Alle inzendingen van Albert C M Weijman

Mijn leergierigheid vond een cursus. Een cursus gedichten lezen. Een hoorspelactrice doceerde. Haar stem is geschoold en zalvend. Wij zeggen de modelgedichten na, maar we leggen onze eigen klemtonen. Zij luistert en oordeelt streng. We leren ook voelen. Voelen wat teksten met je doen. Ik voel me vreselijk opgelaten. Wat ik heb onthouden is…

Vliegen is leven. Vrij als een vogel durven zijn. Voor aardse mensen is dat een droom. Icarus, Fokker, Viruly, Gagarin, Ockels, Kuipers en Keen. Zij maakten hun droom waar. Zij vlogen. Sam Keen? Wie is dat? Sam is filosoof en schrijver. 62 jaar oud is hij wanneer hij leert vliegen. Waar? De San Francisco School of Circus Arts. Hij leert…

Universitair Medisch Centrum Utrecht. Op sterven na dood was je. Benauwd, bang om te stikken. Journalisten staan buiten te wachten. Wachten op het bericht van je heengaan. Je bent ook heengegaan toen, naar huis. Op Paleis Soestdijk open je een raam. Je ademt weer frisse lucht in je longen. Tijdens een interview vertel je erover. Nu pas besef…

Redwoods zijn meer dan bomen. Heilige getuigen zijn het. Zo stond ik voor General Sherman, in het Giant Forest in California. Sherman leeft al 2500 jaren. Beschavingen zag hij komen en gaan. Vandaag sta ik bij een baby Sequoia, in het Cantonspark in Baarn. Ook hier voel je vitale energie. Ook hier wordt een mens bescheiden. Sequoiadendron…

Wanneer het mistig wordt, mistig in mijn oude hoofd, wordt alles angstig nieuw, krimpt de wereld om me heen, word ik klein en broos. Klein zoals ik vroeger was. Klein weer als een kind. Voltooi dan dit mysterie, meneer Alzheimer. Voltooi dan zinvol, wat u zinloos bent begonnen. Laat me dan weer verdwijnen, als het u belieft, in de schoot…

Koffie drinken is tijd nemen. In bed, aan tafel, onderweg, tijdens het werk, in een café, na een begrafenis, na een bevalling. Waar dan ook, wanneer dan ook. De teller staat over de 50.000 al. Cappucino of machiato bij de barista. Koffie branden en zetten is een kunst! Is koffie drinken een verslaving? Nee! Een innerlijke behoefte is het.…

Concertgebouw Amsterdam. Het is 1989. De grote zaal is uitverkocht. Het Koninklijk Concertgebouworkest speelt. Jaap van Zweden voert de eerste violen aan. Leonard Bernstein dirigeert Schubert. De vijfde. Ik ren de trappen op en wacht daar op de maestro. Uitgeput komt ook Bernstein boven. Hij geeft zijn kunstgebit aan zijn assistent. Hij krijgt…

Het jaar heeft haast gekregen, december is eindelijk in zicht. Tijd om aandachtig stil te staan bij egostrijd en plicht. Een nieuw jaar staat gereed. Geen toekomst, geen verleden. Geen tijd meer voor strijd, strijd die gisteren werd gestreden.…

Het venster wordt geopend. Een venster in de nacht. Ik ontwaak. Ik luister en voel, hoe mijn wereld zich ontvouwt. Iedereen is gekomen. Alles is aanwezig. Hier is overal. Nu is altijd. Deze openbaring maakt gelukkig. De slaap overmant me weer. Het venster wordt gesloten.…

Landen waar ik nooit ben geweest. Mensen die ik nooit heb ontmoet. Situaties na mijn overlijden. Tijden voor mijn geboorte. Gebouwen die ik niet ken. Droom ik? Maar ik wil helemaal niet dromen! Wordt er soms in mij gedroomd? Door wat of door wie dan wel? Waarom? Hoe?…

Dichten is... essentie aanvoelen. Dichten is... over onze zoektocht vertellen, in woorden, uit een woordeloze taal. Dichten is... hopen dat iemand begrijpt, wat jij begrijpen wil. Gedichten zijn vuurvliegjes. Dichten is vuurvliegjes vangen, en die verwonderd weer loslaten, en nastaren.…

Dag eerbiedwaardige Simon. Je bent een honderdjarige nu. Dat feit hebben we stevig gevierd, afgelopen vrijdag in Den Haag, in het Letterkundig Museum. De zaal was vol met je vrienden. Godfried Bomans was er ook! Hij is en blijft een Deus ex Machina. Eindelijk is hij zelf ook honderd geworden. Je biograaf Henk van Gelder sprak mooi. Andermans…

Aandachtige rokers zijn getuigen. Zij zien vuur gloeien. Zij zien rook opstijgen. Zij zien askegels groeien. Zij zijn getuigen van de tijd. Vuur inspireert. Rook kalmeert. As relativeert. Edele sigaren maken vrienden.…

De atomaire deeltjes waaruit wij bestaan hebben altijd al, eonen lang, geleefd. Ze namen deel aan de big bang. Ze nemen deel aan vandaag. Ze zullen deelnemen aan de toekomst. Als deel van nog ongeboren kinderen. Eeuwige zwervers zijn onze genen. Wij mensen zijn niets, alles en altijd. Waarom dan zo angstig zijn mijn ego? Waarom dan bang zijn…

