Alle inzendingen van Daan

Hij plukt nog wat onzeker aan z'n haar en schikt zorgvuldig zelfgekozen kleren. Hij is nu klaar om echt te gaan presteren, al is die volle schooltas toch wel zwaar. ‘Ik ben al twaalf, ik kan me heel goed weren’, zo luidt na elk advies z’n commentaar. Een laatste groet, een haastig handgebaar, z’n twijfels weet hij goed te camoufleren. Ik…

Dribbels, en geschaar, Wapperend shirt, nonchalant gebaar Rake goals, briljante boemelaar Het nieuws is, daar en openbaar George Best, "rest", als geest van de tovenaar…

Als je stilte kunt omschrijven met een veertje in de blauwe lucht Is het klankloos drijven in de lichtende schijn van een diepe zucht…

Steeds maar verlangen naar een Italië, waar pasta's lires kosten, het voetbal, tot calcio is verworven, Calcio... Zoiets als "Ciao", groen gras, en een god, Zwarte manen waaiend in de strandwind, Er juichen er veertigduizend morgen, En jij neemt een laatste haal bij je romeinse fontein. Steeds maar verlangen naar een Italië, waar pasta…

Dit hart-gelag, geworpen stenen achter de gaten, als een akkerwinde met lekkende plekken, Waar het stilaan, file wordt in de stroom, van mijn opgebroken klop-orgaan, Rebellen al kleumend, voor de deur van het geestespand, het bloed gestold, in plaats van dranghekken…

We kijken ons vragend aan, "Zijn dit alle dingen dan?" vertel je me dat het leven, alleen door glazen rinkelen kan? Het is ons niet interessant, als de ander woorden voert, die niet rappen in de black-box, van het zielen-rijm bestand Je bent me uitdagend, Sébastiaan, "Zijn dit alle dingen dan?" Als we al waaiend in vrijheid vluchten…

Mijn lichaam vol verlangen, liefkozend glanzend in de zon, Verschijning van de waarheid, vlees en botten, mijn lichaam, De waarheid van botten, oorspronkelijk verborgen, achter katoen, linnen of satijn Nee, dat naakte glanzen, dat is fijn Waarom zo haten naar de kleuren? Het is net als de liefde bedrijven, met al onze kleren aan Mijn…

Draaiend stilstaand onvermogen Tikken beelden in mijn brein Gek vergenoegend overwogen Draaiend stilstaand onvermogen…

ze hebben tatoeages, kale koppen de echte mannen hebben altijd dorst ze leven als een ouderwetse vorst hun sloofjes zijn aan 't boenen en aan 't soppen ze laten zich door niets en niemand foppen er groeit een woud van haren op hun borst ze eten snert met spek en Hema-worst en lachen om de allerschuinste moppen als mannen zijn het echte…

Het landschap is een treurig aquarel Uit schoorsteenpijpen vluchten vreemde kleuren Die ongenood het zwarte zwerk besmeuren De dood heeft hier een ijzeren gestel Signalen van de schepen klinken schel De lucht is zwanger van ontstegen geuren Er valt geen dierlijk leven te bespeuren Dit is het voorgeborchte van de hel De duivel kon geen beter…

ze woonde in het dal van pais en vree zo ogenschijnlijk innerlijk tevreden obstakels werden, levenswijs, gemeden en ’s middag dronk ze kalm een kopje thee de kater op haar schoot had geen idee van onrust uit een sluimerend verleden de bange blikken, schijnbaar zonder reden hij onderging haar strelingen gedwee ze vond haar weg, manmoedig,…

hij was een bleek, teruggetrokken kind je kwam hem niet op straat met vriendjes tegen hij sprak ook nooit, soms lachte hij verlegen z'n ogen zochten steevast naar het grind hij doolde, niet gehinderd door de kou de dag gevuld met eindeloos vervelen een oude straathond kon hij peinzend strelen het leek of hij het dier iets zeggen wou tot…

De maagdelijke velden ogen groen door malse regenbuien, nijver sproeien. Geen zweet, geen traan, geen bloed heeft kunnen vloeien. Een nieuwe lente wacht: een mooi seizoen! Nog even en de eerste voetbalschoen zal schuchter het nog prille gras betreden. De zomer is voorbij, het leed geleden en opgelucht herrijst het legioen. Want niets is…

een zwoele zomeravond op Kijkduin je voelt de kleding aan je lichaam plakken bij Tios ga je nog een pilsje pakken zo leid je schuldgevoelens om de tuin dan zie je met een nevelige kruin een karmozijnen zon de zee in zakken verdwenen zijn de laatste ongemakken het leven bijt niet langer als aluin je rusteloze ziel berust spontaan wat ben…

Soms knaagt aan mij dat angstige gevoel: Ben ik nou wel de vader van die jongen Die studiebol, die falen heeft verdrongen En zonder dralen afgaat op zijn doel De voorspoed heeft hem luidkeels toegezongen Zelfs voor de heetste vuren blijft hij koel Een zelfverzekerd lachje op z’n smoel Het pad naar boven kent slechts reuzensprongen Examenfeesten…

