Netgedichten

netgedicht (nr. 49.997):

Prins Bernhard

Universitair Medisch Centrum Utrecht.
Op sterven na dood was je.
Benauwd, bang om te stikken.
Journalisten staan buiten te wachten.
Wachten op het bericht van je heengaan.
Je bent ook heengegaan toen, naar huis.
Op Paleis Soestdijk open je een raam.
Je ademt weer frisse lucht in je longen.
Tijdens een interview vertel je erover.
Nu pas besef je wat vrij ademen is.
Wat dankbaarheid is.
De paradox van dat inzicht ontroert.
Later besluit je zelf om terug te gaan.
Journalisten wachten deze keer niet.
Je nam en neemt je leven in eigen hand.
Je besluit dat het genoeg is geweest.
Lef, moed en inzicht dwingen respect af.
Bij vrienden. Bij vijanden.