102 resultaten.
Het regende vannacht
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 156 Het regende heel zacht vannacht
fijn om het brein eens op te frissen
voor het raam een bed violen en narcissen
waar op elk bloemblad een druppel ligt
een fraai gezicht
hoe elke druppel weerspiegelt in een bloem
en zuiver zingt de lijster
haar tierelier in de nog kale populier
klein geluk wat voor mij lente heet
ik raak verstild
zie…
Schoonheid en de oude dag
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 152 De stilte werd in mij gewekt
om te luisteren naar
het ruisen van de luwe wind
haar verhaal waarvan ik vind
die luister van de natuur
bij mezelf te zoeken
rust op mijn oude dag om te genieten
van dat vleugje schoonheid
en adem het zuurstof in
dat verwondering wekt
wanneer vertrouwen gaat bloeien
die een open wond nodig heeft
om dicht…
Adem van de zee
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 149 adem van de zee
streelde het lichaam en de ziel
je gaf je over met ontroering
de euforie van geluksvervoering
heelde door haar macht de kracht
want zij haalt alles uit de bron
daar verdween de grens die ik verzon
in eindeloosheid
wenkte stralend licht het vergezicht
naar kwaliteit van leven
daar aan de zee
vloeide liefde tomeloos in een…
De Baton
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 145 Sinds Parkinson
de baton overnam
slaat hij de maten
van muziek
met ledematen
stijf en stram
op de geestkracht
van thermiek
want van het concert
des levens
krijgt niemand
het program…
De vlinder en het ei
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 142 De vlinder had haar ei gelegd
op een groen eikenblad
er kroop een piepklein rupsje uit
dat at en at en at
het at het hele blaadje op
en nam er nog een paar
het spon zich daarna in als pop
toen was het rupsje klaar
er na een hele tijd
een nieuw seizoen begon
kroop daar een kleine vlinder uit
die straalde in de zon
ze dartelde de…
Mijn halve sponde
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 141 De dode wekker
ratelt mij tot leven
als elke morgenstonde
even streelt
mijn rechterhand
de lege ruimte tot bedaren
de andere hand zoekt
tevergeefs de linkerkant
daar waar mijn liefde lag
ontdaan en wezenloos
verlaat ik mijn halve sponde
en pluk gedachteloos
de nieuwe dag…
Als de ziel zingt
hartenkreet
2.0 met 10 stemmen 141 Als de ziel zingt
De melodie van stilte
ken ik inmiddels uit het hoofd
omdat het ligt opgeslagen
in de krochten van mijn ziel
leegte en volheid
komen daar ze tezamen
het maakt me vrij
daar ontwaarde ik
dat eenzame leegte
ook volheid van het leven kent
de ziel vertaalt die melodie
eens immers
is mij die rozentuin beloofd
een witte…
Laat me lenten
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 140 Alvorens de lente bloeit
bloesemt al mijn hart
knoppen zwellen vreugdevol
nog heel even dan spreidt het blad
het bloemhart laat zich zien
bovendien de eerste bonte vlinder
raakt mijn ziel
in een fase van extase
op zulke momenten wil ik alleen zijn
om het hart te laten lenten
te delen met de jubeltonen
van de merel en de eerste zwaluw…
Geheim van vlinders
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 139 Zouden vlinders
dan zo kwetsbaar zijn
omwille van
het ongelooflijk mooie
dat hun vleugels in zich dragen
zij hebben hun geheim
weten te verstoppen
en spreken toch uitbundig
over hun verandering
zich tot vlinder te ontpoppen
tijdens het geduldig wachten
en intussen trachten
krachten te reserveren
voor de metamorfose
hoe de natuur ons…
De vlinder
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 137 De vlinder had haar ei gelegd
op een groen eikenblad
er kroop een piepklein rupsje uit
dat at en at en at
het at het hele blaadje op
en nam er nog een paar
het spon zich daarna in als pop
toen was het rupsje klaar
er na een hele tijd
een nieuw seizoen begon
kroop daar een kleine vlinder uit
die straalde in de zon
ze dartelde de wereld…
Achter beslagen glas
