Netgedichten

netgedicht (nr. 68.714):

Als aanwezigheid

Het is donker in onze benedenkamer.
Hier leven rode rozen in hun glazen vaas.
De tijd is even stil gaan staan.

Toch blijft hier ons hart aanwezig,
dat rood bloed stromen laat.
Er stroomt hier rozensap,
dat door groene stengels gaat.

Een lampje is spontaan gaan branden in mijn bovenkamer.
Gedachten veranderen in openheid.
Er schijnt een onwaarschijnlijk licht.

Samen leef ik met een aantal rozen.
Er stroomt sap hier.
Er stroomt bloed.
Rode rozen bloeden in hun vaas,
met hun groene stengels afgesneden.

Al wat leeft treft eenzelfde lot.
Leven leeft spontaan weer verder,
in de vermomming van de dood.
Beiden zijn ons trouw gebleven.

Als aanwezigheid.
Vannacht.