Alle inzendingen over tranen

Vanuit m'n ooghoek voelde 'k hem gaan traag, en heel langzaam... Richting mijn wang, 'k kon 'm niet stoppen leek slow- motion. Langs m'n neus, richting m'n lip mijn tong likte de zoute druppel echter was 't met die ene nog niet gedaan 'n waterval kwam eraan. Wat begon bij m'n ooghoek stopte niet op tijd voor m'n zakdoek en zo slikte en…

Een druppel als een traan die zwaartekracht niet trotseert langzaam glijdt in de kille nacht zich bezeerd aan een strijd uiteindelijk leert verder gaan zichzelf bevrijdt…

De tranen die zich een weg baanden langs m'n kin en verder neer droogden onderweg zodat ik telkens weer dankbaar omhoog keek. Ze kuste m'n hoofd, wangen en kin 't was de wind, die: de tranen opving.…

Wanneer het huilen minder wordt, de tranen ook zegt ze stomverbaasd, je hebt gelijk de druk verdwijnt, de hoofdpijn ook ik ben nu alleen maar zo vreselijk moe! We helpen haar, brengen haar naar bed vragen of ze wil dat we blijven maar zegt ze, nee dat hoeft niet, want je bent hier toch zo, als ik je bel?…

Alweer een nacht zijn wij samen alleen Mijn hart met rouwrand brandt binnen zijn kader Klopt wel door en soms bloedend vervolgt het mijn weg van soms hopeloos Ons verdriet samen…

Soms, zitten mijn tranen zo hoog, soms hoger dan de regenboog, slik en slik ik weer doe ik telkens weer. Soms zitten mijn tranen zo diep zo diep dat niemand ze ziet dan slik ik, en slik opnieuw vanwege de pijn in m'n ziel.…

Een simpel gesprekje, een simpel onderwerp het brengt de traan in mijn stem een gewoon gesprekje is de opening voor de traan in mijn ooghoek. Ik wil niet huilen, nu even niet mijn tranen zakken naar mijn buik, daar: waar eventjes niemand ze hoort en ziet.…

Verdriet is niet alleen toebedeeld aan ons mens- wezens, neen: 'k zag 'n engel echt maar EEN, ze oogde bedroefd, 't was zo triest, dat toen ze me alleen achterliet het regende dat 't goot. Zo komt 't dat verdriet vergoten door onze engelen regelrecht uit de hemel komt.…

Als ik wegloop om mijn tranen loop ik weg met mijn tranen persoonlijk vocht door eigen verdriet Dus tranen van en voor mij en niet van en voor anderen Ze zouden niet weten, waar ze aan toe zijn als ze ook nog zouden dienen voor jullie En troosten dempt vooral de put die veel dieper reikt dan dieper Dus laat je eigen tranen komen snik…

Vlak naast elkander liggen ze vreugde- naast verdriet de traan die biggelt verraadt het antwoord niet. Of je verdriet, verlost door een traan te laten vloeien of een lachbui die hetzelfde kost vlak naast elkander 't Is de emotie die 't 'm doet.…

Laat nog een beetje van jou over in mijn beleving der ziel. Laat nog een beetje van jouw liefde heersen over de haat en wrok jegens mij. Laat dan, ons in onze diepste kwaadste uren nader komen. Laat het hart achter en ook de boze geest, maar ja laat dan een beetje van de wereld over... over voor ons, wij twee, uiteen en toch dicht in elkaars…

Versteende tranen als kiezels vonden hun weg Langs nooit en te nimmer uitgelegd' paden Op weg naar hun bestemming Hoewel onbekend, plukken zij de bergbloemen Uitzonderlijk gewicht schuurt en schraapt enorm Zoekend naar uiteind'lijk lot Hun reisdoelen zijn het dal en nog veel verder Opgelopen schade leek onher- stelbaar Straks weer…

nooit geen wandeling meer voor mij. aan een ketting... in een kooi. wat heb ik nu verkeerd gedaan. ik krijg veel schoppen en veel slaag. help... mijn baasje houdt niet meer van mij!…

