Vermoeidheid.

elke afwijzing een stapje verder
op weg naar nergens heen.
tot geen poging meer tot inkeer
want dit pad keert nimmer weer

steeds weer verder naar beneden
tot het onbegrensde dal
waar tot de dag van heden
nooit een mens je zoeken zal

Ook dit leven heeft geen grepen
dus steeds kansloos stort het neer
nimmer wordt er iets begrepen
en de mist keert telkens weer

In nevel gaat het verder
dwars doorsnijdend door het bos
waar de mensen steeds verdwalen
daar laat het zijn schaduw los.

Dan toont zich daar in de verte
weer een lichtstraal door de mist
gifgroen gras om uit te rusten
zodat dat de weemoed wist.

Biografie van deze schrijver

onbegrip

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 26 stemmen 1.910