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 136 Ik herkende de reflectie
van het beslagen glas
waarachter destijds
luidkeels onmacht werd getoond
de kou sloeg om mijn hart
voelde opnieuw hoe onrust heerste
sloffende voetstappen in de onooglijk saaie gang
hoorde vals gezongen zinnen
weer borrelt storm omhoog in mij
geef het de ruimte
die het verdriet van toen verdiende
het spook van…
Het gewelde zaad
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 134 Het zaad
voor mijn zomerbloemen
liet ik wellen in mijn tranen
ik zaaide het daarna op de heuvel
waar mijn verloren lief
nog steeds met vlinders stoeit
de wind waait er mijn adem stil
in liefdevolle fluisters
de gezaaide zomerbloemen
hebben uitbundig gebloeid…
Eens was ik pelgrim
hartenkreet
1.0 met 25 stemmen 133 Eens was ik pelgrim
Toen ik op weg was
naar het verpleeghuis
als een pelgrim met een boodschap
van opbeurende troost en liefde
in een klankvolle symfonie gevat
als een sprankelend lied
dat ik zong alleen voor hem
die ik zo liefhad
de klanken klonken zoet en sereen
hij proefde het als bitter water
die zijn vergetelheid onderdompelde…
Weldaad
hartenkreet
5.0 met 3 stemmen 132 Weldadigheden
Hoe weldadig zijn zegeningen
zoals vriendschap, liefde en geluk
maar ook een aardig woord
voelt als milde zomerregen
waarin liefde groeit en bloeit
alleen een echte vriend begrijpt
dat ook in het diepe zwijgen
de puimsteen scherpe kantjes slijpt
dat is een waardevolle zegen
daarom moet er stilte zijn
hoor je de vogel…
Het stille is niet leeg
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 130 Zijn woorden droegen liefde
boven alle pijn
en zon verwarmde de wegen
het denken vloeide in samenzijn
woorden bleven stil
waar ik enkel liefde kreeg
hoorde ze als een melodie
op het ritme van mijn hartslag
nog voelt het als volheid van het zijn
want het stille tussen ons
is nog steeds niet leeg…
De Hand van het verleden
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 130 het was een zonnige herfstdag
de lange schaduw liep voor me uit
naar mijn oude woonstek
daar kwam ik het verleden tegen
stond leunend tegen ’t verroeste hek
hier schoof een oude grens
mijn tijd vooruit naar nieuwe wegen
met een zucht liet ik met weemoed los
dat wij nog samen waren
voelde oude pijn
van zijn gebroken snaren in zijn hoofd…
Het geheim van bloesems
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 128 Zouden bloesems
dan zo kwetsbaar zijn
omwille van
het ongelooflijk mooie
dat zij immer in zich dragen ?
zij hebben allen
hun geheim bewaard
en spreken toch uitbundig
over het nieuwe
dat te gebeuren staat
dan volgt het geduldig wachten
en intussen trachten
ruimte te reserveren
voor het onverwachte
wat de natuur ons…
kunst en vliegwerk
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 127 Er is een web geweven
hier aan het raamkozijn
ingenieus als kantwerk zo fijn
in één nacht kwam het tot leven
daar middenin zat de spin
met geduld te wachten op haar prooi
een vlieg raakte er in verstrikt
spin pikte en weg was de vlieg
’n kraai kwam een kijkje nemen
bezag met interesse de delicatesse
vogel pikte en weg was de spin…
Zijn vluchtverhaal
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 126 Mooie herfstdag wandelend door het park
zocht een bankje beschenen door de zon
las op een terrasje de plaatselijke krant
een oudere man uit een ander land
kwam op enige afstand bij me zitten
we wisselden even van gedachten
ik luisterde in gebroken Nederlands
intens naar zijn vluchtverhaal,
nu is hier zijn thuis, het opnieuw beginnen…
Twee-eenheid
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 125 Ik geloof
dat de ziel van ons leven
als een waardevol kleed is geweven
van ragfijne stof dat door gedachten
vanuit het hart gegeven
het samenzijn niet kon bederven
zo geloof ik
dat er zijwegen van de liefde bestaan
een kwestie van twee-eenheid
waar de één sterft, naar de hemel gaat
en de ander alleen achterlaat
