Alle inzendingen van Christine

Liefhebben is lelijk en ouderwets men doet het niet meer ik weet het ik werk ook met handen en voeten om mijn hart te boven te blijven. ------------------------------------ uit: ‘Een hand voor ogen’…

Als hij met zich (bevrijd van mij, van jou) (zo wit blauw, vol en hol) zich onderhoudt, zich lip op lip en keel aanschouwt, ontvouwt zich tussen lippen klaar de ware Narkissos' zang en tegenzang de hare. ----------------------------- Uit: 'Mirabilia', 2004.…

Klimmend naar 't zenit zoekt zij die haar licht in 't lichaam stort, blind van gestolde glans, met bevende transgressie naar zijn trans, doch voelt door bijstere nacht zijn blik gericht op zijn in zich verzengd eigen gezicht weerkaatsend hun oorspronkelijk dubbelnaakt, of 't oog gesperd de waterspiegel raakt waar de beminde knaap verdronken…

Onder de boom van verlichting zat Siddhãrta, toen de schande ontsluierd was van ouderdom, van ziekte, en van dood. Ãtman zag hij, elk mens voorbij; het Licht ging schemeren in een ledig vergezicht, een glimlach lichaamloos achter het Rad. Maar daar zij licht, daar weze hemel, zee, licht dag, nacht duister, aarde, spruitend gras, bomen met…

Geef dit gevoel een stoel Vraag het aan tafel Laat het spreken of zwijgen Of geef het pen en papier Kijk samen door het raam Naar de mezen en het zwartkopje En heb je de specht al gezien? Heb je gezien hoe gedreven? Laat het bestaan Laat het blijven Tot het uit eigen beweging In volkomen vrede Weg zal gaan…

We zitten naast elkaar Ik geniet van je aanwezigheid We zien elkaar Onze ogen tasten elkaar af Onze handen raken elkaar aan Ik voel je warmte Een innige omhelzing volgt Wat een intens gevoel Met mijn hoofd streel ik je hals Ik voel je adem in mijn nek Je lippen zoeken de mijne op Ik proef je Onze ogen dringen diep bij elkaar…

Als je eens verdrietig bent kijk dan naar de hemel, naar de fonkelende ster Hij lacht je stralend tegemoet en leidt je de weg Die ster staat er elke dag weer wat je ook doet en waar je ook zult gaan Hij vraagt je keer op keer om een lach, niet om een traan En als een traan dan toch gaat rollen Geeft hij je troost en nieuwe kracht zodat de…

Nancy, Place Stanislas, glansvolle maan, die naam, die klank, die zaak, hoe dan verwant? Het ding een ding. Het beeld daarvan in mij is verinwendiging, grenzeloos band van beeld en denkwerk: dioraam. De naam een ding ook, daarvan de onaanraakbaarheid, tot van de naam het beeld met beeld en beeld verbindt, en taal het al in strengen vangt van…

Het verkoudheidsvirus Van de snotterende man voor mij Wordt enthousiast opgezogen Door de airco En elders in de ruimte Weer uitgeblazen Waar iemand net Even diep ademhaalt En geniet van de koele Frisse lucht.…

De tranen in mijn hart zijn opgedroogd De wind nam de verhalen mee En soms dan komt een kleine bries En brengt ze weer terug De diepe onbeweeglijkheid Waarin ik woon en ben Laat golven golven daar omhoog Terwijl de diepte stilte blijft Het stille diepe water daar ben ik van gemaakt Het is hetzelfde water als traan en golf en golf en…

De zomer sterft aan herfst en laat de warmte achter Soms leeft de zomer even op in warme zwoele dagen Om eindelijk de laatste warme adem uit te blazen De herfst in haar onstuimigheid, zwiept takken en velt bomen Zo blij dat nu de storm tekeer mag gaan en al haar kleurenpracht kan tonen Dan komt de winter aangewaaid op koude bleke voeten…

Zie de traag reizende wolken Voel het koele, lange gras Hoor het ruisen van de bomen En het klotsen van de plas Ruik de bloemen die verleiden Voel de zon op je gezicht Hoor de kleine vogel zingen Als een sprankelend gedicht Hoor de geluiden van de stilte Voel de rust van dit moment Laat alles zijn zoals het is En voel dat je hier deel…

onderhuids doet de ziekte haar werk en ondermijnt ondergraaft verminkt nog onzichtbaar voor het oog maar vaag voelbaar er klopt iets niet meer een vijand is binnengeslopen in het geniep terwijl de buitenkant nog glimlacht stromen binnen de tranen om wat wegvloeit onherroepelijk zoals een uitgesproken tekst die nog even blijft hangen…

wat is een broer? wat is een zus? buikdelers uit het verleden gewoond in dezelfde schoot die niet meer bestaat - verstrooid boven de Noordzee. vage herkenning van gewoonten en uiterlijk een woord, een hand een gebaar gedeelde herinneringen blijken verdeeld ieder zijn eigen verhaal zijn eigen bril buikdelers van vroeger er ligt een…

In gedachten ben ik bij je Dus kom in bed en vlij je Tegen mijn warme, zachte lichaam Dat zich naar je vormt Het is hier heerlijk knus Ik voel je adem en je keiharde Buikspieren Wat een weelde Om zo te liggen genieten Alleen en toch samen.…

