Mijn Alzheimergebed
Wanneer het mistig wordt,
mistig in mijn oude hoofd,
wordt alles angstig nieuw,
krimpt de wereld om me heen,
word ik klein en broos.
Klein zoals ik vroeger was.
Klein weer als een kind.
Voltooi dan dit mysterie,
meneer Alzheimer.
Voltooi dan zinvol,
wat u zinloos bent begonnen.
Laat me dan weer verdwijnen,
als het u belieft,
in de schoot van mijn moeder,
geborgen in liefde, zoals toen.
Alleen zo wordt de dood,
meneer Alzheimer,
alleen zo wordt de dood,
geen zinloos einde,
maar een nieuw begin.
Geplaatst in de categorie: afscheid
Een dichter ziet het soms beter dan een arts.