1053 resultaten.
Wat drijft ons toch naar onbekende verten?
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 445 Wat drijft ons toch naar waar we nimmer waren,
waar alles vreemd is en ons hart niet thuis;
wat zit er achter al dat trekken, vragen,
dat vol van onrust zijn en uit ons huis?
Wat zit er achter al dat zoeken, tasten,
dat kopen, vinden, verder gaan?
Wat jaagt ons voort naar telkens andere dingen,
naar talen die we eigenlijk toch niet verstaan…
Een klein geel blaadje
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 409 Een klein geel blaadje
dwarrelt zachtjes neer.
Er loopt een oude heer
die wel van wanten weet;
Hij lacht om wat zijn leven
tot hiertoe heeft gegeven
aan vreugde en verdriet,
maar ach, hij weet
dat niemand hem haast ziet
en zeker niet wil leren
van iemand in zo'n oude kleren;
Hij vond het blaadje op de straat
en weet hoe 't ook met mensen…
Een voet afgezet
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 456 Een voet afgezet, ja verloren,
en elders een kindje geboren...
zo is er licht en duisternis,
zo is er vreugde en pijn.
En daaglijks gebeuren die dingen,
ze laten je vloeken of zingen,
maar mensen, ze moeten erdoor...
We kunnen heel veel en heel weinig,
we zingen of zijn vaak chagrijnig,
maar leven wel ergens voor.
De herfst met zijn…
Vriend vreemd en dichtbij
netgedicht
4.0 met 45 stemmen 3.706 Nog steeds ken ik je niet
al ben je mijn vriend
vreemd en dichtbij.
Je ziel is anders dan de mijne
en er toch mee verwant.
Je denken en dromen zijn liever,
geduldiger,
zachter.
Blijf me maar trouw
al verdien ik het niet.…
Verlangen blijft...
netgedicht
4.0 met 40 stemmen 1.481 Verlangen blijft en houdt ons gaande
tot ver voorbij de horizon -
verlangen steunt en houdt ons staande
vanaf de dag dat ééns begon
ons leven hier op deze aarde;
en slaat het lot ons keer na keer,
we staan rechtop en fier in waarde
en leggen nooit die vrijheid neer.
Verlangen roept en draagt ons wachten,
verlangen slaat en zalft elk mens…
De armen hebt ge altijd bij u
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 558 Een troosteloze sloppenwijk,
de mensen vang ik op papier;
ik ben beschaamd, wat doe ik hier,
en staan zij niet als vee te kijk?
Hoe goor kan ook het leven zijn,
hoe bitter wat zij hier ontberen,
maar toch zijn zij aan mij gelijk
en kunnen mij hun vreugde leren.
Er is nog hoop, al zal het duren
en moet je strijden voor hun recht;
dit zijn…
De sneeuw dekt alle woorden toe
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 326 De sneeuw dekt alle woorden toe
en laat hun ijdel pogen zien
om weer te geven wat het is
in stilte te vertoeven.
De sneeuw hervindt de luchtigheid
om toe te dekken wat ons deert
terwijl de eeuwigheid niet rent
maar smelten durft in ieder vlokje.
De sneeuw kent eenvoud en vertrouwen
want durft te vallen zonder vrees
terwijl de bange mensen…
De morgenzon weerkaatst
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 189 De morgenzon weerkaatst als licht in
duizend druppels aan het raam gekleefd.
Ik maak er toch geen foto van: het mooiste
zal alweer voorbij zijn eer ik terug ben.
Zo breekbaar is de tijd en wat intussen kan
gebeuren als wij zoeken naar bestendigheid.
Maar hebben wij nog aandacht voor die
stille uren van de morgen? Of hollen wij
maar voort…
Bij: de onvoltooide van Schubert
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 648 Licht en donker botsen
stilte en staal
tederheid en oergeweld.
Alles is nog onderweg
de einders wijken
oeverloos verlangen.
Stroom en zee
eindeloos vervloeien
tot klaarheid.
Getemde drift
en hunkering
tot in de nacht.
Herboren worden
tot licht en vrede
regen in de woestijn.
Niet te verdragen
bron die terugkeert…
Waar vind je hem...
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 411 Waar vind je hem, de weg ten leven;
de weg die leidt naar echt geluk?
Veel zekerheid is niet gegeven,
je denkt soms haast je hersens stuk,
en toch wil je niet enkel dromen,
het leven is daarvoor te klein;
soms schijnt het licht doorheen de bomen
maar vaak ook kan het duister zijn.
