Netgedichten

netgedicht (nr. 78.333):

De Hand van het verleden

het was een zonnige herfstdag
de lange schaduw liep voor me uit
naar mijn oude woonstek
daar kwam ik het verleden tegen
stond leunend tegen ’t verroeste hek

hier schoof een oude grens
mijn tijd vooruit naar nieuwe wegen

met een zucht liet ik met weemoed los
dat wij nog samen waren
voelde oude pijn
van zijn gebroken snaren in zijn hoofd

gitaarmuziek was al lang gedoofd
‘O sole mio’
mijn eigen zon

in die stilte is de kilte in het hart gedooid
de hand van het verleden
heeft er dierbare
herinneringen uit gestrooid

... De sterfdag van mijn lief bracht me onlangs naar onze vorige woonplaats.
Heb daar in alle stilte gedachten laten gaan. ...

Schrijver: Anneke Bakker
26 oktober 2022

bakkertje81

gmail.com

Geplaatst in de categorie: emoties

Herinneringen

eenzaamheid

weemoed

3.0 met 5 stemmen

130

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:: Hilly Nicolay
Datum:: 29 oktober 2022; Herinneringen ophalen.
Jouw woorden raken me Anneke.
Heel mooi verwoord!

Naam:: Greta Casier
Datum:: 28 oktober 2022; Ik lees veel heimwee in jouw gedicht Anneke, naar jullie oude stek terugkeren dat moet veel herinneringen oproepen. En toch zo mooi beschreven!

Naam:: Antonia
Datum:: 26 oktober 2022; Met ontvoering gelezen

Geef je reactie op deze inzending: