inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 17.463):

Tranen

De tranen in mijn hart zijn opgedroogd
De wind nam de verhalen mee
En soms dan komt een kleine bries
En brengt ze weer terug

De diepe onbeweeglijkheid
Waarin ik woon en ben
Laat golven golven daar omhoog
Terwijl de diepte stilte blijft

Het stille diepe water
daar ben ik van gemaakt
Het is hetzelfde water
als traan en golf en golf en traan …


Zie ook: http://wonderwandeling.wordpress.com

Schrijver: Christine Dun, 5 oktober 2007


Geplaatst in de categorie: filosofie

2.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 211

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)