Alle inzendingen van Chatfant

De regen valt bij bakken neer het water tot de lippen dus weet je dat het prima gaat geen reden om te praten Het is nog als die laatste keer men hoeft niets aan te stippen dus stop maar met dit stom gepraat dat kun je beter laten. De bliksem slaat voortdurend in de dijken zijn doorbroken we zitten in de reddingsboot dus hoor je ons niet…

elke afwijzing een stapje verder op weg naar nergens heen. tot geen poging meer tot inkeer want dit pad keert nimmer weer steeds weer verder naar beneden tot het onbegrensde dal waar tot de dag van heden nooit een mens je zoeken zal Ook dit leven heeft geen grepen dus steeds kansloos stort het neer nimmer wordt er iets begrepen en de…

De toxic- resistente mens ligt al in de wieg zorgvuldig werd dat uitgetest elk gifrantsoen naar wens. Een beetje water bij de melk Sulfiet in vlees en wijn Een snufje E, precies op maat vergif is goed voor elk. Hoezo bedrog? dit kan geen kwaad het kan er nog mee door er is geen mens aan doodgegaan en veel goedkoper hoor Misschien…

Golven spoelen afwaards een tij, dat nimmer keert een gapend gat steeds groter gevuld met razernij. De sterren sterven nachten in zonverduisterd licht roepen verwaaid naar toekomst naar waar de einder zich verdicht. (c) chatfant 14-9-2008…

Kansloos, stijlloos, hopeloos; Zinloos aan de kant geschoven. Kansloos liefst soldaat gemaakt. Stijlloos zonder schijn van kans. Zwijgend stil en doodgezwegen. Schreeuwend nooit gelijk gekregen. Maar het verdoemdenhoekje is nu leeg Daar zat een sloeber, die steeds zweeg: kansloos, stijlloos, hopeloos.…

Moet ik vrede sluiten juist met jou, die alle vrede uitsluit en kwam trappen tree voor tree tot de ladder van geluk geen sport meer over had? Elke vredes-slam werd vredes-lam nu elke gesprek te gronde liep op oeverloze ruzies over wie gelijk had en wie niet en wie er eerst begonnen was met schelden en waar de eerste klap gevallen…

Roept en men zal uw mond snoeren klopt en de deur zal gesloten blijven vraagt en er zal genomen worden bidt en men zal uitgelachen worden wacht en de jaren verstrijken werkt en men zal geen loon ontvangen hoopt en men zal slechts dromen vertrouw en men zal bedrogen worden steel en men zal rijk worden laster en men zal geloofd worden…

De deur afwerend met een stalen slot gesloten was de dag, dat ik daar voor je stond. Grimmige grendels hadden alles stevig vast versloten verbitterd verscholen was de voor mij vijandige grond waar elke blijdschap steeds bleek uitgesloten daar men geen licht, slechts schemerduister vond. Ik wilde juist van daar vertrekken naar elders…

In mijn armen wieg ik de wind en draag mijn takken tot de hemel mijn wortels blijven in de grond waar ze de wormen voedsel geven Mijn bladeren verdragen elk verhaal doet rupsen glanzend weer ontpoppen en stuur ze dan de wereld in om elders weer iets nieuws te zoeken Mijn twijgen zijn steeds nestbelâân opdat de vogels rustpunt vinden totdat…

De rust viel naar binnen onverwacht sluipend waar toch niets was veranderd omdat alles hetzelfde bleef maar het gevoel week weg waar de woede eens wandelde de tafel bleef leeg waar het bord had gestaan de stoel ongebruikt waar de krant was gelezen. de kamer was stil van verdwenen gesprekken de lucht ontwolkt van gevallen regen het pad…

Haar dagen rekken eeuwig voort, met bit're grimlach naar het heden als uitgerekte elastiek waaruit de kracht is weggegleden. Verlaten zit ze in de zon haar goede dagen zijn voorbij nog voor er ooit iets echt begon draaide het tij al averij. Het schip vol dromen zonk voorgoed, de stormen sloegen alles neer het leven kent slechts tegenspoed…

Die bergen steeds zo hoog bestijgen steeds te steil in wanhoop wachtend moedeloos naar opgekeken, zijn met het volgen van het pad tenslotte spoedend naar het doel verbeten strijdend in voorspoed toch uiteindelijk uiteengeweken.…

Te bang om het je te vragen, maar toch die twijfel bleef was het waar, wat ik daar zag? durfde het risico niet dragen een nieuwe afwijzing te horen, nog meer willekeur voorzag, ach het werd nooit als tevoren maar was er wel die ene dag stil, alleen, verloren, ben zacht en sluipend weggegaan, zonder ooit antwoorden te horen op vragen niet…

Zo vaak gevierd als dichteres heb ik dus veel te vieren. De vierde vier viel deze week dus vier ik dat nu heden gevierde vier mij toegediend gij haalt mijn fiere score naar beneden. maar wie die teugel vieren liet heeft hier zijn jaloezie beleden gevierendeelde deelt u mede u heeft de vierschaar slechts bereden.…

Niets krijgt me nu nog stuk 'k ga dansend door het leven en lach de zorge-lijken uit geen oordeel laat nog beven Ik dans de wereld door gedragen op de stralen van zonlicht in mijn hart voorbij de ziekten en de zorgen, na pijn en lijden, dood en smart glanst weer opnieuw de dag haar zoemend pad langs glanzend licht en bloemengeur naar morgen…

