Hulpbloemen
Wolken tijdloos aaneengeregen
Tot flarden losse lucht,
Wachters over de waarheid
Die niet gezien mag worden,
Zwerk dat er duister uitziet,
Geen bal en geen bezem die
Hier nog iets aan verand'ren kan -
Dan is er uit het niets
Die lichtstraal die het
Onbreekbare breekt,
En ondenkbaar fel
Het wolkendek openscheurt;
Het hemelse licht valt
Op die ene zonnebloem
Die op de akker van verdriet
Bloeit en trouw de wacht houdt
Over die ene knuffel in dat
Weidse maisland in het oosten
Geplaatst in de categorie: psychologie