Je bent een mens onder de velen,
je krijgt en geeft, en…
Wat mensen mensen doen
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 494 Wat mensen mensen doen
je krijgt het met geen pen beschreven;
we doen elkander leven
of breken ook veel stuk.
Wat mensen mensen doen
het blijkt al door de eeuwen;
we werpen voor de leeuwen
of pesten met fatsoen.
Wat mensen mensen doen,
het is een groot mysterie,
we zorgen voor miserie
of bouwen elkaar op.
Wat mensen mensen doen
het…
Een hoofd vol woorden
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 793 Een hoofd vol woorden,
een hart dat ziet,
een ziel vol verlangen,
wie kent dat niet?
Een droom voor later,
een licht voor jou,
een aarzelend voorjaar,
wat krijgen we nou?
Een vroege merel,
een lentezoen,
wat dansende kinderen
en jong en fris groen.
Een hoofd wol woorden,
een hart dat ziet,
een ziel die kan juichen
en dankbaar geniet…
Nog eens een sonnet
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 239 Zo graag zou ik een helder vers nu schrijven,
met woorden puur zoals een bergkristal,
maar daarvoor zou mijn hart best heel jong blijven
en niet te vroeg gaan meedoen aan verval.
Dat vers zou moeten zingen in de morgen,
door niets zich laten storen in zijn vlucht;
maar ja, volwassenen zijn vol van zorgen
en zien vaak niet het blauwe van de…
Dag en dromen zijn gegeven
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 441 Dag en dromen zijn gegeven,
oeverloos ook soms de tijd,
maar waar is de gloed gebleven
van het hart dat - eens bevrijd-
in 't beloofde land mocht leven,
melk en honing vinden daar?...
Och, we zijn zo arm in 't streven
naar wat goed is, mooi en waar.
Maar de wanhoop mag niet winnen
- mensen zijn steeds onderweg -
en al zijn we dwaas van…
Even een straaltje zon
hartenkreet
4.0 met 13 stemmen 1.008 Even een straaltje zon
doorheen de grijze wolken
en ze vertolken
hoe mooi de herfst ook nog kan zijn;
even een praatje heel gewoon
met buren of met vrienden
en je weet het weer:
de mensen zijn vol goede wil
en alles valt even stil.…
Nog steeds
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 595 Nog steeds in de hete lucht
van de Filippijnen,
een beetje gewend aan de smaak van de rijst en de kruiden,
maar niet aan de geuren van de vis
en aan de luchtvervuiling in Manilla.
Zo blij dat ik over enkele dagen
weer duizenden kilometers weg kan van hier.
Toch veel gezien en gehoord
en warme mensen ontmoet,
maar ook de vragen en verwachtingen…
Kerstkoopzondag
netgedicht
4.0 met 29 stemmen 487 Kopen, mensen, kopen moet je,
of je 't nodig hebt of niet,
zonder kopen ben je nergens,
ben je maar een bange griet...
Maar dat kopen moet je doen toch,
moet je geven veel geluk,
zonder kopen ben je nergens,
gaan zelfs ook je dromen stuk,
dus maar kopen, beste mensen,
kopen tot het je vergaat...
kopen, kopen tot je morgen
toch weer weet…
Een glimlach naar de mensen
netgedicht
4.0 met 31 stemmen 2.506 Een lieve glimlach naar de mensen
die o zo moe van Kerstmis zijn;
wat kunnen we hen beter wensen
dan dat ze zien het Kindje klein
dat voor ons wilde zijn geboren,
dat voor ons kwam naar deze aard';
het blaast niet hoog toch van de toren,
maar heeft Gods liefde hier bewaard.
Laat ons dan samen dankbaar leven
en mensen rond ons warmte geven.…
Een groet voor een vriend
netgedicht
4.0 met 47 stemmen 4.039 Hoe gaat het je?
Ik moet dit vragen
want de dagen gaan maar door
en de winter is niet slechts gekomen
in de natuur, maar soms ook in mijn hart.
Je moet weten dat ik eigenlijk
niets speciaals te vragen heb, maar
de dagen gaan maar door
en eer we het weten kan de één of
de ander er niet meer zijn.
Hoe gaat het je? Denk je nog ooit
aan de…
Wat zoeken al die mensen?
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 470 Wat zoeken al die mensen
hier in de winkelstraat:
ze hebben massa's kleren,
ze zijn voorzien van veel
maar willen steeds maar beter,
en willen steeds maar meer...
