsnel onhoorbaar rond en lensjes op de coating draaien naar alle kanten terwijl het staartdeel…

Ik sta voor het blok Op de natte berkenbast trekt een mier een spoor…

Mieren gaan hun gang op de natte berkenbast Ik sta voor het blok…

De drinkschaal verbeeldt wat in den hoge gebeurt en heel misschien de vlucht van vale gieren die naar kadavers speuren.…

De drinkschaal geeft passerende wolken weer en morgen misschien wel twaalf vale gieren speurend naar dood en eetbaar.…

De bruidssluier verduistert en verlicht de krinkelwilgen.…

Hij schommelt mee in zijn satijnen bedje boven een affuit en hoort niet meer de hoeven ploffen dof en dof op straat.…

Je komt terecht in een gespreid bedje op een affuit en paardenhoeven ploffen op het asfalt dof en dof.…

Boosaardig trap ik kokkels stuk en dunne nonnetjes. Het gruis van lege hulzen, het knerpt nog achter mij.…

Boosaardig trap ik kokkels stuk en verbrijzel nonnetjes. Die lege hulzen achter mij - hoe ruchtbaar nog hun gruis.…

Ik zie de maaier komen langs de brede weg met welig gras. Hij ruimt het uit zijn kracht gegroeide en maakt het zwart.…

Langs de brede weg leven de grassen zich uit tot de maaier komt.…

geroezemoes wanhopige suppoosten silenzio! in de sixtijnse kapel is de hemel niet te horen…

zwart van de koeien en plastic balen kuilgras het groene hart…

In maanlicht zag ik opvaart van gedaanten doorschijnend wit – wentelend nu de wegen tot in eeuwen der eeuwen?…

Hij meldde zich bij blauwe maan een kompel in de mijn bedolven. "Vader aan de lijn" en golven vreugde gingen in mij slaan. Zachtjes zwaaide in de gang de hoorn een pendel heen en weer. Zijn roepen luidde zich dit keer een weg naar mij. Het duurde lang wij spraken beiden achter glas voordat ik meer dan klanken hoorde maar niet meer dan…

Zuster Immaculata scheepte zich eindelijk na veertig dienstjaren in. Liep zij met haar koffers zeulend toevallig Meester Char tegen het lijf? Haar kleur herkende hij en zij moest mee. Hij schetste het reisplan en zij keerde zich zwijgend naar de wand en werd gewaar hoe schaduwen verspringen kunnen. -------------------------------------…

Het saldo is aan ’t dalen, ik kan nu niets betalen. Ik schiet vandaag in ’t rood en ga een plusje halen. Aswoensdag…

In de hangar van het harde licht graait Amos met de graaienden en zie: in de drom een vrouw door Botticelli zelf zo bleek en droef gebootst – de ogen druppels van de glazen zee Langs haar rode lange haren loodst hij de wagen ziet tegen haar borst geklemd het stilgevallen kind van celluloid en op de kar de bolle bruine beer Naast haar…

Aarzelende zon en boven zee doorzichtig de rijstwafelmaan…

o die onmogelijke logistiek: honderden wagons organiseren een dienstregeling heel europa door tonnen en tonnen stro verzamelen overal waterreservoirs inbouwen drijvers en veeartsen aannemen en vergeet de medicijnen niet verbandmiddelen voedsel voer en halsoverkop moesten we in het oosten humane destructie- middelen installeren van oceaan…

Hij klieft het hout, hij schikt het op het vuur en ziet hoe Ies de kost’bre tijd verspilt. Het varken krijst verwoed in ‘t kot om kriel en Bertha rammelt nukkig op de deel. De gaskous suist gestaag haar helle wit en schallend gaat weer door zijn hoofd: gij zult uw enige zoals gij hebt beloofd ten offer brengen aan uw Heer. Hij strekt zijn…

Amos had de dood verbloemd geroken en vluchtte voor de naderende nacht met open ogen in de open pracht: een wilde roos en vorstelijk ontloken. O, die appelgeur, dat blond gestruiveld haar, die lachjes kroezend om de rozemond – hoe zou het zijn als men daar honing vond? hoe kwamen zij verduiveld tot elkaar? Zijn handen door begeerte aangeraakt…