Netgedichten

netgedicht (nr. 7.699):

overpeinzingen op een terras

een zwoele zomeravond op Kijkduin
je voelt de kleding aan je lichaam plakken
bij Tios ga je nog een pilsje pakken
zo leid je schuldgevoelens om de tuin

dan zie je met een nevelige kruin
een karmozijnen zon de zee in zakken
verdwenen zijn de laatste ongemakken
het leven bijt niet langer als aluin

je rusteloze ziel berust spontaan
wat ben je meer dan speelbal der getijden
het heeft geen zin om Nereus te bestrijden
de zorgen schuif je op de lange baan

je wandelt langs de Daal en Bergselaan
probeert de diepste kuilen wijs te mijden