Ik zie niet velen lachen,
ik zie niet veel plezier,
maar drukte en bedruktheid,
en ernst en veel vertier,
maar staks komt weer de avond
en komt de weemoed ook,
dan vallen weer…
Leysin 1988
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 343 De sneeuw dekt de hardheid
der lijnen toe
naar 't blauw van de luchten.
Onhoorbaar in lichtheid
zeskantig verzuchten.
Bij middagzon brekend,
tot water vervloeien,
de boomwortels lavend,
de kruinen doen groeien.
De droom van de stilte
in daden verwevend -
de mens: man en vrouw zijn -
als sneeuw in de bergen
heel schitterend leven.…
nieuw leven
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 318 Die zon die rood en warm
nog even deze oude aarde
wil warmen met een gouden gloed
zal straks de regen niet trotseren
maar onder gaan en aftocht blazen.
Hoe kan dit alles ons verbazen
als zoveel nietigheid het wint
van licht en vreugde, hoop en zegen?
Toch is dit alles ons gegeven
en sterft niets echt, verandert maar
en wordt het leven nieuw…
Al dat gesnater
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 576 De vele woorden die de kranten vullen,
ze zijn soms goed
maar vaker van geen tel.
Wat haalt het uit,
al dat geschrijf en dat gesnater,
wat blijft er over voor wie later
opnieuw voor onze vragen staan?
Dus laat ons zwijgen nu en dan
en enkel glimlach zijn,
alleen maar stilte.…
Een stille ademhaling
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 426 Wie ademt leeft, of toch wel ooit,
want veel van wat wij ondernemen
is enkel ijdelheid en droom,
een staren naar een verte
die telkens wijkt en wendt.
Een stille ademhaling,
een in en uit,
een geven, nemen,vrucht'loos zoeken
muziek en kleuren,
daden, boeken
en weten dat er niets
het heimwee echt geneest...
Wie zei er weer: het leven…
Hortensia's
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 344 Hortensia's, in kleur gevangen
waar goud en rood uit 't zomerlicht
vol weemoed rond de stengels hangen -
we zijn tot zacht verstaan verplicht.
De warmte is nu echt verdwenen -
de avond lang, de luiken dicht,
de zon die vrolijk heeft geschenen
is voor een najaarslied gezwicht,
maar is de kleur vervloeid tot vrede,
ze blijft een winter…
Zomaar even vriendelijk
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 412 In de winkel van Albert Heijn
was een jong meisje heel vriendelijk,
niet voor de centen, want dat voel je,
maar omdat ze graag vriendelijk is...
De wereld is dus zo slecht nog niet,
al is er corruptie en oorlog,
al is er verraad en bedrog,
lief meisje, wat raak je me toch...…
Een mosterdzaad
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 664 Het kleinste aller zaden,
zo zegt ons toch de Heer
kan groeien tot een grote boom
die schaduw geeft en woonst;
zo is soms ook ons klein geloof,
het is haast niet te zien
maar met geduld en veel heel veel moed
kan ooit het wonder komen:
de zon schijnt door de bomen!
Een kind begrijpt dit alles wel,
maar ik en wij, die zo verstandig
zo heel…
Een warme avond
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 298 Een warme avond en weer wordt alles stil:
de stemmen en de drukte,
het wachten en het heimwee,
de jacht en heel veel dwaas vertoon.
De sterren gaan verschijnen
en plots het weten ook
hoe alles heel vergankelijk is,
hoe eigenlijk heel weinig
er echt toe doet;
alleen de liefde, het vergeven,
want heel gauw komt ook hier en nu
het afscheid dat…
Intermezzo
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 807 Tussen ernst en degelijkheid
even een kleine pauze
om alles weer in 't juiste perspectief te zien;
om te weten hoe relatief alles is
en dat juist het betrekkelijke
het belangrijkste is:
Niets gaat er boven
het rood van de late zomerroos;
de geur van de halmen
na de regen;
het fluwelen kleed
van de vlinder;
jouw glimlach naar mij.…
Een vrijheid die geen vrijheid is...
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 1.498 Een vrijheid die me lokt en wenkt,
een onbekend gebied betreden;
een leven in het hier en heden
met niets dan dromen in de hand.
Een zoeken, tasten, balanceren,
een draaien, zwenken, licht en teer,
ik weet het noorden zelfs niet meer
maar voel me koninklijk en vrij.
Zijn dat de drugs, zijn dat de dranken
die zo illusies scheppen hier?…