Netgedichten

netgedicht (nr. 12.827):

Een voet afgezet

Een voet afgezet, ja verloren,
en elders een kindje geboren...
zo is er licht en duisternis,
zo is er vreugde en pijn.

En daaglijks gebeuren die dingen,
ze laten je vloeken of zingen,
maar mensen, ze moeten erdoor...

We kunnen heel veel en heel weinig,
we zingen of zijn vaak chagrijnig,
maar leven wel ergens voor.

De herfst met zijn wondere luchten,
zijn kortere dagen, zijn vruchten,
hij stemt ons tot inkeer en vrede
en hoedt ons bestaan hier en heden.