DE EGELANTIER

Amos had de dood verbloemd geroken
en vluchtte voor de naderende nacht
met open ogen in de open pracht:
een wilde roos en vorstelijk ontloken.

O, die appelgeur, dat blond gestruiveld haar,
die lachjes kroezend om de rozemond –
hoe zou het zijn als men daar honing vond?
hoe kwamen zij verduiveld tot elkaar?

Zijn handen door begeerte aangeraakt
vergaarden wat hij gaf gewoon als vriend.
Maar zij was niet van roos met luis gediend
en zo heeft hij haar zoetheid niet gesmaakt.

Hij rook de geur nog bij het morgenrood
en hij voer voort te vluchten voor de dood.


ZONNELEEN
De episoden van Amos

rozemond rederijkers dood

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 1 stemmen 496