met een hart vol liefde…
Mijn Landschap
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 123 In de leegte van het eigen hart
in dat mooie landschap
is ruimte genoeg
om het verdriet te laten wegvloeien
waar tranen als een blauw bergmeer
worden weerspiegeld
de grauwheid verhullen
want ook liefde die er nog altijd is
kan er groeien en bloeien
vanuit hemel en aarde samen gekomen
een vlechtwerk als verbintenis
waar bloemen en lieflijke…
Zelfreflexie
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 113 Toen je alleen liep
tussen de mensenmassa
zag ik de pijn in je ogen
van niet gehuilde tranen
zag dat jij je eigen handen vasthield
omdat er niemand was om ze te warmen
die luisterde naar je verdriet
jouw eenzaamheid te delen
ik zag je mond glimlachen
voelde dat je hart huilde
en bang was voor de nieuwe nacht
zoals alle andere…
Schuimkoppen
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 111 Als ik wil schrijven
een soort gedicht of een lied
blijven woorden als op golven drijven
en verdwijnen onder koppen schuim
vaak over seizoensgebeuren
of emoties van vreugde, soms verdriet
natuur en vreugde wil ik uiten
het ander liever niet
teken wat harten in het natte zand
terwijl ik bezig ben komt vloed
breken golven op het land…
Zijn zee van zijn
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 109 Zijn zee van zijn
Wat hij in leven
dacht te zijn
was slechts
een druppel schijn
wat hij in wezen was
was veel méér
oceanen vol meer
nu koester ik
enkel nog
de mooiste
herinneringen
en zijn as…
Valse plooien
hartenkreet
5.0 met 3 stemmen 108 Valse plooien
Tussen plooien van emoties
waarin zorgen waren verborgen
bewoog zacht een sluier heen en weer
zag soms de realiteit niet meer
nam alles goed in ogenschouw
het een en ander glad gestreken
bleef hier en daar een valse vouw
de diepte kreeg ze niet meer glad
de spiegel echter zei het ware
deed me openbaren en ervaren
dat…
Morgendauw
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 108 Dauw droeg nog
de stilte van de nieuwe dag
doch allengs werd het hemelblauw
ik zag op een middagwandeling
de bomen kleurig
van groen naar geel en rood
het was een boeiend gezicht
in het zonlicht kilometers lang
en toen het avond werd
bood de zon haar ondergang
in prachtig avondrood
een late merel onderbrak de rust
met een riedel…
De ketting
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 107 Eens liepen wij samen aan het strand
met gejutte schelpjes in ons hand
daarna zat hij jaren met dementie thuis
later in een verpleegtehuis
heeft toen als therapie
de schelpjes tot een ketting geregen
eindelijk af, heb ik die gekregen
hij is er niet meer
heb al twaalf jaar gerouwd
zoals nu op speciale dagen
wil ik die ketting weer dragen…
Veerkracht
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 103 Stilte heeft voor mij geen vragen
antwoord ligt te rusten in het brein
alleen wanneer immens verdriet of pijn
nog vraagt naar het waarom
wordt stilte uitgedaagd
ligt het schreeuwen voor de hand
dan verlang ik naar intense rust
met gesloten ogen vraagt het gemoed
geen mededogen waarin ik verzand
veerkracht is soms schijn
doch het antwoord…
Vredig
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 103 Hoe vredig kan het dwalen
tussen graven zijn
zoekend naar geliefden
de dood in namen uitgehouwen
verweerde muren omsluiten
liefdevol hun dierbaren
stille najaarswolken
hangen zwaar van regen
over aangeharkte paden
zelfs de stille wijsheid
van de oude bomen
traag bewegend in najaarswind
laat troostende woorden los
het zijn woorden…
Sloffend de dodenmars
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 102 Ze liep daar
sloffend door de lange gang
van het verpleeghuis
blote voeten in badslippers
we zaten op een bankje
in die lange saaie gang
greep ik zacht haar hand
ogen vol van stil verdriet
keken naar me maar ze zag me niet
haar gebogen hoofd
zwaar van ongeschreide tranen
richtte zich enkel op de gesloten deur
die voor haar…