Alle inzendingen van C.

Een oude dienstwoning waakt en weigert te worden afgebroken. In dat huis werd ik grootgebracht. De geest van mijn oude vader, die voor het monument mocht zorgen, waart nog altijd rond. De stemmen van vier professoren, zijn er nog niet verstomd. Het geluid van Rudolph Magnus, de grote grondlegger die overleed. De colleges van Ulbe Bijlsma…

Dichters verdwijnen eens in het bos, of vertrekken met de noorderzon. Gedichten blijven eenzaam achter en zullen eigen wegen moeten gaan. Zoals kastanjes doodgaan of ontkiemen, of door kinderen toevallig worden gevonden. Zoals toevallige gedichten worden ontdekt, door grote mensen die zichzelf nog zoeken, of door kinderen die zichzelf gebleven…

Angsten die verschijnen, in het midden van de nacht, vertellen me fossiele verhalen, die diep geworteld zijn. Verhalen over wie ik was als kind. Angsten die verdwijnen, in het midden van de nacht, vertellen me nieuwe verhalen, die me meevoeren met de wind. Verhalen over wie ik ten diepste ben. Over de angst voor angst. Over de kracht…

Wanneer mijn helikopter stijgt en mensen almaar kleiner worden, worden vragen antwoorden. Problemen zie ik vanzelf verdampen, in almaar wijder wordend zicht. En ik dan? Ik ben aanwezig. Er is alleen maar dit. Er is alleen maar dit gedicht. Wanneer alledaagse problemen groeien, boven mijn overvolle hoofd, hoef ik alleen maar in te stappen…

Wanneer ons denken zwijgt, en ons zwijgen dromen gaat. Wanneer worden zijn geworden is, en zijn weer gelukkig worden kan. Wanneer onhoorbare muziek klinkt, in het holst van een stille nacht. Dirigenten stoppen met dirigeren, omdat alle muzikanten slapen. Alleen bewustzijn luistert nog, terwijl de liefde neerdaalt, tot op de bodem van de…

Het stelt me gerust. Het bemint vanzelf. Het leeft spontaan. Wanneer ik me maar nergens mee bemoei. Wanneer ik haar maar, heel gewoon, haar eigen gang laat gaan.…

Rechtvaardige regels bestaan niet tijdens het beoefenen van sport. Dat buiten spel staan rustig mag, binnen de lijnen van voetbalvelden. Dat tennissers ballen kunnen slaan, die lijnen passeren, mag ook. Dat elftallen mogen voetballen, die drie en twintig tallig zijn. Dat hazen gewoon mee mogen doen, aan marathons voor mensen. Renners die…

Geluk ontstaat zoals wolken ontstaan. Geluk ontstaat uit stil verdriet. Zoek geluk en je vindt het niet. Geluk is als water dat rustig stroomt. Geluk verschijnt na zware storm. Bestel geluk en niemand levert. Geluk is teer en zacht als dons. We kunnen geduldige wachters worden. We kunnen doen door niets te doen, zoals buigend riet dat…

Het is donker in onze benedenkamer. Hier leven rode rozen in hun glazen vaas. De tijd is even stil gaan staan. Toch blijft hier ons hart aanwezig, dat rood bloed stromen laat. Er stroomt hier rozensap, dat door groene stengels gaat. Een lampje is spontaan gaan branden in mijn bovenkamer. Gedachten veranderen in openheid. Er schijnt een…

Onze weekendkrant biedt nieuws voor méér dan een volle week. Onze televisie biedt méér leed, dan we consumeren willen. Informatiebronnen zijn het, waarin we niet willen verdrinken. Informatievijvers zijn het, waarin we niet graag ondergaan. Onverstoord draait onze wereld door. Vandaag slapen we onbekommerd uit. Onze smartphones zijn onbereikbaar…

Dat geen mens in staat is, om zijn brein te regisseren. Dat de baas van Apple, niet eens één Iphone, laat staan een appel maken kan. Eén uitvinder kan niet weten, waartoe zijn vondst kan leiden. Wie kent de regels van de spelen, die we samen leven noemen? Wie kent de ultieme eigenschap, die onze samenleving mist? Welke deugden missen wij…

Alleen maar aanwezig zijn. Wisselen van gedachten. Wisselen van stoffen. Doen wat nodig is. Voor onszelf. Voor elkaar. Alleen maar beschikbaar zijn. Oplossen van problemen, die ons verschil zijn. Doen wat nodig is. Voor onszelf. Voor elkaar. Alleen maar bewust aanwezig zijn. Verwonderd kijken om ons heen. Doen wat werkelijk nodig is…

Met minder lust in macht. Met minder loze spullen. Met minder mededieren, die wachten op de slacht. Met méér welvaart, vaart niemand wel. Zeker dieren niet. Geen boer. Geen heer. Zondermeer.…

Wat gebeurt er wanneer, we eerlijk zeggen wat we denken? Wanneer niemand onze mening deelt. Wanneer we ophouden met knokken, voor ons gelijk. Wat verliezen we wanneer, we ons gezicht verliezen? Wat winnen we wanneer, we tonen hoe gewiekst we zijn? Wordt het leven saaier wanneer, we geen spelletjes meer spelen? Wanneer we geen verliezers…

Vandaag sta ik bij mijn graf, waarin ik eens zal rusten, onder oude dennebomen. De zon schijnt door de takken. Het is hier stil. Als tiener stond ik hier ook, toen opa ter aarde werd besteld. Dezelfde bomen waren getuige. Vader en moeder stonden stil, bij eenzelfde moment als nu. Als opa ben ik nu zo oud als opa. Alleen zijn gebeente…