Wie luistert naar Grieg, denkt aan Noorse sagen. Hij ziet fjorden en bergen. Hij hoort water stromen. Hij ruikt sparren en dennen. Hij proeft de zilte zee. Noorwegen is avontuur. Noorwegen is natuur. Noorwegen is muziek. Muziek van Grieg.…

Wanneer een mens jong is, kan hij nog kiezen. Kiezen uit aantrekkelijke mensen. Wanneer hij ouder wordt, blijft één uniek mens over. De vader of moeder van je kinderen. De oma of opa van je kleinkinderen. Alleen trouw is dan nog een keuze. Voor de liefde van je leven. Wanneer je dat nog wilt en kunt. Wanneer je geluk hebt.…

In de blauwe lucht zie ik een rafelige baan. Is het een oude Douglas? Is de Raaf weer op weg naar Batavia gegaan? Zingt Adriaan Viruly nog steeds zijn lied? Nee, dat is onmogelijk. Begraven vliegers vliegen niet. Maar voor mij is Adriaan nooit begraven. Wanneer ik naar Bristol vlieg vliegt hij. Dromen doe ik al vanaf mijn kinderjaren. En…

Seconden tellen. De secondewijzer is gehaast. Minuten registeren. De grote wijzer wordt angstig. Uren zien verstrijken. De kleine wijzer blijft aandachtig. Stress is voor grote wijzers. Kleine wijzers zijn wijzer.…

Ik rook mijn sigaar en zie een mooie askegel groeien. Ik rook aandachtig en besef, dat ik leef van as tot as. Zoals ook tabak weer as wordt. As leert ons genieten. Genieten van het moment. As relativeert.…

Ik rook mijn sigaar en zie wolken van rook opstijgen. Ik rook aandachtig en besef, dat rook oplossen kan. Nutteloze problemen. Fossiele hersenspinsels. Zoals rook oplost in niets. Rook kalmeert.…

Het is 1997. Hartje Amsterdam, Studio Amstel. De honderdste uitzending van VPRO's Nachtzusters. Live om middernacht. Jij bent de hoofdgast Ramses. Je loopt nog moeilijk na een operatie en dus blijf je na de uitzending gewoon aan tafel zitten. Je bent onrustig en geïrriteerd totdat je een fles wijn en sigaretten krijgt aangereikt. Het is twee…

Ik rook mijn sigaar en zie een rode gloed van vuur. Ik rook aandachtig en besef dat vuur gedachten verteren kan. Sombere gedachten. Pijnlijke herinneringen. Dat vuur verwarmen kan. Vuur inspireert.…

Sterrestofje. Nietig klein, maar levensgroot, want zonder zon, gaat alles dood.…

Zinloos. Zeer zinloos. Zo ontstond ooit leven. Via toeval en selectie. Via dood en verderf. Zonder kennelijk doel. Vormloosheid vormen we. Met hoofd, hart en handen. Met stenen bouwen we. Met woorden dichten we. Met noten componeren we. Wij mensen. Liefdevol en zinvol. Hoopvol. Zeer hoopvol is dat.…

Hier, in onze tuin. Gewoon, zoals zo vaak. Ik zit alleen en doe...niets. Het begint te waaien. Bijna onmerkbaar. Zacht als strelingen. Ineens verschijnt rust. In mijn centrum van onrust. Onaangekondigd. Alledaagse geluiden verstillen. Stemmen van de straat. Gekras van torenkraaien. Gezoem van bijen. Fluisteren van bladeren. Mijn hart luistert…

Tussen twee polen reist mijn ziel. Als een vis die de oceaan ontdekt. Als een zalm die terug moet keren. Terug naar zijn bron. Reizen is heimwee. Thuis is verlangen.…

Stilte betekende wachten op storm. Op de bries van zijn mening. Op de storm van zijn gelijk. Op een orkaan van ruzie. Ruzie met hem, mijn vader. Denk maar niet dat je meer bent. Meer dan je vader. Wanneer hij niet winnen kon zweeg hij. Langdurig zwijgen als straf. Zwijgen is roest. Spreken is goud.…

Vrienden van dieren. Knechten paarden. Kooien vogels. Negeren de natuur. Groene jagers. Verstaan hun vak. Produceren biologisch. Helpen de natuur.…

Dieren ongedierte noemen is doodzonde. Zonde jegens de Schepper, die kruipend gedierte schiep, en zag dat het goed was. Dieren ongedierte noemen is laster. Laster jegens Darwin, want ondieren zijn evolutiekampioenen. Superdieren, die slimmer zijn dan wij. Dieren ongedierte noemen is onkunde. Kennis leidt mensen naar respect. Voor de Schepper…

Ik lig in bad te lezen. Bijna dagelijks doe ik dat. Al zevenendertig jaar lang. In dit huis. Ons huis. Mijn lief zet koffie. Zo alledaags, zo gewoon. Dan, hoor ik haar stap op de trap. Zo ongewoon, zo bijzonder. Want, morgen kan de laatste keer zijn. De laatste stap, de laatste koffie. Dat, besef ik vandaag als nooit tevoren. Ik kijk haar…