In zijn zwarte Golf GTI Zit hij onderuitgezakt Achter de getinte ramen Zijn billen trillen door het geronk Van de dubbele uitlaat Of komt het door de boxen Die hem zo lekker laten stuiteren In een wolk van geluid? Eén hand hangt losjes over het stuur Rijden is genieten Het is karten in het kwadraat Het is spelen met snelheid En met de andere…

Zijn naam woont op je lippen, die zich krullen in een eindeloze glimlach. Nog nooit straalden je ogen zo van geluk en verwondering dat deze ene, deze ene echte, nou net jou zag en jij hem. Op vlinderende vleugels droom je van eeuwigheid, vol vertrouwen levend in het moment. Het leven openbaart zich als een bron van heerlijkheid en nabijheid…

Met zilveren vingers raak je me aan. Je koestert en streelt mijn eenzame lichaam tot het oplicht en wakker wordt: je huid raakt mijn huid je hart raakt mijn hart…

Ze kijkt me aan met hulpeloze ogen die nog niet geloven dat dit haar is overkomen. In haar gedachten loopt ze, lacht ze, gaat ze hierheen en daar; moeiteloos verplaatst ze zich, waarheen dan ook. Is het háár lichaam dat hier zit in deze stoel met wielen? Is het háár been, háár hand die als een vreemde aan haar lichaam hangt? Met…

Je zachte babyhuidje raakt mijn ziel, waar pijn zich had verstopt in een litteken van verlies. Je kleine lijfje vlijt zich tegen het mijne, ongedwongen en welwillend. Je laat je koesteren in mijn warme armen, totdat je gevoel zegt dat het genoeg is en ik geef je terug aan je moeder.…

Kloeke vijftigplussers doorkruisen het natuurgebied op degelijke fietsen. Hun banden knerpen op het smalle schelpenpad waar tegenliggers elkaar besmuikt begluren bij het passeren. Ze strijken neer bij picknickplaatsen en uit hun praktische fietstassen halen zij pakjes drinken uit de aanbieding van de supermarkt. Ze steken de rietjes in…

Je ziet het plezier van de zwaluw als hij zwenkt en zwiert het luchtruim kietelt links en rechts stijgt en daalt genietend zweeft op de warme lucht die zwoel boven de aarde hangt. Hij duikelt en zwalkt zonder te twijfelen schijnbaar chaotisch maar doelgericht en moeiteloos licht op deze stille zomerdag.…

Je ogen dicht En toch die beelden Diep gegroefd in het teerst van je ziel De geuren, de kleuren De schreeuwen, het bloed Al jarenlang probeer je te vergeten Je kunt wel weer lachen Met vreugde weer zingen Maar bij elke lach, bij elke klank denk je toch weer even terug…

Geloven in de toekomst Geloven in de tijd Woorden uit de fantasie Verwekt door werkelijkheid Geloven in het heden Geloven dat je leeft Gedachten uit de fantasie Die werkelijkheid omgeeft. Maar wat moet je geloven? Hoe vindt je werkelijkheid? En wat zijn dan die woorden Waarmee hij jou bevrijdt? Toch zal je eens geloven Geeft Hij…

Met zwarte ogen Verdrink ik in een radeloze kolk En die greep Die verstikkende hand Sluit zich nauwer Totdat het Net op tijd Licht wordt En de schim vervaagt Mij ademloos achterlaat Met de overheersende vraag “Wanneer komt Hij terug??” De vraag herhaalt zich En de hand blijft komen Laat me vrij Ik kan dit niet alleen Ik heb Iemand…

Je hebt me gevangen Opgevangen Ik verdronk in je ogen Maar jouw armen hielden me vast En lieten me de werkelijkheid Geloven Jouw stevige greep Fluisterde “Jij bent van mij” En ik dronk uit je ogen Tot deze me vingen En me hetzelfde vertelden…

Die tijd was ondenkbaar Die oorlog zo hard verwonding voor eeuwig Je leven verzwart. Je ogen vergiftigd Eens waren ze blauw Het doet me zo’n pijn als ik terugdenk aan jou De hoop was verloren 't verdriet was te groot ik moest je zien sterven aan die ondenkbare dood!…

Je spreekt met minder woorden onduidelijk en verward Toch kan ik je begrijpen want jij spreekt met je hart Vol vuur maar ook in eenvoud geloof je ‘t als een kind Je luistert naar je Redder je zoekt niet maar je vindt Geloven lijkt zo simpel indrukwekkend, vol van hoop En ieder mag het horen van je redding, van je doop Je schreeuwt…

ik zie je staan bleek en verward je mompelt een woord maar ik kan je niet horen je kijkt me aan met zoveel pijn je opent je mond maar er komt nog geen geluid je draait je om je lichaam schokt ik weet dat je denkt: zij zal het ook niet snappen glazen wand ik kan je zien ik wil je helpen maar ‘k mag niet binnenkomen…

Uren later, dagen zet ik nu pas hier weer een pen op deze bladzij papier de tijd daartussen was een stuk tijd wat onopvallend is doorgelopen een stukje verder tussentijds niets gebeurd geen moed, zin iets te laten gebeuren ook geen dingen die moeten gebeuren niets doodlopende tijd traag oneindig langzaam lijdzaam wachtend voorbijgaande…