Wij zijn onze lichamen niet, die ontstonden uit de aarde. Leven op aarde dankt leven, aan de energie van onze zon. We zijn onze maskers niet, die gevoelens dom misleiden. Wij zijn onze angsten niet, die ons onnodig laten lijden. Achter angst schuilt levensmoed, zoals zonnen doen vermoeden, die water doen verdampen, die wolken doen verdwijnen…

In spontanitijd werken tijd en toeval samen, in een tijdloos moment. In creativitijd verwerkt tijd ons dagend inzicht, tot een tijdloos leven. Méér kan leeftijd niet doen.…

Schepsels die verschijnen, uit stof en energie, kunnen mensen zichtbaar zien. Zij leven. Schepsels die verdwijnen, als energie en als stof, worden onzichtbaar. Zij zijn niet dood. Gestorven schepsels blijven, in gedachten en in ideeën, die onsterfelijk voortbestaan. De dood dient het tijdloos spel, dat toeval en bedoeling, ondeelbaar…

Het moment, elk moment, waarin ik met al mijn tuigen, aanwezig ben. Het moment, waarin ons verleden, reddeloos verdrinkt. Het moment, waarin onze verwachtingen, roemloos ten onder gaan. Oneindige momenten zijn het, de enige momenten die ik ken, waarin ik opklim, als een zon. Eens zal het moment verschijnen, waarin ik vol van aandacht…

Wanneer alles werd gezegd. Alles opgeschreven. Alles welgedaan. Totdat we onszelf laten vallen, en vergeten voldaan te rusten. Totdat het leven zelf ons leert, hoe je zelf weer op kunt staan. Toen werd het de hoogste tijd, om onze ogen te laten openen. Tijd om eindelijk te gaan reizen. Om te reizen naar waar je bent. Om te vertrekken…

Wanneer mensen, van zichzelf leren houden, beseffen ze, dat ze minuscule deeltjes, van een immense kosmos zijn. Wanneer mensen, elkaar beminnen ervaren ze, dat ze samen mensheid vormen. Wanneer een mens, al wat leeft waardeert, dient hij ons aller leven. Wanneer vrouwen ophouden, met mannen volgen, vallen schellen van alle ogen.…

Mijn grootouders, werden rond 1880 geboren. Onze kleinkinderen, zullen voorbij 2100, nog steeds in leven zijn. En hun grootouders? Zij leven nog zolang dat mag. Vier eeuwen ervaren ze, als één eindeloos moment. Vandaag de dag.…

Uw aanwezigheid vandaag, in deze oude kerk, is voelbaar. Afwezig bent U in verweerde stenen. In versleten letters van de wet. In schuld en in verdoemenis. U leeft in componisten, die organisten doen herleven. U trilt in eeuwenoude orgelpijpen. U stroomt in eeuwig zonlicht, dat door gekleurde ramen schijnt. Aanwezig bent U in al wat leeft…

Oases van koffie bestaan, temidden van plantages in Panama. Daar waar zangvogels zingen. Oases van koffie bestaan, in kopjes koffie van Boot. Wat groot is wordt weer klein. Wat klein is groot.…

Wanneer de hemel opengaat, in het midden van de nacht. Wanneer dromen zijn uitgedroomd, gedachten uitgedacht. Geluiden worden weer stil. Grenzen worden horizon. Vol stroomt leeg. Onmogelijkheden worden mogelijk. Wat stierf kan weer gaan leven. Wat leeg werd stroomt vol. Wanneer een nieuwe dag begint. Met een nooit eerder verteld verhaal…

Het wordt tijd om op te staan. Nog zie ik onze twee hoofden, op onze kussens rusten. Hoofden, waarin gedachten komen, en als zorgen verder gaan. Hoofden, waarin we dromen. Toch zijn wij onze hoofden niet. Niet wat onze gedachten waren. Niet hetgeen wij droomden. Vannacht. Wij zijn zoals onze kussens zijn, waarop we dagelijks slapen…

Mensen minachten mededieren. Dat doen mensen onwetend, want mensen zijn van mening, dat mensen wijzer zijn dan zij. Zo vernedert de mens de wolven tot hond. Olifanten dresseert hij in circustenten. Grijze ratten deed hij verbleken. Laboratoriumratten zijn nu wit. Biologen hebben eindelijk ontdekt, dat ratten menselijke emoties tonen. Ratten…

Dat we geboren worden, uit liefhebbende moeders. Dat we verdwijnen moeten, zonder te begrijpen waarom. Tussen wiegen en graven, leven mensen, alsof ze concurrenten zijn. Winnaars en verliezers. Wanneer we overlijden, sterven ook vragen, over het hoe en het waarom. Hoogstpersoonlijke vragen, over onze bron van lijden, over onze missie…

Ervaringen uit het verleden, bieden gelukkig geen garantie, voor vandaag de dag. Zo ook misleiden we de toekomst. Herinneringen en verwachtingen, worden één voor één vervormd, door de onvoltooid verleden tijd. Gelukkig beseffen velen, dat tijd een ongelukkige illusie is. Gelukkig voel ik me gelukkig, dat ik heden ten dage, tijdloos leven…

Gedichten zijn dood, zonder contrasten. Een dag bestaat niet, zonder nachten. Fout niet zonder goed. Dit gedicht, bijvoorbeeld, is een meesterwerk. Het is een oordeel, dat niets betekent. Het zijn de subtiele nuances. Het zijn keiharde confrontaties, die een gedicht, fout of goed, werkelijk léven doet.…