inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 761):

Het kind

Marcheren, doorgaan, dat is het gebod.
Het gebod is verlangen.
Een andere taal, hoe goed vertaald.
Orde, maar niet van de chaos, is dood.

Het gaat over een sprookje.
Een soldaatje, een vrouw, eigenlijk een stem.
De klank van de abstracte orde.

Het soldaatje met ransel en vuurslag
moest vechten in brand en storm.
Tweemaal slaan - driemaal nooit. Mag niet.

Dan as. De troostende handen waren daaruit
allang tot taal verworden.

Het soldaatje moet rusten
tussen fel beschreven lakens met een lege droom.
Luister, dit is een verlicht gebed.
Niemand mag het horen.

---------------------------
uit: 'Het feestmaal', 1997.

Schrijver: Judith Mok
Inzender: rw, 6 augustus 2005


Geplaatst in de categorie: kinderen

3.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 17.330

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
L.Bert
Datum:
6 augustus 2005
Email:
L.Berthome.nl
Ben ik verstandig als ik zeg dat ik hier niets van begrijp?
Nu heb ik twintig keer gelezen.
Rompompompom, kindsoldaat?
Ben ik het kind en slaap ik nog?
't Is wel moeilijk!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)