't Zou heilzaam wezen voor de kindergeest Als in Het Jaar der Waarheid meegedeeld wordt Dat Sinterklaas door een persoon verbééld wordt Maar dat het geen persóón is, maar een feest Bestaan kan als begrip zoveel bestrijken Zulk inzicht kan de geest altijd verrijken…

Als een dauwdruppel in de vroege morgen valt een traan uit mijn ogen, onderweg naar jou Afkomstig van de gesloten oogleden zal deze kleurrijke parel als een vochtige sluier op jouw breekbaar hartje landen.…

Ze hadden ons een verhaal te vertellen, Maar niemand die het hoorde, Niemand die ze zag, Niemand die ze kende Tot de dag dat ze zich wreken wilden Op het leven dat hen onthouden was; Gekwetstheid die voor hen Niet meer, niet minder was dan Het bestaan dat ze hadden geleid, Haat die broeide, en geen kant op kon, Tot de dag dat ze…

Zelfs een regendruppel tegen jouw raam, kan aanvoelen als een warme traan. Een traan van geluk, echter vaak ook een traan van verdriet, die laatste tranen willen wij mensen liever niet. Maar zij horen ook bij het leven, want zonder hun is het moeilijk liefde te delen.…

Een traan vol geluk door een glimlach. Een traan vol haat door een woord. Een traan vol verlangen door eenzaamheid en een traan vol liefde door jou.…

Het laatste uur in het gezelschap van de zon, de Ierse Zee, de golven de wind, de klapperende zeilen na verandering van koers Achterover leunde jij gleed zijdelings weg Het lichaam koos het moment om weg te gaan en jij verdween in het schreeuwen van de meeuwen boven de zee, het land de stad en Amsterdam…

Maar ik weet dat je gelijkt hebt, ik heb me dit zelf aangedaan Groot houdend van buiten, maar van binnen vloeit een traan…

Een oud huis vol vergeeld papier geschreven herinnering grijze kamers pijnlijk gefluister lege kasten stil geween Een oud huis vol harde woorden een gestolen jeugd boeken worden steeds herbeleefd Is dit nou later ?…

Tranen Het is koud zeer vroeg in de morgen het is nog duister De bomen die ik zie wenen tranen Het regent niet, het miezelt. Van die fijne, natte regen, die stof lijkt Het is grijs buiten Ik zie de bomen nauwelijks staan Maar ik weet, ze wenen dikke tranen…

veeg die tranen van je gezicht 'k wil dat je m'n glimlach ziet ween van vreugde ween van verdriet maar voel vooral voel de warmte je zal het zien je komt er door zing een lied ik heb een goed gehoor…

Vele tranen liggen nog in het verschiet..…

En ik zou willen dat jouw pijn oploste in mijn tranen, want dan zou ik huilen totdat jij geen pijn meer had. En ik zou de tranen van mijn lippen vegen, en proeven hoe de pijn smaakt die jij al die tijd al hebt gehad. Mag ik, alsjeblieft...?…

Hoeveel tranen heb ik niet gelaten Ik heb 't niet eens meer in de gaten Overdag stromen ze wanneer ik zit 's Nachts gaat het door terwijl ik pit Het verdriet grijpt me toch wel erg aan Eigenlijk moet ik er boven staan In de moderne maatschappij is toch bekend Dat je eigenlijk alleen op deze wereld bent De wereld is koud, kil en commercieel…

Kan mijn tranen niet bedwingen, en ze glinsteren op mijn wang. Snel veeg ik ze weg, bang dat iemand ze ziet. Ze zouden om me lachen, om mijn tranen van verdriet.…

Tranen, over wangen gaan lopen, had ik maar tijdig tegen je aan gekropen. Tranen, want ik mis je zo erg, je hebt geen idee wat het van me verg. Tranen, heet en zout, nu krijg ik het zo koud. Tranen, wangetjes nat, ben je me nu al zat. Tranen, liefde is, wat ik nu mis.…

op zoek naar mijn stem tranen die lopen weet niet meer wie ik ben moe van al dat verdriet en jij,... jij bent er niet! mis je zo hard, waarom moest je gaan? je ging van ons heen en wij blijven achter helemaal alleen,...…

Waar ben ik je verloren Was het na de tweede of de laatste lach Ik zal het nooit weten Maar een ding is zeker Ik mis je, van de eerste traan…