Netgedichten

netgedicht (nr. 21.812):

Bejaard

Haar dagen rekken eeuwig voort,
met bit're grimlach naar het heden
als uitgerekte elastiek
waaruit de kracht is weggegleden.

Verlaten zit ze in de zon
haar goede dagen zijn voorbij
nog voor er ooit iets echt begon
draaide het tij al averij.

Het schip vol dromen zonk voorgoed,
de stormen sloegen alles neer
het leven kent slechts tegenspoed
er is geen kans, niets keert er weer.

Haar schepen zijn reeds lang verbrand,
niet door haarzelf maar steeds door and'ren
en alle hoop reeds lang gestrand
dat kan geen mens nu meer verand'ren

Het leven kabbelt toch wel voort
al zijn de doelen opgegeven
het sukkelt verder ongestoord
er is niets meer om naar te streven.

Pas als ze haar rollator pakt,
stapt ze weer stevig terug in 't heden
dan blijkt ze toch die felle feeks
nog steeds niet moegestreden.