Alle inzendingen van Claire Vanfleteren

Een leven is als een tuin Je kunt perfecte momenten beleven, maar je kunt ze enkel in uw herinneringen bewaren. Leef lang en schoon bloei open maar houd het in toom.…

Ik had het altijd, van ’s morgens tot ’s avonds. Nooit verloor ik het, maar nu dobber ik rond in slapeloze nachten. Ik verwerk woelwerk tot ik wakker word zonder doel. Vastgelopen in mijn emoties of is het verdriet? De kade waar ik veilig thuis kon komen, ben ik uit het oog verloren. Ik zie nog wel de vuurtoren, die mij de weg wijst,…

Ik stond buiten met mijn brilletje op, ze hadden het fenomeen uitgelegd, het stond in mijn agenda, de wolken mochten voor mij wegblijven. Bij heldere hemel zou ik van een spektakel kunnen genieten. Zeker niet te missen. Ooit was het anders. Toen deed de maan het ook af en toe, de medicijnmannen noemden het taboe. Offers moesten komen,…

De lente kwam stilletjes aan Ons humeur was blijven stilstaan In het duistere van de wolken Nu gaat ons hart weer open.…

Bloemen krijg je aangeboden met goede bedoelingen Zij laten het na een week afweten in mijn hart hoop ik dat de vriendschap blijft.…

Mijn ogen schitterden van geluk Nu zijn het watervallen waarvan de dam op ieder moment kan begeven door de druk van mijn recente leven.…

Ik schreef woorden met inhoud. Na jaren van besef Begrijp ik niet meer wat ik heb neergepend. De inhoud is verdwenen.…

Soms heb ik zin om te vluchten vooral niet omkijken, gewoon rechtdoor stappen. Geen vaarwel, alleen tot ziens. Alles achterlaten gewoon intimi op de hoogte brengen, zodat ze zich geen zorgen hoeven te maken. Ik wil de vrijheid smaken. Ik moet me even op proef stellen, een vlucht maken zonder de deur te sluiten. Lijkt me een interessante…

Tot volgend jaar Dan komen mijn vrienden daar. Ik ben helaas aan het sterven Alles aan mijn lijf is aan het bederven. Ik lig hier op de grond Met water in mijn mond Mijn huid schilfert af Je ziet mijn aders van mijn lijf. Ik blijf er rustig bij Mijn leven is goed geweest Ik wiegde mee met de wind Werd door de zon verblind Heb de nacht…

De weerspiegeling in mijn hart verdween in het niets. Verloren zijn de teugels, die zo strak waren aangespannen. Stenen werden opgebouwd tot een stevige burcht. De funderingen waren lucht en dreven als wolken weg. De wijzers van de tijd deze stonden met de seconde juist. Nu is er een wijzer weg onherstelbaar gebroken. Het prachtige…

Ik ben een fantast Met veel contrast. Mijn ideeën doen anderen geeuwen. Morgen beter De moppen die ik vertel worden voor anderen een hel ze zouden moeten lachen maar hun ogen bloeden. Morgen beter De fantast in mij zoekt het goede het gerichte tot in het hart. Het splijt en valt uiteen als een afbrokkelende steen. Vandaag Beter…

Stille waters, diepe gronden Zo zit dat lieve beestje in elkaar. Met zijn tastende snorhaar, En zijn moedige instinkt. Zijn welpen hebben honger, de vrouw blijft bij haar nest. Hij is een jager op zijn best, stilletjes wachtend op het donker. Als de zon verdwijnt achter de horizon, steekt hij zijn koplampen aan. Hij tuurt in de verte,…

Ik heb 100.000 km afgelegd Mijn ogen werden verblind door regen. Bijna omver geblazen door de wind. Mijn onderstel werd meerdere malen op de proef gesteld zelfs met grof geweld. Kasseien wilden niet zwichten. De modder zwolg me op tot mijn knieën. Plassen water waren toch zo verraderlijk. Maar… ik liet me niet kennen. Net als een paard…

Ik zie haar zitten vóór de enorme mastodont, De vriend waarvan ze houdt. Hij weet haar te bekoren door zijn klanken te geven, in haar kleine ranke handen. Zij bekijkt hem met een gerust gemoed, een samenspel doet haar goed. Zijn klavier bekijkt ze met tederheid voor ze haar vingers buigt naar de toetsen. Ze droomt weg in haar hartverwarmend…

De spiraal van het heelal heeft geen begin en ook geen einde. Het begin is tot op heden ongekend, al gaan we miljoenen jaren ver weten niet of er nog zoveel Jaren voordien waren. Telkens weer nieuwe ontdekkingen Is het gas of een meteoriet of toch weer enkele zonnestelsels ergens ver weg in een Melkweg. Een verdoken planeet lichtjaren…

Ik bleef heel de zomer bij mijn moeder. ze was zo trots, haar hoofd rechtop, genietend van de zon, tussen soortgenoten. Haar leven duurt enkele maanden, dan begint haar figuur af te takelen. Haar lichaam verkleurt, de gestalte wordt stilaan opgepeuzeld. De wind doet haar mooie uiterlijk verpulveren. haar kinderen houden zich met al hun…

