Alle inzendingen van Bert

M´n buikje vraagt M´n buikje knaagt, Er is honger in ´t land! Haar magere buikje vraagt, Het knaagt en klaagt, Er is honger in Eritrealand! ´k Heb haar op mijn netvlies staan En word door emoties overmand…

De waarheid waait voorbij Vandaag, is slechts in Luttele momenten aan te raken Voor ze al weer voorbij is, En de leugen verder gaat Met waar ze goed in is, Het dagelijks verdraaien Van allerhande zaken Zondag 26 oktober 2014…

Alleen mijn bril nog Is me eigen, die mij Het zicht verschafte Toen mijn ogen niet Meer wilden - Vrouw en kinderen afgepakt Door bittere tijd die Ontegenzeggelijk voorbijkwam, Vrienden van mijn generatie Ontvielen aan grijprage handen Van magere hein, hapjes die Immers niet te versmaden waren; Van mijn tijd ben ik de laatste…

Rijk voel ik me met dit Herwonnen leven dat zich Met het pigment van uiteenlopende Kleuren heeft gemengd tot De kleurigste verf die bij Elke gemoedstoestand past, Alle scheuren vult, en de Overgebleven plooien in mijn Gepijnigde ziel gladstrijkt…

Met de beste bril Van de wereld kan ik De diepste waarheid Nog niet zien - Werkelijkheid die te groot, Te veel omvattend is, Gezichtsveld dat uitdeint Naar links en naar rechts, En ik die daardoor nog steeds Niets zie, hoe kan ik dan Mijn blik vernauwen, immers Dan pas krijg ik een helder beeld Van de weerbarstige waarheid -…

In liefde, voor Rik In grijs licht gevangen Zie ik de eerste contouren Van wat mijn eigen kind Zal zijn - hartslag die Te zien en te horen is, Pompende werking, tsjoek Tsjoek, tsjoek, in hoog ritme, Voor mij bijna niet bij te houden, Zo snel, - vijfentwintig jaar later Kijk ik op zaterdagavond naar Onschuldig vermaak, Twente-Ajax…

Donker dat niet op komt dagen, Neerslag die zich uit de voeten maakt Op de vlucht voor zon en licht; Lichte, frisse bries die mij Wakker kust en tot leven maant, Het leven rolt zo maar binnen, Vandaag, zo maar, wat een geluk…

Terwijl de zomertijd Zich zacht te rusten legt, Blaad'ren nog net niet vallen Maar wel verkleuren in tinten Goud en brons, Ook de schijnbaar altijd Groene heg het hoofd langzaam Hangen laat, Is daar op die dode plek Plek waar zomers nooit iets Groeien wil zomaar de onverwachte Geboorte van jullie drieën, Getooid met charmante…

Hout zoals alleen hout Maar kan zijn - gegroeid Uit licht, uit sap, natuur die Altijd nog het laatste woord heeft, Gebogen tot prachtige gebinten Die vloeiend aan elkaar bevestigd zijn Zonder dat er ook maar een enkele spijker Aan te pas kwam - dat getrouw de wacht Houdt over 's lands democratie En oogluikend beschutting geeft Aan…

ik dompel me onder in ‘n natte herfst waarin het bos nu des te feller geurt en blinkt waar mijn gemoed wat meer naar binnen keert, een oude herinnering nog altijd huist waar ik in ‘n bosrijk landschap struin nog ongerept door de tijd met rust gelaten over het met wilde cantharellen bezaaide pad, weer aan mijn vaders hand…

Eeuwenoude gebinten, Kromgetrokken door de tijd, Dragen het dak dat Mens en machine beschut Tegen storm, water en sneeuw; In alle eenvoud bieden zij Bescherming tegen aanvallen Van buitenaf - En nu wappert aan de noordkant illegaal Dat vale dundoek, www.mijnpedicure.nl, Binnen een paar weken al Goor geworden nieuwigheid, Duurzaamheid…

Het is stil in huis - De hond gromt niet, De hatelijke klok Slaat niet voortdurend Het overbodige middaguur, Het maal blijft onaangeroerd En verdwijnt stilzwijgend In de voren van de tijd, Ze heeft nog geen trek En wil het voor vandaag Hier maar bij laten…

Het vlot van helderheid Brengt me na het afscheid Van de tijd naar de overkant Waar zij niet meer bestaat, Een vlakte waar het leven Zich rimpelloos afspeelt En zonder einde is…

Het stormt, gaat te keer, Uit onheilspellend donkere wolken Daalt onzichtbare neerslag O zo pijnlijk in dit Zielenlandschap neer - Wat er in mij omgaat Dat ben ikzelf niet, Dat zijn onbenoembare kanalen Die ontembaar in mijzelf Rond willen dwalen…

Alleen op de wereld Voelde hij zich, jongen Van het Drentse platteland, Academische graad op zak, Voorzichtig aan zijn loopbaan Begonnen, met de beste intenties Om het voor de kinderen In de klas zo goed en welgemeend Mogelijk te gaan doen; Waar de kinderen hem Met open armen ontvingen, Waren het de vakbroeders Die in een kring…

Wolken tijdloos aaneengeregen Tot flarden losse lucht, Wachters over de waarheid Die niet gezien mag worden, Zwerk dat er duister uitziet, Geen bal en geen bezem die Hier nog iets aan verand'ren kan - Dan is er uit het niets Die lichtstraal die het Onbreekbare breekt, En ondenkbaar fel Het wolkendek openscheurt; Het hemelse…

