Gedichten

gedicht (nr. 756):

het buurkind

hij was een bleek, teruggetrokken kind
je kwam hem niet op straat met vriendjes tegen
hij sprak ook nooit, soms lachte hij verlegen
z'n ogen zochten steevast naar het grind

hij doolde, niet gehinderd door de kou
de dag gevuld met eindeloos vervelen
een oude straathond kon hij peinzend strelen
het leek of hij het dier iets zeggen wou

tot op z'n laatste avond bleef hij stil
als had een tovenaar zijn stem genomen
toen is een man beschonken thuisgekomen
de buren schrokken wakker van een gil