Ik spook door jouw gedachten en laat je echt niet gaan hoe lang nog moet ik wachten je kunt me niet verslaan Jouw witte stenen toren die sloop ik steen voor steen kan jij dat kloppen horen? daar viel er dan weer een. Je vluchtte over grenzen jezelf steeds achterna maar niets kon het begrenzen gevoel kwam altijd na. Hoe het kant- of…

Het is die hardheid van de beelden die de tijd deed huiveren. die ogen vulden vol ontzetting maar waarvan geen prenten in de lege lijsten staan. Waarvan de stemmen schril weerklonken en de schreeuwen einderloos weergalmden waar ze de stenen van de straten met hun rode modder kleurden. maar werd doodgezwegen tot een niet bestaan.…

Met zekerheid geladen, dat ook de laatste trein is voortgegaan zonder een antwoord uit te laden heeft geen lantaarn meer blinde moed te schijnen hoe het verder moet en duistert verder morgen heen het huis blijft stil en koud alleen.…

Het leven van de nieuwe stier kent tegenwoordig geen vertier zijn liefje is van houten planken hij droomt nog slechts van koeienflanken zijn zaad wordt goed gecontroleerd voordat men de koe insemineert de kalveren staan vaak raar te kijken wanneer ze allen zusjes blijken. Hun broertjes kweekt men voor de worst al stuit dat soms tegen de borst…

De bloem gevonden door de vlinder trok door haar warme nektar aan. Niets hoefde hem verliefd te dwingen die zoete kelk daar in te gaan. Maar verder lokten nieuwe geuren nog schoner kleuren brachten hem steeds verder weg van waar hij woonde tot hij aan liefde dood zou gaan.…

Een klaproos klappert in de wind verhaalt van loze dromen verlamt de handen van een kind een klaproos wappert in de wind papaver schreeuwt tot bloedig rood en droomt zijn dromen van een kind een klaproos klappert in de wind herhaalt zijn loze dromen.…

pluizen der stilte Zwijgen draagt in zich steeds woorden die dreigen door de ruimte heen, maar stilte kent zulk zwijgen niet. Stilte draagt in zachte armen kilte weg met stil bekoren naar waar men geluk kan horen in de schoonheid van de liefde die bewegingloos onhoorbaar rondzweeft in de pluisakkoorden en op tonen van verlangen een ongezongen…

Een nieuwe dag brak aan waar zich de stilte hoeden liet niet in verlangen nog naar meer maar in tevredenheid met alles reeds gezegd en al het goede reeds gedaan alleen de tijd tikt langzaam voort en spreekt het stille leven tegen dat ongezien steeds verder glijdt een zeker einde tegemoet daar scheiden alle wegen.…

De torenvalk kijkt zeer tevreden naar bos en beemd beneden de velden zijn goed jachtgebied zijn status hoog verheven hij overziet met scherpe blik wat daar zich tussen kruiden gevangen in zijn ogenblik bevindt aan lenteleven Het erfrecht van de dood laat jagers prooi beloeren een haas valt hem ten deel hij kan zijn kuikens voeren Daar…

voor mijn schone madreliefje met haar verre oordeelogen al vanaf die eerste dag heeft zij mij zo zeer gemogen zondag is het loederdag wat ik niet vergeten mag 'k denk dus dat ik bloemen haal straks snel bij het tankstation scheelt al snel een lang verhaal met een blik van grijs beton. 'k wens dan alle schoon- en moeders toch een mooie loederdag…

Nee, roepen zal ik je niet je zult nu toch niet komen mijn handen koud aan de rand van wat ooit ook jouw leven was wilden je alles geven wat ik nog te bieden had, maar je wilde slechts jezelf en die ander, waarvan je zei, dat ze niet bestond.…

Er staat een glanzend ijspaleis voorzien van koude muren de vloeren zijn er spiegelglad gedoofd zijn alle vuren. De tranen zijn van morgendauw die glanzen vele kleuren ze zijn vitrage voor een raam dat niemand op kan beuren. Het uitzicht is een sneeuwlandschap met witte poederbomen die dromend tot een einder staan waar Lente uit moet…

In de verte ziet ze hem verdwijnen zonder haar smekende uitgestrekte handen woedend weggeslagen. Het paradijs vol vogels zingt zachtjes zinderende liedjes van stille vrede die niet is, nog steeds niet is. Voelt hij geen prikken van ogen vol tranen die manen terug te komen maar nu met tederheid. De weg is zonbeschenen en geurt naar…

kind van de rekening Dit kind geen pakje boter te halen in een tas te kneuzen en te vormen alsof het stopverf was. te kleuren naar jouw wensen te kneden naar je hand gestuurd naar vreemde mensen buiten de deur beland. pionnetje bespeelbaar als troefkaart uitgebuit spionnetje heel deelbaar twee kanten kneedt het uit. geduwd en uitgetrokken…

Verwaaid door de wind alleen achtergelaten op de verlaten akker. Het vergeten kind gebleven toen de panfluit uit Hamelen vertrok. Maar in haar handen droeg ze het zwaard Indural het scherp veelzijdig snijdend wapen van het woord. dus zou ze nimmer eenzaam zijn. Ze kreeg de gave stil te blijven staan om als boom diep te wortelen…