Ging al twee mensenlevens mee En was al door evenveel generaties Afgeschreven - voorgoed, want ik Was zichtbaar voor hen onzichtbaar Geworden, aan het licht onttrokken Door schaduwzijden die zij mij maar Al te graag wilden laten aanleunen - Toch hadden niet zij het laatste woord, Maar heeft het licht mij teruggeroepen Dit leven in…

Waar ik in het land van de Onbegrensde mogelijkheden Was weggezakt in het oerwoud Van hoge gebouwen die zelfs Op recordhoogte hun geluk maar Niet konden vinden, hooguit Doelwit werden van onbezonnen Terrorisme, ben ik hier in dit Onbekommerde laagland iemand Die zoals alle medelanders Boven de horizon uitsteekt, En voel ik bij elke…

Terwijl ik mezelf nog zoek, Niet weet of ik het nog wel ben Die zijn eigenheid ongemerkt verloor Aan de waan van de dag, het jaar, Kijk ik met doffe ogen Naar het verlaten landschap Van mijn jeugd - Vasthouden heeft geen zin meer, Al het nieuwe wordt oud, En heeft alleen een nieuw begin Waarna alles weer verglijdt In minuten,…

Voor mijn ouders Torenhoge wachters houden Dag en nacht de wacht Over dit kleine Saksische Boerenspulletje op het Drentse platteland, de plek Waar ik mijn levenslicht Aanschouw, waar ik kind word Van hen die mij ongedacht kregen; Er lag al een leven lang Achter hen, toen voor mij De reisweg begon - en ik hoor Nog het ruisen…

Wat je me achtergelaten hebt Is zonder dat je het merkte Je lichtvoetigheid die In al haar schoonheid Hier voor me ligt - Het zachte dat voor mij Aanraakbaar is en mijn Harde gedachten bijstelt, Mijn wrede gevoelens in toom houdt En waar mogelijk verzacht, Mijn nog niet gedane daden Binnen de perken houdt, zodat Ook voor…

Het lichaam heeft de geest Ontvoerd en haar op onvindbare Plaatsen te vondeling gelegd - Voor wie, eigenlijk? Voor die toevallige passant Die, zonder het te weten, Volledig uit koers geraakt is En een ziel aantreft die niet Weet waar hij ooit gewoond heeft, Laat staan het lichaam nog duiden kan Dat hij ooit bewoond heeft?…

Als de weg tussen Afscheid en aankomst Is afgelegd kijk ik terug Op wat geweest is, Hoogten en diepten liggen Achter mij, met beide heb ik Pijnlijk kennis gemaakt, Toch heb ik nooit geweigerd Ze onder ogen te zien - Heb intussen in de maalstroom Wel een soort evenwicht bereikt, Bovenstroom die mij bewaarde Voor te pijnlijke hoogten…

Probeer de waarheid Te achterhalen, die me In flarden en kronkels Omzeilen wil, wat niet Gebeuren zal - zout leg Ik op staarten van hazen Die er met de waarheid Vandoor gaan; en op slakken, De meeste dan hiervan, Want op alle slakken tegelijk Gaat me wel wat ver - Een mens moet zich niets verbeelden…

Vreemd te leven in het Huis van de angst Waarin ik geboren ben En mijn hele leven Ben blijven wonen - Heb nog wel pogingen Gedaan om ooit nog eens Te verhuizen, Maar angst hield mij tegen - Was een goede raadgever, Dan weer slecht, ik weet Niet hoe ik hem noemen zal; Maar als ik Dag Bert al Niet meer verdragen kan En…

De glimlach die je Door het leven heeft Gedragen, ogen vol liefde Voor hen die jullie samen kregen, Is opgegaan in de eeuwigheid - Sperziebonen uit eigen tuin, In liefde verbouwd, In dankbaarheid geplukt, Liggen door jou gebroken Op schoot, je ogen gebroken Zonder dat je er erg in had…

Vier mannen gingen haar voor, Broers waren het van elkaar En ook van haar die Voor haar geboorte De zachte tijd had uitgekozen, De harde lijnen om de kaken Die mannen doorgaans typeren Werden toen zij ter wereld kwam Vervangen door lijnen van zachtheid En plooibaarheid met altijd een Glimlach van oor tot oor - Van het begin…

We delen dezelfde glimlach, Voelen dezelfde traan Die maar niet komen wil, Die zich onzichtbaar voor anderen Verbergt achter het ooglid Dat niet van wijken weten wil - Door bloedbanden aan ons Verbonden blijf je ten diepste Ons kind, in alle vezels voelbare Verbondenheid die met ons mee zal gaan Tot in alle eeuwigheid…

Schade die ik aandeed Of mij werd aangedaan - Wat maakt het verschil? De eerste ben ik al Lang weer vergeten, Heb er nooit bij stil Gestaan, maar pijnlijk Zichtbaar is elke dag Nog de beschadiging die mij Levenslang werd aangedaan…

Tussen aankomst en weggaan Ligt een wereldzee aan tijd, Waarover ik naar hartenlust Varen kan, of aan haar diepte Ten onder kan gaan - Alles kan ik doen om Dit leven inhoud te geven, Met uiteindelijk maar een doel: Mij voor te bereiden op mijn Toekomstige afwezigheid…