Haar kind en haar man Geroepen om hun land te verdedigen. Tranen vloeiden, maar het moest. Ze waren onwetend wat komen zou Eens aan het front viel hun mond open. Bloederige wonden Afgebonden stompen Schreeuwend van pijn Dat zou misschien hun lot kunnen zijn. Ze voelden de kogels fluiten langs hun oren Tot één zich door de schedel van de…

Water stroomt over het land stenen en zand genieten. Het rotsgedeelte laat zich strelen door de watermassa Het zand wordt verslonden. Het hoogteverschil is geboren. De druppels kleven aan elkaar Laten zich glijden naar beneden Met oorverdovend lawaai. De wind eet gretig van de rotsen Erosie is het gevolg Er wordt stilaan een bedding uitgeschuurd…

Ik blijf steken in een wirwar van draden. Mijn tranen zijn als de dauwdruppels aan een spinnenweb. Ik ben verkeerd ingeschat Die spin wordt ook als akelig waargenomen. We hebben gelijkenissen Al verschillen we in grootte Maar we zijn allebei intelligent op onze manier. Een spin maakt haar net om een prooi te vangen Ik ben de prooi waarop…

Heb ik een gaatje kunnen maken in de dikke donkere kabel van mijn leven. Mijn levensdraad werd verzuurd. Opgelost in bijtende tranen De ogen lieten hun water als watervallen over mijn wangen stromen. De dekens waarin ik ze opgevangen heb zijn nu droog. Het kleine lichtpuntje in de verte komt naderbij. Zou het toch eindelijk waar zijn,…

Hij was op een feestje. Een jonge snaak mijn smaak Onze ogen schoten vonken. Mijn buik kreeg van die vlinders die niet kunnen wegvliegen gelukkig maar het was het trillen van de gevoelige snaar. Even een dansje wagen op één tegeltje Ik voelde me innerlijk bibberen. Het waren de polen plus en min aantrekkingskracht van in het begin.…

Ik had verwacht om eens gezellig samen te zijn Rustige woorden verstrengeld met de liefde van het hart. Ik had verwacht om eens te babbelen, maar werd in de kiem gesmoord. Mijn ogen werden week, huilen wilde ik niet. Krop in de keel die mijn woorden deden krimpen. Mijn stem vond haar weg niet meer. Ik zette een masker met de glimlach op…

Mijn handen waren de eerste die jouw tere huid aanraakten toen je het levenslicht zag. Mijn handen waren de eerste die jou over je hoofdje streelden. Zij hebben een bloedband gecreëerd die nooit meer los kan. Diezelfde handen hebben je leren voedsel aanvaarden, hoewel je dat niet altijd graag at. Mijn handen hebben uje tere luierhuid aangeraakt…

Sluimerend dooft het licht van de dag, maakt plaats voor de nacht. Als een dekbed strekt de avondschemering zich uit over het eens zo klare landschap. De geluiden buiten doven, stilte maakt zijn intocht. Nu en dan verdrongen door geluid, een auto die over de stenen dondert. De haan, altijd de eerste als alarmklok, heeft zijn stem te slapen…

Jij bent mijn toeverlaat in een opstuivende zee van woorden. Een rots, die mij helpt om op het droge te geraken. Je hart is meer waard voor mij dan goud. De schittering in je ogen zijn als diamant Je geest geeft mij hoop. Zo kan ik verder zonder wanhoop. Je bent mijn reddende engel waar ik mij met weinig moeite aan vast kan klampen.…

Gloeiend heet was het die dag, verkoeling zoeken Een licht zeebriesje voelen. Het zand speelde met mijn tenen. Aan de afgebakende horizon, stond de maan in de plaats van de zon. De koelte deed me goed Ik was rustig, rook de zee met zijn rollende golven. Plots voelde ik me niet meer normaal schrik sloeg bonkend tegen mijn hart. Ik bleef…

Mijn stijlfiguur waar ik naar toewerk, bestaat uit gelijke elementen, zoals het hart en de ziel onafscheidelijk zijn. Hun betekenis neemt in kracht toe de climax van het liefdesspel, de stijging naar het hoogtepunt waar je hele lichaam zich innig laat beademen in extase. De veelkleurige spanningsboog in je levenslicht, wordt gedragen…

Sterke wortels zijn nodig om een leven op te bouwen. De sappen van de liefde moeten de kruin kunnen betoveren. De liefde groeit tot er sterke takken komen die worden beloond met twijgen. Als het meezit, krijgt hij vruchten waar hij eeuwig zal voor vechten. Zijn levens elixir deelt hij met zijn uitgestrekte armen, tot zijn plantzaad de…

Kristallen bloemen dwarrelen neer traag meegevoerd met de wind. Ze vleien zich behoedzaam op de bomen, hangen als een witte slinger. Het gras wordt de nacht voor hun dromen, morgen kunnen ze al verdwenen zijn, In de warmte van een lichte zonneschijn. Ik heb ze mogen aanschouwen, Ik heb ze gevoeld, ik heb ze bekeken, ik heb hun puurheid vereerd…

De verlichting valt uit, het geluid verstomt De eens zo hevige spraakwaterval delft het onderspit met eeuwige stilte. Elastisch val ik op de grond, als een broos poppetje met een wit gezicht waar haast alle leven is weggesijpeld. Alleen het hart klopt nog. De toevoer van lucht wordt niet onderbroken, heeft het soms moeilijk maar de luchtfilter…