Hoera, het is weer vaderdag vandaag Het nageslacht is heel vroeg uit de veren Om diepgevroren broodjes te gaan smeren Hun koffie is een aanslag op mijn maag De spullen die ze straks cadeau gaan geven Zijn nu al van mijn saldo afgeschreven…

O jee, er loopt een poema op de hei Dus grijpt men angstig naar de schietgeweren Maar is het beest er echt, of ziet men beren En doet men hier aan volksverlakkerij Ik ga met een gerust hart naar het bos Gevaarlijk? Ach welnee, het loopt wel los Op de Veluwe schijnt een poema rond te lopen. Paniek! Hele gebieden worden afgesloten, een grote…

de goede God, hij zorgde voor een wonder onmisbaar bij de schone paringsdans hij schenkt de liefdesdaad de volle glans een reepje huid, doch zonder meer bijzonder hij past om maatje pink en volleponder bescheiden als hij is, maar zoveel mans al klinkt het vreemd, onmogelijk bijkans: de moslim en de jood, zij doen het zonder hij is het speelgoed…

je zag jezelf en sprak: ‘genoeg, tot hier ik houd nu op mijn lichaam te verminken de vetreserves zullen drastisch slinken ik stort mij in de strijd en ... zegevier ik rook niet meer en stop meteen met drinken (behalve af en toe een glaasje bier) ik eet gezonde granen, ziltig wier de loftrompet zal ooit weer kunnen klinken’ al snakte je…

de stem des volks heeft duidelijk geklonken: 'wij willen hier geen Europese wet we hebben lak aan heel het kabinet vertrouwen wordt die lieden niet geschonken in Brussel huist de opperste sovjet ons antwoord is een zeer hartgrondig: NJET !'…

(hoe koud het was en hoe dichtbij) ga zitten zoon, dan zal ik je vertellen hoe koud het was, hoe ongelijk de strijd je vader was tot sneuvelen bereid de dorst en honger waren metgezellen de Russen waren eens ontzettend felle en wrede communisten, zonder spijt bedreven zij een krijg van haat en nijd bloeddorstig, klaar om koppen te gaan snellen…

Daar was de brief. ‘In naam der koningin’ stond helder op de envelop geschreven. Zou ik het nu dan toch een keer beleven, zag men mijn waarde eindelijk eens in? Zo’n lintje geeft een mensenleven zin. Waardering is dan niet het hoogste streven, maar toch ... het moede hoofd wordt opgeheven, de dankbaarheid zorgt voor een nieuw begin. Helaas…

Het stormde toen de paus werd bijgezet. De Heer had schijnbaar windkracht acht bevolen en voor de kerk die bol staat van symbolen was dit een hemels teken. Opgelet! Want God liet blijken dat het nu gezwind de hoogste tijd wordt voor een frisse wind.…

ze vindt zo’n dooie katholiek maar niks vandaar dat zij gewoon is thuisgebleven zo’n Poolse man in jurk ... ze huivert even geen adel, dus te volks voor Beatrix al was de dode nog zo’n hoge ome voor haar leidt er geen ene weg naar Rome -------------------------------------------------------- Tot verbazing van vrijwel iedereen was koningin…

vandaag opnieuw een chaos op het spoor de smoezen zijn vaak niet om aan te horen: computer stuk, de wissels zijn bevroren een vierkant wiel, het achterstel stond voor toch denk ik steeds bij elke nare tijding de echte oorzaak is een slechte leiding…

zo'n dorp als Katwijk, daar is weinig aan geen drank of voetbal op de dag des Heren dus moet je zaterdags je keel maar smeren je koopt een kratje bier en een banaan de pisang smijt je naar de man met fluit je staat voor aap, hij houdt niet zo van fruit ----------------------------------------------------------- Een donkere scheidsrechter…

ze hebben ons bevrijd, die Canadezen we waren dankbaar, stonden in het krijt maar nu ben ik de warmte voor ze kwijt en vind ik de bevrijders om te vrezen ik zie ze, net als vroeger de Germaan, de onschuld met een stok de kop inslaan…

(prodepressiva) ik tel de groeven in mijn droef gelaat vervolgens tel ik ook mijn grijze haren veroorzaakt door het aantal crisisjaren mijn lichaam is in haveloze staat een oud, geheel versleten apparaat dat zelfs de laatste hoop heeft laten varen nog even en u mag me doodverklaren want ook m’n geest is reeds ten einde raad een oude man…

de ergste aller dagen: 1 april ik weiger om vandaag uit bed te stappen uit angst voor flauwekul en dito grappen de dekens bieden dekking, ik lig stil ik krijg in bed gezelschap van m’n vrouw ze zegt op 1 april: 'ik hou van jou'…

Er rijdt een lege tram door ’s-Gravenhage, onmerkbaar bijna, nauwelijks verlicht. De ramen en de deuren blijven dicht, in scherpe bochten kan hij schuchter klagen. De ouderwetse tram met aanhangwagen doet alle dagen, rusteloos, zijn plicht. De eindeloze reis gaat doelgericht langs sporen van verdrongen onbehagen. En niemand die de vragen…